«Το μερίδιο του Θεού»

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Δημήτρη Δασκαλόπουλου από το Booksjournal.gr

Τραινάκι Πηλίου. Μαγική διαδρομή στο παρελθόν και ξενάγηση από τον Γιώργο Αποστολέρη.

Δείτε παρακάτω το ενδιαφέρον βίντεο.

Φαροφύλακες

 Δείτε παρακάτω το ενδιαφέρον βίντεο για τους φάρους και τους φαροφύλακες της πατρίδας μας.

Η Αθήνα σπουδαίων Ελλήνων: Ποιοι ήταν και πού έμεναν

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την AthensVoice.

Σκέψεις μου....

 Οι πιο πολλοί δεν αγαπάνε αυτά που έχουν,

γκρινιάζουνε πως τάχα δεν αρκούν.

Μα είν’ τα όνειρα γι’ αυτούς που ξέρουν να τα βλέπουν

και τα τραγούδια γι’ αυτούς που ξέρουν να τ’ ακούν!!!.

Ίσως να μην έχω συνειδητοποιήσει τη φλόγα που άναψε για να δημιουργήσω τούτη την ανάρτηση. Λέω ίσως...... Μπορεί να έφταιγε η ανάκληση της μνήμης από εκείνη τη.... στρατιωτική εντολή όπως μου την εξέφρασες......."Αυτό θα μείνει εδώ γιατί το θέλω εγώ!!!!".

Από την άλλη σκέφτηκα μια σύντομη ερμηνεία των τεσσάρων γραμμών που έγραψα πριν...... τους έδωσα λοιπόν μια δική μου "ερμηνεία"........ Μου είπα...λοιπόν "Στην καθημερινότητά μας, κάθε στιγμή μπορεί να είναι τραγούδι, κάθε βήμα ένα όνειρο. Μα για να το δούμε, πρέπει να πάψουμε να μετράμε τις σκιές μας και να υψώσουμε το βλέμμα στον ήλιο. Γιατί η ζωή δεν χαρίζεται σε εκείνους που ζητούν, αλλά σε εκείνους που ξέρουν να αναγνωρίζουν."

Αναρτώ τρεις φωτό από την επίσκεψη στα Δελιανά. Γιατί εκεί είδα τη φύση και την ιστορία να μου αποκαλύπτονται. Και αναγνώρισα την αδιαμφισβήτητη παρουσία τους.

Απέναντι απ τον Αη Γιάννη τον Πρόδρομο.

Το καμπαναριό της εκκλησίας.

Η είσοδος στο φαράγγι των Δελιανών.

Ο Νίκος Φλώρος είναι ο τελευταίος φωτορεπόρτερ μιας άλλης Αθήνας

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τη lifo.gr.

Για τα πανηγύρια: Το γλέντι είναι χαρά, είναι πολιτισμός, είναι τρόπος να βρεθούμε μαζί – Όμως η υπερβολή και η ασυδοσία δεν υπηρετούν το έθιμο

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το zarpanews.gr.

Ανοιχτό βιβλίο

 Δείτε εδώ εκπομπές από το ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του ERTFLIX.

Και πάλι χωρίς σχέδιο αρμενίζουμε

 Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της Τασούλας Καραϊσκάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Βιβλιοπαραγωγή: Πάνω από 11.000 τίτλοι – Τι διαβάζουν οι Έλληνες

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από ΤΑ ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ.

Τέχνη: Πώς θα ανοίξει νέους δρόμους στη σκέψη μας;

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το vita.gr.

«Η Σταδίου χρειάζεται την αναγέννηση»

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τη lifo.gr.

Νεστόριο: Το περίπτερο που μετατράπηκε σε δανειστική βιβλιοθήκη

 Διαβάστε εδώ την είδηση και δείτε το σχετικό βίντεο από την ΕΡΤ.

