Ο εγκέφαλός μας δεν βγαίνει ποτέ στη σύνταξη

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα που υπογράφει ο κ. Σπύρος Μανουσέλης από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Γιατί κατεβαίνω μαζί σου Δήμαρχε

Όταν σφίγγουν το χέρι, τότε ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο...
(Από την σημερινή συνάντηση του admin με το δήμαρχο κ. Λουΐζο).

Ο υποψήφιος δήμαρχος Μαραθώνα και τωρινός δήμαρχος Νέας Μάκρης κ. Ιορδάνης Λουΐζος με τον νέο μας Μητροπολίτη Σεβασμιότατο κ.κ. Κύριλλο.

Οφείλω και μια εξήγηση κι από εδώ...
Γιατί κατεβαίνω μαζί σου Δήμαρχε.
Κατ΄ αρχήν να πω πως και ο εκπαιδευτικός έχει το δικαίωμα της έκφρασης.
Έχει το δικαίωμα της συμμετοχής στα κοινά.
Κατεβαίνω μαζί σου επειδή θεωρώ πως έχεις τη δύναμη και τη θέληση να δώσεις τη δυναμική που απαιτείται στη διοίκηση του νέου Δήμου μας, που φέρει το όνομα της γης της ελευθερίας, του Μαραθώνα.
Κατεβαίνω επειδή πιστeύω πως μπορείς να προσφέρεις πραγματικά στους δημότες εκείνα που στερήθηκαν μέχρι σήμερα.
Πιστεύω ότι αποτελεί κοινή πεποίθησή μας ,πως μόνο με συγκλίσεις απόψεων που θα προκύψουν ύστερα από διάλογο αντίθετων θέσεων οι τοπικές κοινωνίες θα πάνε μπροστά.
Στέκομαι με περίσκεψη κι ευθύνη απέναντι στα προβλήματα του τόπου μας.
Δεν απαξιώνω κανέναν από εκείνους που διοίκησαν το τόπο και έφυγαν ή φεύγουν.
Για καθέναν η ιστορία έχει καταγράψει το μέγεθος της προσφοράς του.
Επειδή προσφορά υπήρξε. Μπορεί να ήταν μικρή ή μεγάλη, αλλά υπήρξε.
Εχω όμως τη δική μου αγωνία για το μέλλον του τόπου μου. Δικαίωμά μου να αγωνιώ και ιδιαίτερα για τη νέα γενιά. Τι κόσμο θα της παραδώσουμε; Με ποιές κοινωνικές συνοχές θα εφοδιάσουμε την κοινωνία του αύριο; Με ποιο τρόπο θα εφοδιάσουμε τα νέα παιδιά με αξίες και ήθος όταν εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε συμπεριφορές ασύμβατες και με τις αξίες και με το ήθος;
Επειδή έχω "μελετήσει' τη συμπεριφορά σου, διακρίνοντας ευγένεια, ήθος και δομές προσωπικότητας να σε χαρακτηρίζουν, αποφάσισα ύστερα από έντονο προβληματισμό, να καταγραφώ στον κατάλογο των συνεργατών σου, μετά την τιμητική πρόσκληση που μου έκανες.
Θέλω να σου επισημάνω και από εδώ πως διακρίνω ανάγκες, προβληματίζομαι και συστρατεύομαι για λύσεις ζητημάτων του κοινωνικού συνόλου.
Με λύσεις προβλημάτων δεν ασχολούμαι μια ζωή, άλλως τε;

Y.Γ. Είναι αυτονόητο πως θα βρίσκομαι στις επάλξεις της εκπαίδευσης. Το σχολείο μου, με τους καλούς μου συναδέλφους και τ΄ αγαπητά μου παιδιά, τους μαθητές μου, είναι "αγάπη" της ζωής μου. Είμαι και παραμένω δίπλα στην ανάγκη του κάθε μαθητή μου και του κάθε συναδέλφου μου. Tο σχολείο και η έννοια της εκπαίδευσης δεν εγκλωβίζονται από δημοτικές παρατάξεις. Ξεκάθαρο αυτό!!!

