Πού οδηγούν τις κοινωνίες μας οι ελίτ του πλανήτη

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Νίκου Κυριακίδη από την ΑΥΓΗ.

Γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ (και πολλοί Ρεπουμπλικανοί) αντιπαθούν την Ευρώπη;

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την AthensVoice.

Φτάνει στο τέλος του το όραμα της «Ενωμένης Ευρώπης»;

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την AthensVoice.

Η Ευρώπη προετοιμάζεται για πόλεμο – Και τα εργοστάσια όπλων «μεγαλώνουν» με γρήγορους ρυθμούς

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το in.gr.

ΝΑΤΟ: Επενδύστε στην άμυνα τώρα ή αρχίστε να μαθαίνετε ρωσικά αργότερα, λέει ο Μαρκ Ρούτε

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το in.gr.

Κατανοώντας τον αντίπαλο......

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τον ιστότοπο thepresident.gr. 

Μετά τήν κατάληψη τῶν Ἀθηνῶν, ὁ ἐποικισμός τῆς Θράκης

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Δημήτρη Καπράνου στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ.

Καπιταλιστικός μηδενισμός, εθνικά μεγαλεία και η «αμήχανη» Ευρώπη

 Αυτό που έρχεται για να μας διαλύσει ως πολιτικά και νοήμονα όντα είναι μια φρικώδης λατρεία της δύναμης ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και το συμβολικό της αποτύπωμα. Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα του Νικόλα Σεβαστάκη.

Μαρτυρία από τη Ραμάλα / Ας αναρωτηθεί ο κάθε άνθρωπος: «Εγώ τι στάση κράτησα;»

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την εφημερίδα Η ΑΥΓΗ.

Δέκα μηνύματα προς τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ

 Άρθρο του Δημοσιογράφου Μοχάμεντ Ιμπραήμ Ελνταουίρι

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2025

Λίγες μέρες μας χωρίζουν από την επιστροφή του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο για δεύτερη θητεία.

Παρά τις εκτεταμένες ανησυχίες σχετικά με την πιθανή υιοθέτηση πολιτικών από τη νέα κυβέρνηση που μπορεί να μην ευθυγραμμίζονται με τα αραβικά συμφέροντα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε μια ξεκάθαρη πραγματικότητα: ο Τραμπ πέτυχε μια ηχηρή νίκη στις προεδρικές εκλογές. 

Ως ένα από τα πιο ισχυρά έθνη του κόσμου, με απαράμιλλες οικονομικές, στρατιωτικές, τεχνολογικές και στρατηγικές δυνατότητες, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στην εμπλοκή με διεθνή και περιφερειακά ζητήματα και να συμβάλουν αποτελεσματικά στην επίλυσή τους.

Ως εκ τούτου, θεωρώ απαραίτητο να απευθυνθώ στη νέα διοίκηση με μια σειρά μηνυμάτων σχετικά με την κατάσταση στην περιοχή και τις προσδοκίες που ελπίζουμε να πραγματοποιηθούν.

Παρακάτω είναι τα δέκα μηνύματα που έχω εντοπίσει.

Πρώτον, η σταθερότητα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή. Τα αμερικανικά συμφέροντα δεν μπορούν να υλοποιηθούν πλήρως χωρίς μια γενική κατάσταση σταθερότητας.

Ενώ οι τρέχουσες εντάσεις μπορεί να προσφέρουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ορισμένα πλεονεκτήματα, η γνήσια σταθερότητα θα απέφερε πολύ μεγαλύτερα αποτελέσματα από την τρέχουσα αστάθεια, η οποία θα μπορούσε, ανά πάσα στιγμή, να κλιμακωθεί σε μια ευρύτερη σύγκρουση.

Δεύτερον, οι προσωρινές διορθώσεις δεν αρκούν. Οι εντατικές προσπάθειες υπό τον Πρόεδρο Τραμπ, σε συντονισμό με την απερχόμενη κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν, συνέβαλαν στην εξασφάλιση συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα μετά από 14 μήνες από την πρώτη εκεχειρία και στην υποστήριξη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας στον Λίβανο.

Ωστόσο, τέτοιες επιτυχίες είναι προσωρινά ανακουφιστικά για κρίσεις που θα μπορούσαν να αναζωπυρωθούν εάν δεν επιδιωχθούν ολοκληρωμένες και δίκαιες πολιτικές λύσεις.

Τρίτον, οι συμφωνίες πρέπει να είναι ισορροπημένες. Ενώ η υιοθέτηση μιας προσέγγισης «συμφωνίας» από την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση περιφερειακών ζητημάτων είναι κατανοητή, τέτοιες συμφωνίες πρέπει να είναι δίκαιες —τουλάχιστον σχετικά— και να εξυπηρετούν τα συμφέροντα όλων των εμπλεκόμενων μερών αντί να ευνοούν δυσανάλογα τη μία πλευρά.

