Για την Α΄ Γυμνασίου
Για τη Β΄ Γυμνασίου
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Η λέξη Τριώδιο αποτελείται από τις λέξεις «τρία» και «ωδή» . Είναι το λειτουργικό βιβλίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που περιέχει τις Ιερές Ακολουθίες και τα Συναξάρια της περιόδου που μας προετοιμάζει για το Πάσχα.
Η περίοδος αυτή προετοιμασίας, αρχίζει από τη Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και λήγει το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου.
Ο όρος Τριώδιο, οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί από τους Κανόνες Ακολουθιών που περιέχονται σε αυτό έχουν μόνο τρεις ωδές: την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε μία από τις πέντε πρώτες.
Οι υμνογραφίες αυτές, είναι από τις πιο κατανυκτικές ολοκλήρου του λειτουργικού χρόνου που έγραψαν μεγάλοι ποιητές της Ορθοδοξίας.
Το Τριώδιο περιλαμβάνει τις κινητές εορτές που προηγούνται του Πάσχα, αλλά και που εξαρτώνται από αυτό:
Α) Τις τέσσερις πρώτες Κυριακές προετοιμασίας για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή (Τελώνου και Φαρισαίου, Ασώτου, Απόκρεω, Τυρινής).
Β) Την περίοδο των επτά εβδομάδων των Νηστειών. Η πρώτη ονομάζεται Καθαρή Εβδομάδα και η τελευταία Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Οι έξι πρώτες εβδομάδες ονομάζονται Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αρχίζει από τον εσπερινό της Κυριακής της Τυροφάγου και συμπληρώνεται την Παρασκευή προ των Βαΐων.
Το όνομα της το πήρε από τον αριθμό τεσσαράκοντα (σαράντα), αριθμό ιερό, αφού τόσο ο Μωυσής στο όρος Σινά όσο και ο προφήτης Ηλίας στην έρημο του Χωρήβ νήστεψαν επί σαράντα ημέρες προτού συναντήσουν το Θεό.
Ιδιαίτερα όμως στη διαμόρφωση του αριθμού αυτού επέδρασε το παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος μετά τη βάπτιση Του και προτού αρχίσει τη δημόσια δράση του ενήστευσε «ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα» (Ματθ.4,2).
Η νηστεία της Μ. Τεσσαρακοστής, επομένως, καθιερώθηκε, κατά τους Πατέρες, «κατά τον τύπον της σωτηρίου νηστείας», δηλαδή της νηστείας του Κυρίου και Σωτήρα μας.
Σε όλες τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής τελείται η Θ. Λειτουργία του Μ. Βασιλείου αντί της Θ. Λειτουργίας του Χρυσοστόμου.
Η Καθαρά Δευτέρα είναι το τέλος των Απόκρεω και η πρώτη μέρα της Σαρακοστής.
Η λέξη Καθαρή εκκλησιαστικά σημαίνει το ξεκίνημα της κάθαρσης των Χριστιανών που αρχίζει με νηστεία.
Από την Καθαρά Δευτέρα ξεκινάει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Απαραίτητα στοιχεία της αποκριάς θεωρούνται τα κούλουμα και ο χαρταετός.
Ο εορτασμός του καρναβαλιού κλείνει με τα κούλουμα και το πέταγμα του χαρταετού.
Με τον όρο κούλουμα, εννοούμε τη μαζική έξοδο του κόσμου στην ύπαιθρο και τον εορτασμό της Καθαράς Δευτέρας έξω στην φύση.
Τα κούλουμα είναι γνωστά και σαν κούλουμπα, κούμουλες, κουμουλάθες ή κούμουλα.
Είναι ένα παραδοσιακό λαϊκό πανηγύρι
Σύμφωνα με τον πατέρα της ελληνικής λαογραφίας Νικόλαο Πολίτη η προέλευση της λέξης είναι λατινική, από το cumulus που εκτός από την σημασία του σωρού,
σημαίνει και την αφθονία, το περίσσευμα, το πέρας, αλλά και τον επίλογο.
Η γιορτή της Καθαράς Δευτέρας θεωρείται ο επίλογος των βακχικών εορτών της αποκριάς, οι οποίες ουσιαστικά αρχίζουν την Τσικνοπέμπτη και τελειώνουν την Καθαρά Δευτέρα.
Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος την Καθαρά Δευτέρα καθαρίζουν ό,τι απόμεινε από τα μη νηστίσιμα φαγητά της αποκριάς, διότι και τέτοιου είδους λιχουδιές γεύονται μερικοί, αντί για λαγάνες, χαλβά, ελιές και πίκλες που προτιμούν οι πιο πολλοί, σαν αποτοξίνωση από τα πλούσια φαγοπότια της αποκριάς.
Σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως π.χ. στην Ήπειρο, οι νοικοκυρές καθαρίζουν τις κατσαρόλες και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη της αποκριάς με ζεστό σταχτόνερο μέχρι ν' αστράψουν και βάφουν άσπρα τα πεζοδρόμια.
Αντίθετα άλλοι βάφουν μαύρα τα πρόσωπά τους με καπνιά ή μπογιά παπουτσιών,
καθώς χορεύουν και μεθούν όλη την ημέρα σε υπαίθριες συγκεντρώσεις.
Απαραίτητο συμπλήρωμα της Καθαράς Δευτέρας αποτελεί το πέταγμα του χαρταετού, του αστεριού στα ψηλώματα. Τους χαρταετούς τους κατασκεύαζαν παλιά μόνοι τους με καλάμια και χαρτί. Ήθελαν μαστοριά στο ζύγισμα. Αν δεν τα κατάφερνες να τα ζυγιάσεις χαρταετό ψηλά δεν έβλεπες.
Με το χαρταετό πέταγαν μακριά κάθε έγνοια του χειμώνα, με τον ερχομό της άνοιξης.
Καθώς διανύουμε την ευχάριστη περίοδο της Αποκριάς αποφάσισα αυτή την εβδομάδα να αναφερθώ σε αυτό το γεγονός. Αλήθεια, πόσα γνωρίζουμε για αυτή την γιορτή η οποία είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Τι εννοούμε με το όρο «Αποκριά» και τι είναι το «Τριώδιο»; Ποια είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στα έθιμα της Αποκριάς; Μη ανησυχείτε καθόλου αγαπητοί αναγνώστες, γιατί αυτό ακριβώς το κείμενο θα λύσει όλες τις απορίες και θα μάθουμε πολλά περισσότερα σχετικά με τις Αποκριές.... Λοιπόν, το μόνο που μένει είναι να ξεκινήσω....
Οι Απόκριες αρχίζουν με το άνοιγμα του Τριωδίου. Το «Τριώδιο» είναι το βιβλίο της Εκκλησιαστικής Ακολουθίας των ύμνων που ψέλνονται από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι και του Σάββατου. Μετά την εμφάνιση και τον βαθμιαίο καταρτισμό του σαραντάημερου της νηστείας προ του Πάσχα, δημιουργήθηκε σχετική ασματική ποίηση και συλλέχθηκε σε ένα βιβλίο. Το εκκλησιαστικό βιβλίο «Τριώδιο» αρχικά περιείχε τρεις ωδές. Ενώ σήμερα, περιλαμβάνει ιερά ποιήματα από τον 5ο ως τον 15ο αιώνα. Το 1522 μΧ εξεδόθη στη ελληνική γλώσσα το πρώτο έντυπο του Τριωδίου.
Ετυμολογικά η λέξη «Αποκριά» σημαίνει «μακριά από το κρέας». Ουσιαστικά οι «Απόκριες» είναι η περίοδος ψυχικής και σωματικής προετοιμασίας του ανθρώπου για να βιώσει το Θείο Πάθος και την ανάσταση του Σωτήρα Χριστού. Περιλαμβάνει τις τρεις εβδομάδες πριν από την Μεγάλη Σαρακοστή.Η περίοδος αυτή προσδιορίζεται από τις Κυριακές του " Τελώνου και Φαρισαίου", του "Ασώτου", των "Αποκρέων" και της "Τυρινής".
Οι Απόκριες σύμφωνα με την λαογραφία είναι η περίοδος που συνδυάζεται με το έθιμο του "Καρνάβαλου", την θεότητα της Αποκριάς. Είναι έθιμο του γλεντιού, της ψυχαγωγίας, του "μασκαρεύματος" και της ξεγνοιασιάς. Για την προελευσή του υπάρχουν πολλές εκδοχές. Ίσως να προέρχεται από τα Σατουρνάλια ή τα Λουπερκάλια των Ρωμαίων. Ίσως πάλι να προέρχεται και από την συγχώνευση εθίμων που υφίσταται από την αρχαιότητα και έχουν σχέση με την αναγέννηση της φύσης. Από όπου όμως κι αν προέρχεται το βέβαιο είναι ότι γιορτάζονταν και βιωνόταν δυναμικά από το λαό μας, και φυσικά αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Τις ημέρες της Αποκριάς, σε όλη την χώρα γίνονται τα ονομαζόμενα "Καρναβάλια". Κατά πάσα πιθανότητα η λέξη "Καρναβάλι" προέρχεται από τις λατινικές λέξεις " carrus navalis" που σημαίνουν "ναυτικό αμαξίδιο". Και αυτό γιατί στις πομπές που γίνονταν κατά την διάρκεια των Ελευσίνιων μυστηρίων, για να μεταφερθεί το Ιερό Πέπλο της Αθηνάς στον Παρθενώνα, μέσω της Ιεράς οδού παρήλαυνε και μία μικρογραφία Ιερού Πλοίου. Οι μικρογραφίες αυτές είχαν ρόδες, τις στόλιζαν με άνθη και καρπούς και έπαιρναν μέρος στις πομπές. Σε αρχαία αγγεία, επίσης συναντάμε παράσταση του Διόνυσου που κάθεται πάνω σ ένα τέτοιο πλοίο.
Κάποια από τα ήθη και τα έθιμα της Αποκριάς στο τόπο μας έχουν να κάνουν με το φαγητό και συγκεκριμένα με το κρέας. Έτσι, μία εβδομάδα πριν από την Τσικνοπέμπτη, ξεκινούσε η διαδικασία της σφαγής των γουρουνιών, τα "χοιροσφάγια". Για το λόγο αυτό, η εβδομάδα αυτή ονομαζόταν και "σφαγαριά". Η "σφαγαριά", η πρώτη εβδομάδα του Τριωδίου, κατά την οποία γινόταν το σφάξιμο των γουρουνιών ήταν γιορτή για όλο το χωριό.Οι κάτοικοι σχημάτιζαν φιλικές συντροφιές και έσφαζαν με τη σειρά τα χοιρινά τους. Όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, άντρες και γυναίκες ασχολούνταν με την παρασκευή του κρέατος.
Εκτός από τα συμπόσια, τις διασκεδάσεις, τα "χοιροσφάγια", την θύμηση των νεκρών, κύριο χαρακτηριστικό των "Αποκριών" είναι οι μεταμφιέσεις.Αυτές συνδιάζονται με αθυροστομίες, με θεατρικούς διαλόγους και παρουσίαση διαφόρων δρωμένων.Αναβίωναν προλήψεις και δεισιδαιμονίες, ακούγονταν άσεμνα τραγούδια και γινόταν εικονικές δίκες. Μεταμφιέζονταν σε " μπούλες", οι άντρες ντύνοταν γυναίκες και οι γυναίκες σε άντρες, μαζεύονταν σε παρέες και γύριζαν σ όλο το χωριό από σπίτι σε σπίτι. Τους δέχοταν, τους κερνούσαν, αντάλλαζαν αστεία και προσπαθούσαν με εύθυμο τρόπο να τους κάνουν να φανερώσουν το πρόσωπο τους, την ταυτότητα τους. Επίσης, από νωρίς τα βράδια μαζεύονταν στις γειτονιές, στα ξέφωτα και στις πλατείες όπου άναβαν φωτιές. Εκεί, μικροί και μεγάλοι χοροπηδώντας γύρω στις φωτιές, τραγουδούσαν εύθυμα και έλεγαν πιπεράτα αστεία.
Οι μεταμφιέσεις πρωτοεμφανίστηκαν το 2000 πΧ περίπου στη Ασία και συγκεκριμένα στην Μεσοποταμία και την Βαβυλωνία.Σε πιο πρόσφατες εποχές, οι μεταμφιέσεις κυριαρχούσαν όχι μόνο στο Βυζάντιο, όπου η αποκριά έπαιρνε πάνδημο χαρακτήρα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς και σε άλλους λαούς.
Ωστόσο η συνήθεια της μεταμφίεσης ήδη από τον 2ο μΧ αιώνα βρήκε αντίθετη την Εκκλησία που έβλεπε σε αυτές τις εκδηλώσεις την συνέχιση των ειδωλολατρικών εθίμων.Παρ' όλες όμως τις απαγορεύσεις από την Εκκλησία, οι γιορτές αυτές επιβίωσαν στο Βυζάντιο, γεγονός που ανάγκασε την Εκκλησία κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, στην "Εν Τρούλου Οικουμενική Σύνοδο" να ασχοληθεί με αυτή την "ειδωλολατρική" συνήθεια των Βυζαντινών. Έτσι, οι κανόνες της Συνόδου, απαγόρευσαν στους άνδρες και στις γυναίκες να μεταμφιέζονται στο άλλο φύλο καθώς και να φορούν μάσκες με την απειλή του αφορισμού.
Κατά την διάρκεια της Αποκριάς, εκτός από τις μεταμφιέσεις, οργανώνονται και διάφορα παιχνίδια με νικητές και νικημένους. Στα χωριά της Πηνείας παιζόταν ο "Βαλμάς" από δύο ομάδες ατόμων δεμένες σε σχοινί. Νικούσε η ομάδα που τραβούσε προς το μέρος της την άλλη ομάδα. Το ξεχωριστό στο παιχνίδι ήταν ότι πριν και μετά το παιχνίδι έκαναν ένα αστείο διάλογο σαν θεατρικό. Η "ρίψη του λίθου" πάλι, ήταν αγώνισμα. Σ΄αυτό προσπαθούσαν να χτυπήσουν το στόχο τους ρίχνοντας πέτρες, τις "σομάδες". Άλλες συνήθειες που διασκέδαζαν και προξενούσαν πολύ γέλιο είναι τα " αλευρώματα" , τα οποία προέρχονται από το Γαλαξίδι, αλλά και τα "γιαουρτώματα". Και τα "αλευρώματα" και τα "γιαουρτώματα" είναι έθιμα που ισχύουν μέχρι σήμερα.
Διάφορα λαικά δρώμενα " ελάμβαναν χώραν " κατά την διάρκεια αυτής της γιορτής. Ένα από τα βασικά θέματα της Αποκριάς ήταν η Αναπαράσταση του Γάμου. Γίνονταν εικονικοί γάμοι ανάμεσα στα χωριά και γαμήλιες πομπές ξεκινούσαν από το ένα χωριό για να πάνε στο άλλο. Μετά την συνάντηση του γαμπρού και της νύφης, ακολουθούσε τρικούβερτο γλέντι. Επίσης, δεν έλειπαν και οι εικονικές δίκες με βάσει τα προικοσύμφωνα. Γενικά διακωμωδούσαν υποθέσεις που τους βασάνιζαν στη καθημερινότητα τους. Μα και σήμερα, αν κάποιος τύχει τις μέρες της Αποκριάς να βρεθεί σε κάποιο χωριό θα δει να αναβιώνουν εικονικοί γάμοι.
Πολύ γνωστό είναι και το "γαιτανάκι". Το "γαιτανάκι" είναι ένα ψηλό ξύλο με δεμένες πολύχρωμες κορδέλες.Γύρω από το "γαιτανάκι" άντρες και γυναίκες χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Λέγεται ότι το "γαιτανάκι" έγινε γνωστό από τους Αρκάδες που εγκαταστάθηκαν στη Ηλεία. Η τελευταία εβδομάδα των Αποκρέων είχε σχέσεις με την εμφάνιση του Διαβόλου. Μασκαράδες διάβολοι, κακομούτσουνοι με σχισμένα σκούρα ρούχα, διέσχιζαν τους δρόμους και υποστήριζαν ότι έπαιρναν τις ψυχές. Ίσως, το έθιμο αυτό έχει σχέση με τα ψυχοΣάββατα.
Κυρίως έθιμο των χωριών του Κάμπου είναι το "Γκοτσαριό" ή "Τσετιά" ή "Γενίτσαροι" που έδινε και το χρώμα των Αποκριών με αποκορύφωμα την Κυριακή της Τυρινής όπου οι τσετιές των χωριών κατάφταναν στα Λέχαινα "εν πομπή" για τον τελικό διαγωνισμό σε ένα πραγματικό μεγαλειώδες λαικό πανηγύρι. Η προετοιμασία της "Γκοτσαριά" ξεκινούσε ένα μήνα πριν από τις Απόκριες.
Με την " Καθαρά Δευτέρα" φτάνει το τέλος των Αποκριών και αρχίζει η Μεγάλη Σαρακοστή.Γιορτάζεται στη εξοχή με νηστίσιμα και κρασί Την ημέρα αυτή συνηθίζεται παρέες να μαζεύονται σε συκεκριμένους τόπους για να γιορτάζουν τα "Κούλουμα"..Συνεχίζεται η ευθυμία με τραγούδια. Κάθε τόπος πέρα των κοινών εθίμων έχει και τα δικά του ξεχωριστά έθιμα. Τα κοινά έθιμα είναι το άζυμο ψωμί, δηλαδή η "λαγάνα", και τα τα λογιών νηστίσιμων φαγώσιμων (κρεμμύδια και σκόρδα, ταραμάς, φασολάδες λευκές κ.α.).Το σήμα κατατεθέν της της ημέρας ήταν τα βρασμένα κουκιά.Το πέταγμα του "χαρταετού" είναι ανάμεσα στα έθιμα.Τους χαρταετούς τους κατασκεύαζαν τα παιδιά με καλάμια και χαρτί. Τώρα υπάρχουν έτοιμοι χαρταετοί στο εμπόριο. Επίσης οι νοικοκυρές ζύμωναν ψωμί "λιζό", την μπουγάτσα. Οι Αγραπιδοχωρήτες που εγκαταστάθηκαν στην Ηλεία έφταχναν και τα "αλμυροκούλουρα". Οι νεαρές κοπέλες έτρωγαν τα αλμυροκούλουρα και δεν έπιναν καθόλου νερό για να πάει ο μέλλων σύζυγος τους στο όνειρο τους και να τους δώσει νερό. Αλλού την Παραμονή της Κ.Δευτέρας, οι γυναίκες έβγαζαν βολβούς, πρόσεχαν ο πρώτος να είναι ο μεγαλύτερος που τον τοποθετούσαν με τα φύλλα του το πρωί της Κ.Δευτέρας στη πόρτα του σπιτιού.
Με το τέλος αυτού του κειμένου, το αφιερωμένο στις Απόκριες, ελπίζω να συνέβαλλα (έστω και λίγο) στον εμπλουτισμό των γνώσεων για την συγκεκριμένη γιορτή.Επίσης, εύχομαι σε όλους "Καλές Αποκριές" μέχρι το "ραντεβού" μας την επόμενη εβδομάδα.
Το κείμενο είναι από το Blog ebvomadiaio-rantevou.pblogs.gr
Δελτίο Τύπου
Απάντηση της Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου στη Βουλή ύστερα από επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Σύριζα Τ. Κουράκη σχετικά με το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
«Κανένα νέο τμήμα δεν θα ανοίξει, όπως γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια, χωρίς να υπάρχουν καθηγητές και συγγράμματα, χωρίς να υπάρχουν προγράμματα σπουδών.»
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Προφανώς , η συζήτηση σήμερα δεν αφορά το άσυλο. Το άσυλο συνδέεται με την ιστορία του λαού μας, με την ιστορία των ελληνικών Πανεπιστημίων και δεν ετέθη ούτε τίθεται θέμα για την κατάργησή του. Είναι, όμως, σαφές ότι η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο να καταμετρά κάθε χρόνο πόσες βιβλιοθήκες κάηκαν ή πόσοι υπολογιστές κατεστράφησαν ή πόσοι τοίχοι δεν υπάρχουν πια η πόσοι καθηγητές κρατήθηκαν όμηροι ή πόσα μαθήματα δεν έγιναν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι πως το ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι ο κεντρικός πυλώνας για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή στη χώρα. Σε περιόδους κρίσης, όπως σήμερα, πρέπει να είναι μία δάδα για την ελευθερία, αλλά ταυτόχρονα και για την επιστημονική γνώση. Θα ήθελα λοιπόν να κάνω σαφές ότι ως Υπουργός Παιδείας, μέσα στα πλαίσια προφανώς, του θεσμικού πλαισίου και αναγνωρίζοντας απολύτως το Αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων (το οποίο μάλιστα με τις νομοθετικές ρυθμίσεις που θα προωθήσουμε, ενισχύουμε είναι ο πυρήνας της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση )δεν έχω πρόθεση, σας διαβεβαιώνω, να καθίσω παρατηρήτρια Πανεπιστημίων ,τα οποία δεν κάνουν μαθήματα ή αυτά να διακόπτονται επειδή κάποιοι δεν δέχονται καθηγητές, διανοούμενους να εκφράζουν μια άλλη άποψη, όπως δεν μπορούμε να αποδεχθούμε πια την καταπάτηση των νόμων από Πανεπιστημιακές σχολές που αφορούν πολύ συγκεκριμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με την ποιότητα εκπαίδευσης των παιδιών μας, όπως το πώς γίνονται οι εξετάσεις ή αν γίνεται παρακολούθηση μαθημάτων ή ακόμη το πώς αποκτώνται τα πτυχία. Όλα αυτά δεν είναι αδιάφορα ούτε θα συνεχίσουμε πολιτικά να κάνουμε πως δεν υπάρχουν.