Η δημιουργία του Σύμπαντος χωρίς Δημιουργό

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Το περιστέρι νίκησε το «γρήγορο Ίντερνετ»

Διαβάστε εδώ το σχετικό δημοσίευμα από ΤΑ ΝΕΑ.

Eρωτήσεις κι απαντήσεις της Σαββίνας Γιαννάτου

Διαβάστε εδώ ερωτήσεις που της τέθηκαν και απαντήσεις που έδωσε η τραγουδοποιός η . Σαββίνα Γιαννάτου. Το κείμενο είναι από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.

Συνάντηση χτες

Κάπου πίσω από τις φλόγες θα βρίσκεται και η Al Hamraa που περπατήσαμε και οι δύο.
Και πως αλήθεια τα όπλα θα κάμψουν τη δύναμη της αλήθειας και της ψυχής;

Τι παρηγορητικό λόγο να ψελλίσεις σε αυτή τη γυναίκα;

Αγαπητέ συνταξιδιώτη... συνοδοιπόρε του παρελθόντος στο Μπερούτι, στα παιδιά των καταυλισμών όπου απουσίαζε και απουσιάζει η αξιοπρέπεια... Χάρηκα για τη κουβεντούλα μας χτες. Είδες πως σε άκουγα με προσοχή και ενδιαφέρον. Πάντα με κρατούν σε εγρήγορση οι μεστοί λόγοι και οι άνθρωποι που ο νους τους δεν είναι στατικός. Κι εσένα ο νους σου κάθε άλλο παρά στατικός είναι. Σε άκουγα με προσοχή χτες. Ταξιδέψαμε νοερά στην ΄Ανδρο χτες, μη το αρνηθείς. Πήγαμε ξανα στο σπίτι της Αναστασίας για μια ακόμα επίσκεψη. Ναι, ήταν και ο Κώστας εκεί. Είχε κύμα χτες και δε μπόρεσε να βγει με τη βάρκα.
Ξέρεις μου άρεσε και κάτι άλλο. Πως οι ιδέες μας συνέκλιναν για το χαρακτηρισμό ως μεγάλων, ηγετών που πέρασν στην ιστορία πλέον. Και τέτοιους ηγέτες η κοινωνία μας αναζητεί πιό επιτακτικά σήμερα. Οι συμπαντικές νομοτέλειες λειτουργούν συνέχεια. Δεν επηρεάζονται από φτηνές ανθρώπινες όμως πρόσκαιρες... συμπεριφορές.
Φυσικά θα έρθω για καφεδάκι στο "πύργο' σου. Θα δούμε και από εκεί τη θάλασσά μας. Θα μιλήσουμε κι εκεί για το παρελθόν μας που συνοδεύει το παρόν και το μέλλον μας. Να ξέρεις πως το κουδούνι σου θα το χτυπήσω σύντομα.
Καλημέρα φίλε.

Σκέψεις...

Διαβάζω στο τοπικό τύπο...Ένα διαρκώς επιτημητικό λόγο για τοπικούς άρχοντες. Για νυν και πρώην. Σε πολλές περιπτώσεις αντιλαμβάνομαι τα κίνητρα μιας τέτοιας γραφής... η σκέψη μου όμως με κάνει να αναλογίζομαι πως ως κοινωνία προβάλλουμε τις τεχνητές ή όχι αποκλίσεις των ιδεών μας αντί να προσπαθούμε να βρούμε συγκλίσεις και δρόμους δημιουργίας... Στην εποχή μας, μια εποχή δύσκολη, όπου χρειάζονται όλες οι δυνάμεις για να πετύχουμε , εμείς προβάλλουμε τα "εγώ" αδιαφορώντας για την αντιμετώπιση προβλημάτων που αφορούν τα "εμείς" ... Ας σταματήσει αυτή η συνεχής απαξίωση των πάντων. Ας ενδοσκοπήσουμε , ας μετριάσουμε τις δικές μας αρνητικές συμπεριφορές και μετά ας ας εξετάσουμε τους άλλους. Αν και η ενδοσκόπηση απαιτεί πολύ χρόνο. Επειδή ο εαυτός μας συνοδεύεται από πράξεις, σκέψεις και βιώματα πολλών χρόνων...

Φόβοι περί ατροφίας του ανθρωπίνου νου λόγω τεχνολογίας

Διαβάστε εδώ το πολύ ενδιαφέρον άρθρο από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Με προβλημάτισε έντονα.

Άποψη

Επειδή ως πολίτης έχω το αναφαίρετο δικαίωμα της έκφρασης θέλω να πω ξεκάθαρα, πως είμαι της άποψης πως το Μουσείο του Μαραθωνείου Δρόμου, εδώ στο τόπο μου , στο Μαραθώνα, πρέπει να ανήκει στο Δήμο. Τα περί μεταβιβάσεων σε ΜΚΟ ή σε μη κερδοσκοπική εταιρεία με βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Και διαφωνώ με τους συμπολίτες δημοτικούς συμβούλους που ψήφισαν αναβολή της συζήτησης του θέματος στο Δημ. Συμβούλιο. Δηλαδή , ρωτώ απλά, σε μια άλλη συνεδρίαση του Δ.Σ. θα μπορούσατε να ψηφίσετε να παραχωρηθεί με την μια ή άλλη μορφή; ΔΙΑΦΩΝΩ!!!

Ευχαριστίες

Ευχαριστώ το Δήμαρχο του τόπου μου κ. Σπύρο Ζαγάρη για την επίδοση προς εμέ της πλακέτας και το επίχρυσου γραμματόσημου που έδωσε ο Δήμος σε πολίτες με την ευκαιρία της επετείου των 2500 χρόνων από την μάχη του Μαραθώνα. Η επίδοση έγινε, σύμφωνα με τα λεγχθέντα από το Δήμαρχο, για την καλοκαιρινή δουλειά , που ήταν κουραστική, της επιλογής των μαθητικών δημιουργιών στο διαγωνισμό που οργάνωσε ο Δήμος και το Υπουργείο Παιδείας. Εύχαριστώ θερμά και πάλι. Μα ευχαριστώ και τους μαθητές του σχολείου μου για το χειροκρότημα που με γεμίζει ευθύνη και όχι μόνο.

΄Ανοιξε την καρδιά σου

Άνοιξε την καρδιά σου

στην καρδιά του κόσμου

και στοχάσου.

Έτσι γίνεσαι ποιητής.


Δανεισμένη σκέψη


Κι αν με ρωτήσεις πως συσχετίζω τη θέα που βλέπεις

απαντώ...

Μια όμορφη εικόνα ξεκουράζει το νου.

Το ξαποσταίνει ενώ το ταξιδεύει ταυτόχρονα.

Κι εναποθέτει τα σύμβολα των δεσμών του εκεί...

Πως να πάρεις;

Στο έχω ξαναπεί. Πως να πάρεις από εκεί που δεν υπάρχει αυτό που ζητάς; Είναι δυνατό να συμβεί αυτό; Κι αν έχεις τη ψευδαίσθηση πως θα βρείς αυτό που ψάχνεις, σκέψου με διαύγεια πνεύματος. Αν κάτι δεν υπάρχει δεν θα δημιουργηθεί από το μηδέν για να το βρεις εσύ. Αυτό μη το ξεχνάς. Θα προσθέσω πως όσο καλύτερα αυτό σου γίνει συνείδηση, τόσο το καλύτερο για σένα. Η φύση και το σύμπαν δημιουργούν αλλά αποθέτουν τα δημιουργήματά τους όπου θέλουν. Αυτό είναι νομοτέλεια. Μη το ξεχνάς. Είναι μια αναντίρρητη αλήθεια.

Ελληνας βρήκε το «χρυσό διαμάντι» του web

Διαβάστε εδώ το σχετικό δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ.

Ενας κόμπος η χαρά μου...

Αφού κλείστε την μουσική του blog στα δεξιά του, απολαύστε ένα υπέροχο τραγούδι.

Eκπαιδευτικά αυτονόητα.

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ της κ. Λ. Κέζα που αναφέρεται στα της παιδείας μας.

Στην πρώτη γραμμή αμύνης...

Πολύ καλή, ουσιαστική και περιεκτική η κουβεντούλα μας χτες βράδυ αγαπητέ μου φίλε. Ξεχάσαμε ίσως να καλέσουμε το Λεωνίδα στην παρέα μας. Ο Λεωνίδας κι εσύ είστε από τα άτομα που μπορώ να συζητώ ώρες ολόκληρες δίχως να βαριέμαι. Απαναντίας μάλιστα. Χαίρομαι επειδή οι προβληματισμοί μας ταυτίζονται, όχι για την ίδια τη ταύτιση, μα γιατί επειδή οι αγωνίες μας βαδίζουν σε παράλληλες τροχιές. Σου ξαναλέω κι από ΄δω πως κάποιες κουβέντες σου μεγάλωσαν το φορτίο μου... Έτσι δεν είναι; Επειδή πίσω από τα καλά κι αληθώς επαινετικά λόγια κρύβεται μια άλλη αγωνία. Εκείνων που ανησυχούν για το αύριο των παιδιών τους και της κοινωνίας γενικότερα. Ήθελα να σου επισημάνω και κάτι άλλο χτες βράδυ. Μα ο ρους της κουβέντας μας ήταν ορμητικός. Και πως να μην ήταν άλλως τε; Μόνο εσύ και κάνα δυό άλλοι έχετε τιμήσει με λόγο αληθινό και από ψυχής εκείνον που εδώ και δεκατρία χρόνια δίνει μια μάχη άνιση, εν πολλοίς. Μα μόνο οι λίγοι, οι ανοιχτόμυαλοι, οι ταπεινοί, οι αρνητές του ψεύδους, αυτοί που μόχθησαν πραγματικά στη ζωή και συνειδητοποιούν τον αγώνα και το χρέος μπορούν να εκτιμήσουν και να επαινέσουν όταν , όπου και ό,τι χρειάζεται. Κι εσύ είσαι ένας από αυτούς,
Η επόμενη συνάντησή μας είναι ήδη "κλεισμένη" και μάλιστα σύντομα. ΄Αδειασαν τα μετερίζια... Και οι πολιορκημένοι αγωνιούν...Ξέρω πως θα τους δώσουμε το χέρι άδολα. Επειδή είμαστε στην πρώτη γραμμή αμύνης...Τ΄ άκουσες φίλε; Ναι, είμαστε στην πρώτη γραμμή αμύνης!!!
Καλημέρα και καλή δουλειά φίλε.

Στους φίλους μου απ΄ την ΄Ανδρο

Η μικρή αμμουδιά στο Στιβάρι, λίγω έξω από το Μπατσί

Η γωνιά του κήπου στο ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως, στη Χώρα.

Μια άλλη γωνιά του κήπου του ιδρύματος.

Εκείνο το φεγγαρόλουστο βράδυ κινήσαμε με περισσή λαχτάρα να επισκεφτούμε τη Χώρα του νησιού. Μια βραδινή επίσκεψη σε άλλους καιρούς μας έκανε να θέλουμε να ξαναπάρουμε τον ίδιο δρόμο. Φτάσαμε και είμαστε τυχεροί καθώς βρήκαμε θέση για το αυτοκίνητο έξω από το αρχοντικό του Βογιατζίδη. Κατηφορίσαμε το κεντρικό δρόμο ενώ οι μυρουδιές απ΄τα γιασεμιά και τα νυχτολούλουδα ερέθιζαν τα εγκεφαλικά κέντρα της όσφρησης. Οι πολυχρωμίες των φώτων σε συνδυασμό με τις αφίσες σε προκαλούσαν να επισκεφτείς τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού. Τόσο η έκθεση του Τσόκλη στο ίδρυμα Κυδωνιέως όσο και η έκθεση στο Εμπειρίκειο Γυμνάσιο άξιζαν πολλά. Κατηφορίσαμε ως τον πλάτανο και τον Αη Γιώργη. Άφησα το βλέμα μου να χαθεί και να πλανηθεί απ΄την ομορφιά των στενών. Σε κάθε μου βήμα συναντούσα φυσιογνωμίες γνωστές, που μας κοίταζαν , εμένα και όλη την παρέα με μια χαρακτηριστική περιέργεια... Εμεινα με την απορία που δε συνάντησα το σεβαστό μου π. Ιωάννη Στάμο. Θυμήθηκα πως τις άλλες φορές που τον έβλεπα με ρωτούσε πάντα για τη Ρίτα και το στρατηγό...Η στάση στα "Σκαλάκια" βάρυνε το στομάχι, μα άξιζε. Βίωσα μια άλλη όμορφη στιγμή. Να βλέπω τη φωταγωγημένη εκκλησιά της Παναγιάς ενώ γευόμουν αντριώτικους μεζέδες και η κουβεντούλα μας ήταν τόσο ζεστή που έκαιγε...Η οικοδέσποινα παρούσα κι ευγενική όπως πάντα μας καλωσόρισε στην άξιξη και μας ευχήθηκε το "ώρα καλή" στην αναχώρηση. Λειβαδιανή γαρ...Ανεβαίνοντας και περνώντας από την κεντρική πλατεία εξήγησα σε όλους την ιστορία του Δημαρχείου και τα δικά μου πρόσωπα που σχετίστηκαν με αυτό. Ενα ελαφρό βοργιαδάκι μας καλούσε σε παράταση της παραμονής μας στη χώρα... Η δροσιά ήταν ευεργετική για τις αισθήσεις. Η ώρα είχε περάσει και είχαμε το δρόμο της επιστροφής να μας περιμένει, όμως. Προχωρώντας προς τη "Λέσχη των Ανδρίων" έβλεπα τα στενά αριστερά και δεξιά και γύρισα δεκαετίες πίσω...Θυμήθηκα το Βασίλη, το Λινάρδο, τη Λίτσα, τη Βίκυ και άλλα παιδιά... Εκείνη η νυχτερινή βόλτα στη χώρα ξεμυάλιζε... έντονα. Την αναπολώ. Κρατώ ζωντανές τις εικόνες μέσα μου...Οφείλω όμως μια διευκρίνηση. Δε συγκρίνεται το παρόν με το παρελθόν. Το παρελθόν χαρακτηριζόταν από την ομορφιά της αθωότητας ενώ το παρόν χαρακτηρίζεται από το απόσταγμα της ωριμότητας!!!

Διαβάστε εδώ και από το δικτυακό τόπο scribd.com το έργο "Μυθολογία" του Μάνου Χατζηδάκη.

Μάνος Χατζηδάκης - Μυθολογία

O αγιασμός στο σχολείο μας

Από τον πρωινό αγιασμό

Κι άλλη μια φωτό.

