41 χρόνια πριν. Στο τότε Ε΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, στα Εξάρχεια. Κάναμε μάθημα απόγευμα. Λίγο μετά τις 14.00 αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας διέτρεχαν τον αθηναϊκό ουρανό. Χαζεύαμε το θέαμα από τα μπαλκόνια που κάναμε διάλειμμα. Υποθέταμε ότι θα έκαναν ασκήσεις. Οι καθηγητές μας φαίνονταν ανήσυχοι. Μα κανείς μας δεν έδωσε σημασία. Σχολάσαμε νωρίτερα. Τηλεόραση δεν είχαμε και το ραδιόφωνο μετέδιδε συνεχώς την είδηση "Ο Κωνσταντίνος και οι συνωμότες κρύβονται από χωρίου εις χωρίον...". Διέκρινα στους δικούς μου την αίσθηση ενός αδιόρατου κινδύνου.....Το βράδυ η νέα κατάσταση είχε παγιωθεί. Ηταν άλλη μια ανηφόρα των Ελλήνων.
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου