Φωτό από το Σ.Σ. Καλαβρύτων

 Το κτίριο του Σ.Σ. Καλαβρύτων από το δρόμο.

Η αποβάθρα του Σ.Σ.

 Το Γραφείο Σταθμάρχη.

Εγκαταστάσεις

 Η αποβάθρα από άλλη οπτική γωνία.

Γραμμές.

Φωτό από Σ.Σ., για να μη ξεχνιόμαστε...

Ο Σ.Σ. της Ροδόπολης στο Νομό Σερρών.

Ο Σ.Σ. της Βυρώνειας στο Νομό Σερρών.

Φωτό με την ιστορική ωτομοτρις...

Στο φυλλάδιο της Ελληνικής Εταιρείας για την προστασία της φύσης βρήκα αυτή τη φωτό, από την εξόρμηση μαθητών στο Παρανέστι της Δράμας, με φόντο το σιδ. σταθμό και την ιστορική ωτομοτρίς. Πόσες και πόσες φορές δεν είχα ταξιδέψει με τέτοιο τραίνο... Με το "μοτρίτσι" όπως το έλεγαν χαρακτηριστικά οι φίλοι των παιδικών μου χρόνων, εκεί δίπλα στις όχθες του Εβρου...

Tα φιδάκια στην Παναγιά της Κεφαλονιάς

Ένα από τα φιδάκια που δεν πειράζουν τους προσκυνητές

Τόλμη μα και πίστη εδώ.



Ίδια σκέψη.

Σημαιοστολισμός στη χάρη Της.

Το εικόνισμα της Παναγιάς.

Στο χωριό Μαρκόπουλο της Κεφαλονιάς, σε μια πλαγιά γεμάτη από δένδρα, βρίσκεται ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στην Εκκλησιά αυτή εμφανίζονται κάθε χρόνο από 6 Αυγούστου μέχρι 15 του ίδιου μήνα τα φίδια της Παναγίας, πού κρέμονται από τις εικόνες με τις καντήλες, τα στασίδια χωρίς να πειράζουν κανένα. Η εικόνα της Παναγίας, σύμφωνα με την παράδοση, βρέθηκε μέσα σ' ένα σκίνο (δένδρο), πού άγνωστο πώς, πήρε φωτιά χωρίς να καταστραφεί η εικόνα. Ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας.Πήρε το όνομα Φιδιώτισσα από ένα θαύμα της, το οποίο θυμίζει κάθε χρόνο στους προσκυνητές της με ένα άλλο θαύμα της. Ψηλά στην πλαγιά του χωριού Μαρκόπουλο (στη νότια Κεφαλονιά), πριν χρόνια οι χωρικοί είδαν ένα δέντρο (σχίνο) να καίγεται και οι φλόγες να ανεβαίνουν πολλά μέτρα ψηλά. Το δάσος πήρε φωτιά σκέφτηκαν. Ανησύχησαν και έτρεξαν να σβήσουν τη φωτιά για να μην καεί το δάσος και το χωριό. Όταν έφθασαν οι χωρικοί είδαν το δέντρο εντελώς καμένο και στην καμένη ρίζα του ήταν ακουμπισμένη μια πολύ όμορφη εικόνα της Παναγίας, που η φωτιά δεν την άγγιξε. Οι χωρικοί συγκινημένοι πήραν την εικόνα στα χέρια τους, την προσκύνησαν και χαρούμενοι την κατέβασαν στο χωριό και την τοποθέτησαν στην εκκλησία του χωριού τους, που ήταν στην πλατεία. Το επόμενο πρωί πήγαν και οι άλλοι χωρικοί στην εκκλησία για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Όμως η εικόνα έλειπε και δεν βρισκόταν πουθενά. Κάποιος πήγε στο βουνό και βρήκε την εικόνα στο καμένο δέντρο, την κατέβασε στο χωριό και ρωτούσε ποιος την πήγε εκεί. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να κλειδώσουν την εκκλησία. Όμως τρεις φορές η εικόνα έλειπε και την ξανάβρισκαν στο καμένο δέντρο. Τότε οι χωρικοί πίστεψαν πως η επιθυμία της Παναγίας είναι να βρίσκεται εκεί και γι' αυτό έχτισαν μία εκκλησία και έβαλαν μέσα σε ένα ωραίο εικονοστάσι την Παναγία. Μετά από λίγο καρό χτίστηκε μοναστήρι γυναικών. Οι μοναχές προσεύχονταν καθημερινά στην Παναγία. Ένα πρωί είδαν να πλησιάζουν πειρατικά καράβια και να ανηφορίζουν πειρατές στο μοναστήρι με σκοπό να το λεηλατήσουν. Τότε οι μοναχές φοβήθηκαν και ζήτησαν την προστασία της Παναγίας. Κι αυτή έκανε το θαύμα της. Φίδια κύκλωσαν το μοναστήρι κι όταν πήγαν οι πειρατές φοβήθηκαν κι έφυγαν. Οι μοναχές σώθηκαν και ευχαρίστησαν την Παναγία. Από τότε κάθε χρόνο εμφανίζονται φίδια.Το περιοδικό «Ο Φανός της Κεφαλονιάς» του Χρήστου Βουνά γράφει το 1968: «Φίδια αθώα κι άκακα αναφαίνονται στη γύρω από την εκκλησούλα της Παναγίας της Λαγκουβάρδας λαχτιά, που την ημέρα της Γιορτής ξεθαρρεύουν και μπαίνουν ακόμα και μέσα εις το ναόν. Κι ανεβαίνουν στο τέμπλο, στους κηροστάτες, στις άγιες εικόνες και στέκονται να τα πιάσει και να τα χαϊδέψει ο κάθε προσκυνητής.
Φίδια που λες και συμμετέχουν στη χαρά του πανηγυριού, φίδια που ποτέ δεν δάγκωσαν ούτε ζώο, ούτε άνθρωπο. Φίδια, τα οποία θα' πρεπε να μελετηθούν επιστημονικά. Διότι είναι πραγματικά ανεξήγητη η εμφάνισή τους στις αρχές του Αυγούστου κι η τελεία εξαφάνισή τους στο τέλος του ίδιου μήνα...
Εξήγηση εύκολη δεν μπορείς να δώσεις, κρατάς το λόγο σου επιφυλακτικά μην κι ο άλλος σε γελάσει ή την πίστη σου αγνοήσει!!! Μα πολλοί λένε πως το φυσικό φαινόμενο συνυπάρχει με το θρησκευτικό και πορεύονται και κυκλώνονται μαζί μια φορά το χρόνο στην γιορτή της Παναγίας τις 15 Αυγούστου!
Κόσμος πολύς, πιστοί και περίεργοι, κάνουν το σταυρό τους και νιώθουν πως τούτο το σημάδι της εμφάνισης των φιδιών στης Παναγίας την γιορτή είναι καλό και θείο και άφοβο. Και έτσι ησυχάζει το πνεύμα και ορθώνεται η πίστη. Πάνω σ'; αυτή την πίστη μύριοι έρχονται την ημέρα της Γιορτής να προσκυνήσουν και να δουν από κοντά τα ";φίδια της Παναγίας";. Οι κάτοικοι του νησιού κάθε χρόνο με αγωνία ρωτούν αν και πάλι τα φίδια βγήκαν! Αυτό θεωρείται σημάδι καλό για του νησιού την πορεία. Μα ο λόγος της Παράδοσης συχνά ακούγεται πως εάν την εμφάνισή τους δεν κάνουν όταν γιορτάζει η Παναγιά, κάτι κακό μεγάλο στο νησί θα συμβεί! Το 1940 και το 1953 την παρουσία τους δεν έδωσαν τα φίδια και το νησί βαριά πληγώθηκε από κατακτητές και στη συνέχεια χτυπήθηκε ανελέητα από την καταστροφική μανία του Εγκέλαδου. Μα αν σταθείς διαβάτη και προσκυνητή κι έχεις ανοιχτό ορίζοντα στο νου σου και πίστη στο Θεό, τότε μελετάς της άλλης Παράδοσης την εξήγηση. Στο μέρος αυτό, λέει η μνήμη του λαού, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Το έζωναν τείχη ψηλά και στην καρδιά του το υπηρετούσαν πολλές καλόγριες. Φθονερό και πεινασμένο το μάτι του πειρατή και κουρσάρου που θέριζε το Ιόνιο, έβαλε σκοπό να γυμνώσει το μοναστήρι.
Στον αγώνα της λευτεριάς και στο κράτημα της πίστης οι καλόγριες δεν το παρέδωσαν ...; Μη μπορώντας όμως να κάνουν αλλιώς, αφού ο αγώνας των όπλων και της βολής έλλειπε, όταν κυκλώθηκαν από τις πύρινες γλώσσες της φωτιάς των επιδρομέων, συγκεντρώθηκαν όλες τριγύρω από την Αγία Τράπεζα για μια τελευταία έκκληση προς το Θείο, για την ύστατη προσευχή σωτηρίας!