Εγινε το πρωι στο σχολείο μας ο αγιασμός με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς. Τον αγιασμό έκανε ο εφημέριος π. Παναγιώτης Βαΐτσης και τον παρακολούθησαν τοπικοί παράγοντες, γονείς και φυσικά το σύνολο των συναδέλφων μου. Εκτός από τις ευχές μου προς τους γονείς και τα παιδιά, τόνισα στους γονείς την ανάγκη να σταθούν ουσιαστικά δίπλα στα παιδιά τους και να νιώσουν τις ανάγκες και τα θέλω τους. Ακόμη , κάτι πολύ βασικό για μένα, να μη τα κουράζουν με δραστηριότητες που τους μειώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους, γιατί και τα παιδιά έχουν δικαίωμα να διαχειριστούν το χρόνο αυτό. Τους κάλεσα να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στα παιδιά τους, να πλαισιώσουν και να συνεργάζονται με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων τονίζοντας πως ως κοινωνία θα πάμε μπροστά όταν προσπαθούμε να βρούμε συγκλίσεις για τις απόψεις που έχουμε όλοι και όχι με τη στείρα αντιπαράθεση των απόψεων να τονίζουμε ή μάλλον να υπερτονίζουμε τα "εγώ" μας. Τέλος τους κάλεσα, στην εποχή της μεγάλης κρίσης που ζούμε, να βοηθήσουν τα παιδιά τους να γίνουν κάτοχοι πνευματικών αγαθών που αντέχουν σε μια διαχρονική φθορά και συνεπώς να συντελέσουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.

Καλή σχολική χρονιά.

Καλή σχολική χρονιά να έχουμε όλοι μας. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί. Ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες που περνάμε η ευχή ας είναι πραγματική κι όχι μόνον ένας απλός λόγος. Και στο σχολείο μας εύχομαι τα καλύτερα. Για όλους όσους σχετίζονται με αυτό. Άντε ν΄ ακούσουμε το πρώτο φετεινό κουδούνι λοιπόν.

Η αγοραία «απώθηση» του ρεαλισμού

Πολύ με προβληματίζει η ανάγνωστη τούτου του άρθρου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που υπογράφει ο κ. Χρίστος Γιανναράς. Όμως και τα σχόλια των συμπολιτών μας δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο ευπρεπή;

Στο Σέσι Γραμματικού σήμερα.

Ο τόπος που μένω ξέρω πως έχει τόσες, μα τόσες ομορφιές. Φυσικά και υπάρχουν τοποθεσίες που δεν έχω επισκεφθεί για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή μου. Έτσι η σημερινή πρόσκληση από αγαπητούς συναδέλφους για επίσκεψη στη παραλία Σέσι του Γραμματικού δεν με άφησε αδιάφορο. Είχα προλάβει να φουλάρω με βενζίνα ( απεργία από αύριο και πάλι...) και βρέθηκα εκεί για μεσημεριναό φαγητό. Ο δρόμος από Μαραθώνα συνεχίζει προς Γραμματικό και από εκεί πινακίδες σε κατευθύνουν εύκολα ανάμεσα από πευκόφυτες μα και από καμμένες...πλαγιές προς το Σέσι. Κάποια στιγμή η θέα ενός εντελώς καμμένου σπιτιού από την περσινή μεγάλη φωτιά μου θύμησε τις δύσκολες εκείνες ώρες... Όταν βρέθηκα στον μικρό οικισμό ένιωσα σα να βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο. Ηρεμία, ησυχία, μηδενική κίνηση τροχοφόρων( σχεδόν) επικρατούσαν. Το φαγητό εξαιρετικό, απολαυστικό θα έλεγα, όπως και η παρέα των καλών μου συναδέλφων. Ε! δε θέλει απάντηση το ερώτημα αν θα ξαναπάμε... Στις παρακάτω φωτογραφίες που τράβηξα φαίνεται απέναντι η Εύβοια.

Άποψη της παραλίας.

Το μικρό λιμανάκι με τις βάρκες ψαράδων.

Εδώ το φαγητό ήταν ιδιαίτερα νόστιμο.

Μέρος της παραλίας.

Φεύγοντας από εκεί.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΑΛ ΣΑΛΕΧ «Στο Ιnternet με έβριζαν οι Ακροδεξιοί»

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα που αναφέρεται στη θητεία της κ. Αφροδίτης Αλ Σαλέχ ως συμβούλου του Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Κι εγώ θυμήθηκα πως η Δαμασκός δεν απέχει πολύ απ΄ το Μπερούτι...

Πρόληψη παιδικών ατυχημάτων στα σχολεία

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για την πρόληψη ατυχημάτων στα σχολεία. Είναι χρήσιμο και επίκαιρο εν όψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς.