Γι’ αυτό και έχει πολύ μεγάλη σημασία και θέλω να σας πω κ. Κουράκη, ότι επ’ αυτού έστειλα στην επιστολή μου στους Πρυτάνεις, τα είπα όλα λέξη προς λέξη και υπάρχει το κείμενο της ομιλίας μου μέσα στην Σύνοδο των Πρυτάνεων στο Λαύριο, όπου δεν υπήρξε ούτε μια αντίρρηση, δεν υπήρξε ούτε ένας Πρύτανης, που να διαφωνήσει επί των θεμάτων αυτών και τα κείμενα εδόθησαν στη δημοσιότητα.
Το άσυλο, η σχέση μας με το άσυλο σήμερα, δεν είναι να μην αφήσουμε την Ελληνική αστυνομία να μπει, η οποία Ελληνική Αστυνομία είναι μέρος του Δημοκρατικού συστήματος, και βεβαίως κανένα λόγο δεν έχει να μπει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο - δεν είμαστε σε περίοδο δικτατορίας - το πρόβλημα μας είναι να διαφυλάξουμε το άσυλο, την ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών και όχι των ιδεών κάποιων οι οποίοι με ρόπαλα πολλές φορές χτύπησαν καθηγητές. Λοιπόν, το ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να γίνει ένα πρότυπο και ελευθερίας, αριστείας και δημιουργίας γνώσης και εκπαιδευτικής ποιότητας και φοιτητών οι οποίοι συμμετέχουν και στα μαθήματα τους και παίρνουν πτυχία τα οποία έχουν αντίκρισμα με βάση τη γνώση που έχουν αποκτήσει. Επ’ αυτού νομίζω ότι δε μπορεί κανένας να διαφωνήσει.
Δευτερολογία
Κυρία Πρόεδρε, κύριε Κουράκη, φαντάζομαι ότι η διευκρίνηση σας ότι δεν είστε υπέρ των καταστροφών στα Πανεπιστήμια είναι εκ του περισσού γιατί δεν φαντάζομαι ότι υπάρχει κόμμα που είναι υπέρ των καταστροφών για οποιοδήποτε λόγο!
Είμαστε σαφείς, το έχω πει από την πρώτη μέρα στη βουλή, ότι δεν τίθεται θέμα αλλαγής του νόμου. Υπάρχει, όμως, ταυτόχρονα και ένα νομοθετικό πλαίσιο το οποίο θα τηρηθεί. Έστειλα την επιστολή σε χρόνο νεκρό. Δεν θα ανοίγουμε κάθε φορά το θέμα όταν θα γίνονται επεισόδια. ‘Έθεσα το θέμα τώρα ώστε να μπορούν οι Πρυτάνεις και τα Πρυτανικά Συμβούλια, μέσα στα αυτοδιοίκητα Ιδρύματα των οποίων προΐστανται, να εφαρμόσουν το νόμο γιατί αλλιώς πρέπει να κατανοήσουν ότι οι ίδιοι έχουν ευθύνες. Ότι δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να πληρώνει καταστροφές χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια αυτές να αντιμετωπιστούν.
Η ατζέντα που αφορά τα πανεπιστήμια πρέπει να αφορά την ουσία και η ουσία είναι η εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία δεν γίνεται όπως πρέπει να γίνεται. Υπάρχουν πάρα πολλές Σχολές - και αυτό είναι θέμα και της Ελληνικής Βουλής και των Κομμάτων - όπου κάποιος μπορεί να μπει στο Πανεπιστήμιο και να βγει από αυτό και να μην έχει πάει ούτε μία ημέρα σ' ένα μάθημα και να πάρει πτυχίο αυτό αποτελεί θέμα. Είναι θέμα ελευθερίας, δημοκρατίας , ανάπτυξης της χώρας.
Θα ήθελα να ανακοινώσω και στη Βουλή ότι φέτος είναι η πρώτη φορά που δεν θα υπάρξει κανένα νέο τμήμα στα μηχανογραφικά. Δε θα ανοίξει κανένα νέο τμήμα όπως γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όπου κάθε χρόνο ανακοινώνουμε νέα τμήματα στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια χωρίς να έχουν καθηγητές χωρίς να υπάρχουν συγγράμματα χωρίς να υπάρχουν προγράμματα σπουδών και οι φοιτητές περιμένουν επί χρόνια τους καθηγητές να έρθουν.