Ολόσωμο πορτρέτο (σκίτσο) του Νίκου Καζαντζάκη ενυπόγραφο από τον Φώτη Κόντογλου

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τον ιστότοπο bestmagazine.gr.

Βίνσεντ βαν Γκογκ / Το φως και το σκοτάδι

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το tvxs.gr.

Βάλια Παπαδάκη Μακρή «Διδάσκοντας στις λυκειακές τάξεις – Λίγα απ’ όσα έζησα»

 Διαβάστε εδώ για την βιβλιοπαρουσίαση που θα γίνει στο Ρέθυμνο.

Νεραντζιές: Γιατί κινδυνεύει το δέντρο-μνημείο της Αθήνας;

 Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τη lifo.gr.

Σκέψεις με αφορμή κάποιες φωτογραφίες......

 Ήταν τα τελευταία σκιρτήματα της άνοιξης του 1941 όταν οι πρώτοι Ευέλπιδες έφτασαν στα Σφακιά. Ο πόλεμος είχε σφίξει τον κλοιό γύρω από την Ελλάδα και η προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων δεν άφηνε πολλά περιθώρια αντίστασης. Η Σχολή Ευελπίδων είχε ήδη διαλυθεί οργανωμένα στα βουνά της Κρήτης, ύστερα από ηρωική πορεία από την ηπειρωτική Ελλάδα έως το νησί. Οι νεαροί δόκιμοι αξιωματικοί, φορτωμένοι με λίγες προμήθειες και τη στολή τους, ακολούθησαν τα μονοπάτια της Ελπίδας και του Καθήκοντος.

Κατέβηκαν από τις Βρύσες, πέρασαν από το οροπέδιο του Ασκύφου και τον Εμπρόσνερο, και κατέληξαν στα Σφακιά, όπου ο ήλιος έπεφτε πάνω στα λευκά σπίτια και η θάλασσα μύριζε ελευθερία. Ήταν ο τελευταίος σταθμός πριν την προσπάθεια διαφυγής προς τη Μέση Ανατολή. Στο μικρό λιμάνι, ανάμεσα σε καΐκια, ψαράδες και τα πρώτα καταφύγια των Βρετανών, οι Ευέλπιδες βρήκαν πρόχειρη στέγη σε αποθήκες, στο καφενείο του Γιαννούλη και σε μια μικρή εκκλησιά που προστάτευε τους ξένους σαν μήτρα.

Οι ντόπιοι, με βαθιά αίσθηση φιλοξενίας, τους έφερναν ζυμωτό ψωμί, ελιές, νερό και κουβέρτες. Οι Γερμανοί πλησίαζαν. Οι ώρες ήταν δραματικές, γεμάτες αγωνία και αποφασιστικότητα. Ορισμένοι από τους δόκιμους κατάφεραν να επιβιβαστούν σε βρετανικά πλοία. Άλλοι αιχμαλωτίστηκαν, κρύφτηκαν στα βουνά ή κατέληξαν στις φυλακές της Λάρισας και των Αθηνών μα και στο στρατόπεδο αιχμαλώτων των Αγίων Αποστόλων Χανίων.

Όμως εκείνες οι μέρες στα Σφακιά –με το αλμυρό αεράκι, το κυανό του Λιβυκού και τα πυρωμένα βράχια που ακουμπούσαν τη θάλασσα– έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη των νεαρών αξιωματικών. Γιατί εκεί, στο τέλος ενός ηρωικού δρόμου, γεννήθηκε η συνείδηση της αποστολής τους: να συνεχίσουν, να επιστρέψουν και να ξαναχτίσουν τον Στρατό του Έθνους.

Στ΄Ασκύφου με τους Κουλέδες και πριν να αρχίσει η κάθοδος για τη Χώρα Σφακίων...

 Στα βήματα του πατέρα και των συμμαχητών του.

Πένθιμο άσμα για τα βιβλιοπωλεία

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από ΤΑ ΝΕΑ.