To νέο μισθολόγιο του Δημοσίου

Διαβάστε εδώ για το νέο μισθολόγιο του Δημοσίου, όπως το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ μας πληροφορεί.

Η μάχη του Μαραθώνα

Διαβάστε εδώ το άρθρο του ακαδημαϊκού κ. Κ.Ι. Δεσποτόπουλου που δημοσιεύεται στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και αναφέρεται στην μάχη του Μαραθώνα, με αφορμή τα 2500 χρόνια από τότε.

Στα Καλύβια χτες βράδυ.

Χτες βράδυ μετά από πολλά χρόνια στα χορικά μου ύδατα... του τότε. Πόσα και πόσα παιδιά μου θυμήθηκα. Συναδέλφους μου από το Λύκειο Κερατέας, Διευθυντές μου, απλούς καλούς φίλους και φίλες. Μα κι εκείνο το κ. Τάκη , τον επιστάτη μας, τη ψυχή του σχολείου μας. Οι δρόμοι του χτες ήταν και δρόμοι του παρελθόντος. Οι μνήμες φτερούγισαν και η ψυχή χάρηκε. Κι όταν μαθαίνω για τους τότε μαθητές μου που μένουν εκεί, ευχάριστες ειδήσεις, πάντα χαίρομαι.
Χτες βράδυ όμως ήταν μια άλλη βραδιά... Και την απόλαυσα. Πιστεύω και όσοι βρέθηκαν μαζί μου εκεί. Να ξαναπάμε...

Kεφαλονίτικο λεξικό.

Αν κατάγεστε από το νησί του Λασκαράτου διαβάστε ένα μικρό έυχρηστο... κεφαλονίτικο λεξικό.

Λέξεις από Α-Κ

Λέξεις από Λ-Ω

Θέματα Μαθηματικών Γ΄ Γυμνασίου

Δείτε εδώ τα θέματα στα Μαθηματικά της Γ΄ Τάξης στα οποία διαγωνίστηκαν οι μαθητές του Γυμνασίου μας, την εξεταστική περίοδο Σεπτεμβρίου 2010.

Kάντε κλικ πάνω στα θέματα για να τα διαβάσετε με ευκρίνεια.

Ενα πέταγμα στο διπλανό νησί...

Θάθελα νάμουν στο διπλανό νησί.

Εκεί στην ενδοχώρα των κοίλων κι αιχμηρών βράχων.

Να μετρώ τις ροπές των ανεμόμυλων

και τις αντοχές των γιασεμιών ενάντια στη δύναμη τ΄ ανέμου.

Να καθηλώσω το βλέμμα μου στο εκτυφλωτικό φως της ποίησης.

Δεν προσπερνώ εύκολα τούτο το όμορφο τοπίο

των ανέμων και της θερινής ξαστεριάς.

Αφυπνίζομαι με κλειστά μάτια.

Μόνον εγώ ακούω τον απόηχο αυτών των ονείρων...

Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον

Διαβάστε εδώ την μικρή συνέντευξη του κ. Γιώργου Χατζηιακώβου όπως αυτή δημοσιεύεται στη σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

To δώρο

Θέλω να σου δώσω κάτι, παιδί μου,

γιατί κυλάμε στο ρου του κόσμου.

Οι ζωές μας θα χωριστούν και η αγάπη μας θα

λησμονηθεί.

Αλλά δεν είμαι τόσο ανόητη για να νομίζω

ότι μπορώ να αγοράσω την καρδιά σου με τα

δώρα μου.

Εχεις τον κόσμο σου, τους φίλους σου.

Δεν είναι κακό που δεν έχεις χρόνο για μας.

Εμείς, αλήθεια, έχουμε χρόνο στα γεράματα

να αναλογιστούμε τις μέρες που πέρασαν,

να φυλάξουμε σαν θησαυρό στην καρδιά μας

αυτό που έχασαν τα χέρια μας για πάντα.