Αν αποφασίσουμε ότι το Πανεπιστήμιο είναι ο κεντρικός μοχλός ανάπτυξης, αριστείας, κοινωνικής συνοχής, διανόησης για τη χώρα, τα Πανεπιστήμιά μας θα πρέπει να μπουν στην πρώτη προτεραιότητα και ο στόχος μας είναι να κατατάσσονται στα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι καμία απόφαση δε θα δίνεται με πολιτικά κριτήρια. Καμία απόφαση δε θα δίνεται για να ικανοποιηθούν οποιουδήποτε άλλου είδους προτεραιότητες. Την ποιότητα της εκπαίδευσης, το «πρώτα ο φοιτητής» και μετά ο δήμαρχος, ή οι τοπικοί παράγοντες, το « πρώτα ο μαθητής» και μετά οι καθηγητές και τα δικά τους συμφέροντα και μετά η κυβέρνηση και τα κόμματα. Πρώτα ο φοιτητής , η ποιότητα της εκπαίδευσης και μετά η συζήτηση για όλα τα άλλα. Το να φέρετε το άσυλο ως κεντρικό στοιχείο της συζήτησης της ατζέντας της παιδείας, σας διαβεβαιώνω ότι κάνετε μεγάλο λάθος. Τα προβλήματα της Παιδείας είναι αλλού, δεν είναι στο άσυλο.
(Απομαγνητοφωνημένο κείμενο)
Ήταν ιερέας στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Η ζωή του ήταν μια συνεχής υπηρεσία αφοσίωσης στον Χριστό και αγάπης προς τον πλησίον. Όταν το 198 ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανός έφερε μπροστά του το Χαράλαμπο και τον απείλησε ότι θα τον βασάνιζε πολύ σκληρά, για να αρνηθεί τον Χριστό.
Ο γέροντας ιερέας χαμογέλασε και απάντησε: «Εμείς οι χριστιανοί είμαστε εξοικειμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους, όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλά τον δοξασμένο της μάχης. Σε μένα υπάρχουν τα γηρατειά, αλλά να μάθετε καλά ότι στους δικούς μας αγώνες το παν είναι η ψυχή, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση. Αυτά δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλά μένουν πάντα ανθηρά και νέα. Αμφιβάλλεις, έπαρχε; Δοκίμασε. Και θα δεις ότι με τη χάρη του Κυρίου μου Ιησού Χριστού θα κουραστούν όλοι οι ακμαίοι δήμιοί σου, χωρίς ο ιερέας Χαράλαμπος να ζητήσει την επιείκειά σου».
Εκνευρισμένος από τα λόγια αυτά ο έπαρχος, διατάζει και τον γδέρνουν ζωντανό. Αυτός, όμως, αντί να σπαράζει από τον πόνο δοξολογούσε τον Θεό για την αντοχή που του έδινε. Τότε πολλοί δήμιοι, που έβλεπαν αυτό το θαύμα, πίστεψαν στον Χριστό. Φοβισμένος ο έπαρχος τον άφησε ελεύθερο. Αργότερα ο ίδιος ο Σεβήρος, μη μπορώντας να τα βγάλει πέρα μαζί του, τον αποκεφάλισε σε ηλικία 113 ετών.
Σύγχρονα θαύματα του Αγίου Χαραλάμπους πολιούχου του Πύργου της Ηλείας
Η διάσωση των κατοίκων του Πύργου από την φοβερή επιδημία πανώλης το 1860.Η νόσος αυτή εξαλείφθηκε από τον Αγιο Χαράλαμπο μετά από θερμή προσευχή προς αυτόν και παράκληση.Λένε μάλιστα ότι οι Πύργιοι είδαν καταπληκτικό θέαμα.Ο Αγιος με την ράβδο του εσπρωχνε ένα λευκό σαν βαμβάκι νέφος στον ουρανό μέχρι που το έρριψε στην θάλασσα.Ηταν η ασθένεια που καταδίωξε ο Αγιος.Και σε άλλα μέρη όμως κατά καιρούς ήταν εμφανής η παρουσία του Αγίου Χαραλάμπους στην εκδίωξη της πανώλης,όπως στην θεσσαλία στο χωριό Σαβάλια και στη Δημητσάνα όπου μετονομάστηκε ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου σε Ναό Αγίου Χαραλάμπους ,εξαιτίας της θαυματουργικής παρέμβασης του Αγίου.