Από ορθόδοξο blog

Φωτό Σ.Σ.

O Σ.Σ. της Κερπινής στο δρομολόγιο του οδοντωτού των Καλαβρύτων.

O Σ.Σ. στα Νιάματα της Αχαΐας, στο δρομολόγιο του οδοντωτού.

Φωτό Σ.Σ.

Ο Σ.Σ. της Βυρώνειας στο Νομό Σερρών. Γιάννη θυμάσαι καλέ μου φίλε και συμμαθητά την επίσκεψή μας εκεί;

Ο Σ.Σ. του Πέπλου στο Νομό Εβρου...

Κι άλλη άποψη του ίδιου σταθμού. Σαν βρήκα τούτες τις δυό φωτό ,ο νους πέταξε 44 χρόνια πίσω. Σε εκείνο το καλοκαίρι του τότε. Και τι δεν θυμήθηκα... Τις νυχτερινές βόλτες εκεί, τον πατέρα, μα κι εκείνη την πρώτη φορά... Καλές μου φίλες Λένα και Βαγγελιώ όταν μου φυλάγατε για έκπληξη την επίσκεψη στην πλατεία του Πέπλου, δεν σας μίλησα για το σταθμό. Την επόμενη φορά θα το κάνω.

Φωτό από Σιδ. Σταθμούς

Ο Σ.Σ. της Άνω Γατζέας στη σιδ. γραμμή που ενώνει το Βόλο με τις Μηλιές.

Ο Σ.Σ. στα Άνω Λεχώνια στη σιδ. γραμμή που ενώνει το Βόλο με τις Μηλιές.

Ο Σ.Σ. στο Κομανό της Εορδαίας.

Φωτό από Σιδ. Σταθμούς

Ο Σ.Σ. στην Αυλίδα κοντά στη Χαλκίδα.

Ο Σ.Σ. Χαράδρας κοντά στη Σφενδάλη της Αττικής.

Φωτό από Σιδ. Σταθμούς

Ο Σ.Σ. της Ασσέας στην Αρκαδία.

Ο μικρός Σ.Σ. στο Κατάκωλο Ηλείας.

Ο Σ.Σ. στο Κοπανάκι της Μεσσηνίας.

Φωτό Σιδ. Σταθμών

Ο Σ.Σ. στο Καλόνερο της Κυπαρισσίας.

Ο Σ.Σ. στο Καϊάφα Ηλείας.

Ο Σ.Σ. στην Κυπαρισσία

Φωτό Σιδ. Σταθμών

Ο Σ.Σ. της Καριάς στη Φθιώτιδα

Ο Σ.Σ. της Βαλύρας στη Μεσσηνία

Ο Σ.Σ. της Ξυνιάδας στη Θεσσαλία.

Ο Σ.Σ. της Θουρίας στη Μεσσηνία

Ο Σ.Σ. της Καλλιρόης στη Μεσσηνία.

Φωτό από Σ.Σ.

Ο. Σ.Σ. στη Νάουσα.

Ο Σ.Σ. στην Πάτρα.

Ο Σ.Σ. στη Τρίπολη.

Ο Σ.Σ. στο Νικηφόρο της Δράμας.

Φωτό Σιδ. Σταθμών

Ο Σ.Σ. στο Μελιγαλά της Μεσσηνίας.

Ο Σ.Σ. της Σφενδάλης εδώ στην Αττική.

Ο Σ.Σ. Λεπτοκαριάς Πιερίας σε παλιότερα χρόνια.

Φωτό σιδ. σταθμών

Ο Σ.Σ. στην Αλίαρτο της Βοιωτίας.

Ο Σ.Σ. του Γαλλικού έξω από τη Θεσ/νίκη.

Ο Σ.Σ. στον Αγιο Ηλία λίγο έξω από τον Πύργο Ηλείας.

Ο Σ.Σ. Ροδόπολης Σερρών.

Ο ίδιος Σ.Σ. από άλλη οπτική γωνία.

Φωτό απο σιδηροδρομικούς σταθμούς

Ο Σ.Σ. στους Τοξότες Ξάνθης

Ο Σ.Σ. στα Λιβερά της Θράκης

Ο παλιός Σ.Σ. στο Ναύπλιο.

Ο Σ.Σ. στο Αδενδρο Θεσ/νίκης.

Ο Σ.Σ. στο Τυχερό του ΄Εβρου.