Το ποτάμι κυλάει κελαρυστό,

σπάζοντας όλους τους φραγμούς.

Ομως το βουνό μένει και θυμάται,

και συνοδεύει με την αγάπη του.

Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ

Από το βιβλίο του, Ποιήματα, μτφρ. Δώρα Στυλιανίδου, εκδόσεις Εκάτη

Τούτος ο ποιητής είναι από αυτούς που συχνά με ξεκουράζουν. Σήμερα διάβασα πάλι αυτό του το ποίημα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Διαβάστε το και προσπαθείστε να εμβαθύνετε στην έκφρασή του.

Διαδικτυακές παγίδες από ιστοσελίδες «μαϊμού»

Διαβάστε εδώ το πολύ ενδιαφέρον άρθρο από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Σας ενδιαφέρει όλους.

Θέματα Εξετάσεων Μαθηματικών Α΄ Γυμνασίου

Δείτε παρακάτω τα θέματα των εξετάσεων στα Μαθηματικά της Α΄ Γυμνασίου, στα οποία διαγωνίστηκαν οι μαθητές του σχολείου μας την εξεταστική περίοδο Σεπτεμβρίου 2010.

Κάντε κλικ πάνω στα θέματα για να τα διαβάστε με ευκρίνεια.

Ερωτήσεις κι απαντήσεις του Νίκου Ξυδάκη

Διαβάστε εδώ τις απαντήσεις που έδωσε σε ερωτήματα που του τέθηκαν του τραγουδοποιού Νίκου Ξυδάκη.

Το πήδημα της γριάς στο Κόρθι της Ανδρου

Ανεβαίνοντας προς το "πήδημα της γριάς" αυτή είναι η θέα προς τον όρμο Κορθίου.

Η πινακίδα μας οδηγεί.

Αρχή της κατάβασης...

Το μονοπάτι με τη θάλασσα κάτω...

Άλλη άποψη του μονοπατιού.

Εντυπωσιακά χρώματα.

Κι εδώ το ίδιο.

Αντικατοπτρισμοί...

Εδώ σε άλλη απόχρωση...

Συνεχίζουμε την κατάβαση.



Και να το "πήδημα της γριάς".

Από άλλη οπτική γωνία.

Κι από μια άλλη...

Η μικρή αμμουδιά δίχως κόσμο.

Η θάλασσα προκαλεί...

Το μονοπάτι από κάτω.

Δείτε το πάνω μέρος του βράχου. Σας "λέει" κάτι;

Κι εδώ...

Θάθελα νάμουν εκεί.

Παρατηρείστε καλά τη φωτό.

Παρατηρείστε κι αυτήν. Δε διακρίνετε ένα πρόσωπο;

Φωτό από τη θάλασσα.

Άλλη άποψη.

Φεύγουμε.

Ξαναβλέπουμε τον ΄Ορμο Κορθίου.

Το όμορφο λουλούδι χρωματίζει το νου μας.

Mε δυό λόγια η ιστορία του βράχου: Αυτός ο περίεργου σχήματος βράχος πήρε το όνομα του από μια λαϊκή δοξασία σύμφωνα με την οποία: το Επάνω Κάστρο του χωριού Κοχύλου ήταν απόρθητο. Οι Τούρκοι ήθελαν να το κατακτήσουν και για το λόγο αυτό βάλαν μια γριά με την κόρη της να ζητήσουν καταφύγιο στο κάστρο. Όταν οι κάτοικοι τις δέχτηκαν η γριά άνοιξε κρυφά τις πύλες και το κάστρο κυριεύτηκε από τους Οθωμανούς και όσοι ήταν μέσα είχαν φριχτό τέλος. Όμως η γριά δεν άντεξε την ντροπή. Πήδησε στο γκρεμό και πέτρωσε, στην ομώνυμη παραλία.

Φωτό από: admin

Κάντε κλικ πάνω σε κάθε φωτό για να τη δείτε σε μεγάλο μέγεθος.