Στον Αγιο Χαράλαμπο αποδόθηκε η εκδίωξη της θανατηφόρας επιδημίας της γρίπης το 1918,από την Ηλεία και την Ελλάδα,εξαιτίας της οποίας χιλιάδες ανθρώπων πέθαιναν για μήνες.
Το 1687 οι Αγαρηνοί με αρχηγό τον τρομερό Αχμέτ Εφέντη,πολιόρκησαν τον Πύργο.Μετά από παρακλήσεις των κατοίκων στον Αγιο Χαράλαμπο,επεσε ασθένεια λοιμική στον στρατό του Εφέντη και πολλοί από τους στρατιώτες του πέθαναν,με αποτέλεσμα να αποσυρθεί και να σωθεί η πόλη από την πολιορκοία.
Το 1821 οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στο λιμάνι και πολιόρκησαν τον Πύργο με σκοπό να προχωρήσουν προς την Τριπολιτσά και να καθαρίσουν την περιοχή από τα επαναστατικά στρατεύματα.Αφού έκαψαν ένα μέρος της πόλης,προσπάθησαν να προχωρήσουν προς τον κεντρικό δρόμο με τις άμαξες και τον οπλισμό τους.Ομως στα περίχωρα του μικρού Ναού του Αγίου Χαραλάμπους είχε λάβει θέσεις ένας μικρός αριθμός αποφασισμένων ελλήνων στρατιωτών,οι οποίοι με τη βοήθεια του Αγίου εκδίωξαν τους πολυάριθμους Τούρκους.Τώρα οι Τούρκοι θα πρέπει για εβδομάδες να ψάχνουν άλλα περάσματα για να φτάσουν στην Τριπολιτσά.Το μόνο πέρασμα που έχει μείνει είναι το ηρωικό Πούσι,όπου οι Ελληνες έχουν παραταχθεί οργανωμένα,λόγω της καθυστέρησης των Τουρκων στον Πύργο και δίνουν το αποτελειωτικό χτύπημα στον εχθρό.
Στον Ιταλικό βομβαρδισμό το 1941,λίγες ώρες πριν γίνει,δημιουργόταν ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης στον ουρανό του Πύργου με αποτέλεσμα τη συνεχή αναβολή του και τελικά τη ματαίωση του και τη διάσωση της πόλης.Πρίν καταλάβουν οι Γερμανοί τον Πύργο είχε προηγηθεί σφοδρός βομβαρδισμός.Κανείς όμως από τους κατοίκους δεν έπαθε τίποτα,γιατι οι βόμβες έπεσαν σε ακατοίκητα μέρη και πολλές δεν εξεράγησαν καθόλου.
Στις 26 Μαρτίου 1993 ο μεγάλος σεισμός του Πύργου στις 14:10Ωρα διαμοιράστηκε σε δύο σεισμούς των 5,5 και 5,8R και από άποψη χρόνου 3 λεπτά κενό μεσολάβησαν μεταξύ των μεγάλων δονήσεων,με αποτέλεσμα οι ζημιές να μην είναι φοβερές.Αυτή η διαμοίραση του σεισμού ήταν επιστημονικά εντυπωσιακό φαινόμενο.Πολύ καιρό πριν γίνονταν συνεχείς μικρές δονήσεις τα βράδια,σαν προειδοποίηση ώστε οι κάτοικοι να έχουν πάρει τα στοιχειώδη μέτρα και να είναι σε ετοιμότητα για την ώρα του μεγάλου σεισμού.Την ώρα του σεισμού πολλά μικρά παιδάκια με τα αθώα μάτια τους είδαν όπως λένε τον <<παππού>> να κρατάει με απλωμένα τα χέρια του τα σπίτια του Πύργου για να μην πέσουν.Μετά το σεισμό πολλοί κάτοικοι είδαν στον ύπνο τους τον Αγιο Χαράλαμπο να τους αναφέρει ότι με δική του παρέμβαση ο μεγάλος σεισμός χωρίστηκε σε δύο μικρότερους και για αυτό έγινε και περιφορά της εικόνας του Αγίου στην πόλη.
Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του την 10η Φεβρουαρίου.
Απολυτίκιο
Ως στύλος ακλόνητος της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος της οικουμένης, σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπε. ΄Ελαμψας εν τω κόσμω δια του μαρτυρίου, έλυσας και ειδώλων την σκοτόμαιναν μάκαρ. Διο εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.