Τέταρτον, οι στρατηγικές εταιρικές σχέσεις πρέπει να βασίζονται στον σεβασμό. Η στρατηγική σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των αραβικών χωρών πρέπει να διέπεται από αρχές αμοιβαίου σεβασμού, κοινών συμφερόντων και μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις οποιουδήποτε κράτους.

Θα πρέπει επίσης να αποφεύγει την άσκηση πίεσης σε ένα μέρος για την επίτευξη στόχων σε βάρος ενός άλλου.

Πέμπτον, οι πολιτικές των ΗΠΑ για την Παλαιστίνη απαιτούν επαναβαθμονόμηση. Η πρώτη θητεία της κυβέρνησης Τραμπ έλαβε άδικες αποφάσεις σχετικά με τον παλαιστινιακό λαό, συμπεριλαμβανομένης της «Συμφωνίας του Αιώνα» που αποκαλύφθηκε τον Ιανουάριο του 2018.

Το πιεστικό ερώτημα τώρα είναι εάν η νέα διοίκηση θα λάβει μέτρα για να εξισορροπήσει τις πολιτικές της.

Το αραβικό μήνυμα προς τις ΗΠΑ πρέπει να είναι ξεκάθαρο: «Αν και δεν αντιτιθέμεθα στην υποστήριξη των ΗΠΑ για την ασφάλεια του Ισραήλ, αυτή η υποστήριξη δεν πρέπει να γίνει σε βάρος της ασφάλειας και της κυριαρχίας των αραβικών κρατών, συμπεριλαμβανομένης αυτής ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους».

Έκτον, αναζωογόνηση ολοκληρωμένων ειρηνευτικών προσπαθειών. Για δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πλήρης εταίρος στην ειρηνευτική διαδικασία, οδηγώντας σε σημαντικά ορόσημα όπως η Ειρηνευτική Συνθήκη Αιγύπτου-Ισραήλ του 1979. Αυτή η συνθήκη τερμάτισε 30 χρόνια πολέμου και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα όλων των εμπλεκόμενων μερών.

Μπορούμε να περιμένουμε από τις ΗΠΑ να διαδραματίσουν παρόμοιο ρόλο στην επόμενη φάση, ειδικά όσον αφορά την παλαιστινιακή υπόθεση, αντί να επικεντρωθούν αποκλειστικά στην προώθηση των Συμφωνιών του Αβραάμ, οι οποίες, αν και σημαντικές, δεν μπορούν να επιτύχουν μόνιμη ειρήνη και σταθερότητα από μόνες τους;

Έβδομο, κάντε το 2025 έτος προόδου. Το έτος 2025 θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την αρχή σημαντικών επιτευγμάτων για τη νέα διοίκηση, δίνοντας στην παλαιστινιακή υπόθεση την προσοχή που της αξίζει και ξεκινώντας σοβαρές, έγκαιρες προσπάθειες για να επαναφέρουν Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Όγδοο, οι απειλές δεν θα λειτουργήσουν. Η απειλή ορισμένων κρατών στην περιοχή δεν θα είναι αποτελεσματική.

Δεδομένης της επικρατούσας αστάθειας, πρόσθετες απειλές απλώς θα επιδείνωσαν την κατάσταση.

Η περιοχή απαιτεί μια πολιτική αποκλιμάκωσης και όχι πρόκλησης για να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον που ευνοεί την επίλυση των συνεχιζόμενων διαφορών.

Ένατο, η προεδρική ομάδα φέρει σημαντική ευθύνη. Η ομάδα που συνεργάζεται με τον Πρόεδρο Τραμπ πρέπει να διαμορφώσει πολιτικές που αντιμετωπίζουν αντικειμενικά περιφερειακά ζητήματα και προάγουν τη σταθερότητα.

Ανεξάρτητα από τους προσωπικούς προσανατολισμούς τους, καθήκον τους είναι να παρέχουν συμβουλές και εναλλακτικές λύσεις που προάγουν τη σταθερότητα και όχι την αύξηση της έντασης.

Δέκατο, αναγνωρίστε την υποστήριξη των αραβικών κοινοτήτων. Ο Πρόεδρος Τραμπ οφείλει ένα χρέος ευγνωμοσύνης στις αραβικές κοινότητες στις ΗΠΑ. Η ισχυρή υποστήριξή τους συνέβαλε στην αξιοσημείωτη εκλογική του νίκη, ιδιαίτερα δεδομένης της δυσαρέσκειάς τους για την προκατειλημμένη στάση του Προέδρου Μπάιντεν έναντι του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στη Γάζα.

