Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου...
Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Κι ενώ ο καφές που πίναμε με μια σεβάσμια κυρία της οποία η ηλικία είναι μεγαλύτερη των 85..... τελείωνε, και θα έπρεπε να φύγω, της ζήτησα να μου πει κάτι.. έτσι για να μου μείνει.... και μου λέει....
"Την κόρη μου τη μεγάλωσα αυστηρά. Κάθε χρόνο έγραφε το γράμμα της στον Άγιο Βασίλη ζητώντας το δώρο της κι αυτό ήταν. Τα σημερινά παιδιά έχουν ό,τι θέλουν και δεν τους αρέσει τίποτα. Ένα πράγμα συμβουλεύω τους σημερινούς γονείς. Το μεγαλύτερο δώρο στο παιδί τους είναι η σωστή αγωγή και η αγάπη. Και έτσι θα μάθει να ευχαριστιέται στη ζωή του, είτε υπάρχει ευμάρεια είτε όχι".
Τον λόγο του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας δεν το προσπερνώ. Σχεδόν πάντα όταν πέσει στα χέρια μου κείμενό του, εντρυφώ σε αυτό. Προτείνετε να το κάνετε κι εσείς εδώ.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση που αναφέρεται στην προσέγγιση του χρόνου απ τη μεριά του Αλεξανδρινού στοχαστή. Η ανάρτηση είναι από το ιστολόγιο του συναδέλφου Νίκου Τσούλια, π. Προέδρου της ΟΛΜΕ.
Το γιορτινό τραπέζι είχε στρωθεί με αγάπη κι εκτίμηση....
Στα δυτικά προάστια της όμορφης πόλης...
Αυτά που υπέφεραν πιο πολύ απ τα βόλια του πολέμου...
Και τι δεν είχε εκείνο το τραπέζι...
Πόσες και πόσες νοστιμιές δε γευτήκαμε όλοι μας...εκείνη τη πρωτοχρονιά......
Πόσες και πόσες κουβεντούλες δεν είπαμε για τα μικρές πατρίδες καθενός μας που αφήσαμε προσωρινά για να βρεθούμε εκεί.... στη δεύτερη πατρίδα μας....
Πόση νοσταλγία βγάζαμε όλοι μας... μικροί και μεγάλοι....
Κι εμείς οι δυο μικρά παιδιά με τα όνειρά μας σε αύξουσα διάθεση....σκεφτόμαστε.....
Αυτό το τραγούδι το ακούγαμε στην πρωτοχρονιάτικη εκπομπή του Ρ.Ι.Κ. και η διάθεσή μας μετατρέπονταν σε αντάρα....Είχαμε μάθει απέξω τους στίχους του και το σιγοτραγουδούσαμε, καθώς το ακούγαμε τα μεσημέρια των Κυριακών, στην εκπομπή με το διαγωνισμό για τα καλύτερα τραγούδια που έκανε το Ρ.Ι.Κ.
Τι ακροάσεις αλήθεια ήταν κι εκείνες;;;;
Τι σκέψεις ήταν κι εκείνες;;;;
Τι όμορφες εποχές ήταν εκείνες;;;;;
Δε μπορώ να σε ρωτήσω όμως σήμερα.....αν κάποτε διηγήθηκες στο γιο σου για τις μέρες εκεί, στο δυτικό τομέα της πόλης.....
Ούτε εγώ μίλησα ποτέ στην κόρη μου για κάποιες τέτοιες μέρες της νιότης μας στην όμορφη πόλη. Αισθάνομαι ότι ίσως είναι μεγάλη η παράλειψη.....
Υπόσχομαι στη μνήμη σου όμως να το κάνω αμέσως μετά το σημερινό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Μα θα της πω και κάτι ακόμη....Καθώς ερευνώ για την ιστορία της Μήλου, θα της πω και για το πέρασμά σου απ το νησί της Παναγιάς της Θαλασσίτρας. Κι έχω να της πω πολλά. Οι ιστορίες και οι δρόμοι της ζωής καθενός από εμάς έχουν πολλά κοινά σημεία. Τόσα που είναι αδύνατο να φανταστούμε.... Σκέπτομαι πως τα κοινά της ζωής μας στην όμορφη πόλη είναι πολλά....Ξέρω, δε μπορείς να με ρωτήσεις για το πληθάριθμό τους...... Ούτε κι εγώ θα μπω σε διαδικασία απαρίθμησης..... αν και υποσυνείδητα το έχω κάνει..... Καλή χρονιά να έχουμε.
Με αφορμή τις γιορτές των Χριστουγέννων και της ερχόμενης νέας χρονιάς έκανα.....μια μικρή κατάθεση σε αθηναϊκά βιβλιοπωλεία αγοράζοντας λίγη πνευματική τροφή.... που μου είναι αναγκαία. Τα παρακάτω λοιπόν ό,τι σχετικό αγόρασα τις μέρες αυτές.
Μαρίνας Καραγάτση, Το ευχαριστημένο ή οι δικοί μου άνθρωποι Leo Buscalia, Γεννημένοι ν΄ αγαπάμε Επιμέλεια Δημ. Κυρτάτα, Ο Πύργος του Μπίστη ( Μουβελά ) στις Στενιές της Άνδρου Γιάννη Χαλκουτσάκη, Η Μήλος στην Κατοχή Ελευθέριου Σκιαδά, Ορόσημα Ορθοδοξίας Ian Stewart, Τα μαθηματικά μυστήρια του καθηγητή Στίουαρτ Desmond Morris, Η φύση της ευτυχίας Ehrhard Behrends, Μαθηματικά πεντάλεπτα.