Ενώ αναμένεται ότι η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να υιοθετήσει πολιτικές που ευνοούν το Ισραήλ ή μια πιο δυναμική προσέγγιση προς την αραβική περιοχή, η πρωταρχική ευθύνη ανήκει στην αραβική πλευρά.

Πρέπει συστηματικά, επιστημονικά και πρακτικά να εμπλέξει προληπτικά τη νέα διοίκηση. Θα πρέπει να διατυπώνει με σαφήνεια τις ανησυχίες και τις προτεραιότητές της και να υποστηρίζει τη σταθερότητα ως κοινό στόχο.

Η επιτυχία σε αυτό το εγχείρημα απαιτεί συνεπή και συχνή αραβική επικοινωνία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ — όχι σε εποχιακή βάση αλλά ως συνεχή προσπάθεια.

Μια πολιτική πρωτοβουλίας και εποικοδομητικής δέσμευσης σε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος είναι επιτακτική.

Εάν αποτύχουμε να παρουσιάσουμε ή να υποστηρίξουμε αποτελεσματικά το όραμά μας, κινδυνεύουμε να υποβληθούμε σε εξωτερικές πολιτικές που μπορεί να εφαρμοστούν χωρίς να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντά μας.

 

21ος αιώνας: Ενας κόσμος χωρίς ηγέτες;

 Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ. 

Ποιος δίνει πια σημασία ύστερα από 50 χρόνια

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση ττου Μιχάλη Ιγνατίου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Μηδέν από μηδέν, μηδέν!

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το DailyPost.gr.

Οι «Μεγάλες Δυνάμεις»

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Στέφανου Ληναίου στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Περίγελως τῶν Βαλκανίων

 Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από την εφημερίδα Η ΕΣΤΙΑ.

Τι γυρεύουν τόσα αεροπλανοφόρα στην Ελλάδα;

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.

Κύπρος: Οδοιπορικό του Βήματος στα κατεχόμενα – Τι θυμούνται οι εκτοπισμένοι Ελληνοκύπριοι

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση της Στέλλας Στυλιανού από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.

Αδημοσίευτο άρθρο του Βασίλειο Μαρκεζίνη με αναφορά στον 9,84 και στον Γιώργο Σαχίνη

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση στον ιστότοπο της εφημερίδας ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ και δείτε το βίντεο με τον...Sir στην ίδια ανάρτηση. Προβληματίζουν...

Θέμης Τζήμας : Γεωπολιτικός πόλεμος , η Ελλάδα , οι εξαρτήσεις και ένας λαός σε αποσύνθεση

 Ο νομικός, διδάκτορας του ΑΠΘ , αρθρογράφος και συγγραφέας Θέμης Τζήμας, σε μια συζήτηση - ανάλυση από τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και την "ετοιμότητα" συμβιβασμών της ελληνικής ελίτ στην αναθεωρητική ατζέντα της Τουρκίας, εναρμονιζόμενη στις απαιτήσεις των ΗΠΑ για ηρεμία στην περιοχή, τις ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και γιατί προοιωνίζεται μεγάλη κρίση και ποιοι για διαφορετικούς λόγους επιχειρούν να την ανασχέσουν.

Ταυτόχρονα ο Θέμης Τζήμας, μιλάει για την μεγάλη αντιπαράθεση Δύσης με ηγέτη τις ΗΠΑ και αναδυόμενου κόσμου με την πρωτοκαθεδρία της Κίνας, που είναι ουσιαστικά ένας παγκόσμιος πόλεμος πολλαπλών επιπέδων , από την Ουκρανία μέχρι την Ταιβάν και από την αποδολαριοποίηση με πρωτεργάτες Κίνα- Ρωσία- Ιράν μέχρι την επιβολή ισχύος με κάθε τρόπο του δολαρίου που επιχειρούν οι ΗΠΑ.

Σε όλο αυτά ο κ. Τζήμας, σημειώνει ότι η Ελλάδα , πριν την αναγκαία χάραξη επιτέλους μιας πραγματικά εθνικής στρατηγικής βάθους, χρειάζεται να ανακόψει την δημογραφική κατρακύλα του πληθυσμού της που κανείς δεν μιλάει γι αυτήν και κυρίως την αποσύνθεση του λαού που αποκτά χαρακτηριστικά μονιμότητας και σχεδόν μοιρολατρικά του απόλυτου τέλματος.

Δείτε παρακάτω το βίντεο με τον Απόστολο Σαχίνη και τον Θέμη Τζήμα.

Ζούμε, αλήθεια, την παρακμή της Δύσης;

 Σηματοδοτούν οι διχασμοί των δυτικών κοινωνιών, οι ανίκανες ηγεσίες και ο πόλεμος μια ιστορική καμπή; Ή οι φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι πιο ανθεκτικές απ’ ό,τι οι ίδιες φαίνεται να πιστεύουν;

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Σταύρου Ζουμπουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.