Διαβάστε πιο κάτω το δημοσίευμα της εφημερίδας China today που αναφέρεται στο κινεζικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Η LENORA Chu είναι μια Κινεζοαμερικανίδα μητέρα που γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ, αλλά σήμερα εργάζεται ως Αμερικανίδα ανταποκρίτρια στην Κίνα. Ο σύζυγός της Rob Schmits είναι επίσης δημοσιογράφος που έγραψε το βιβλίο, Street of Eternal Happiness: Big City Dreams along a Shanghai Road, αφηγούμενο την ιστορία των «Κινέζων απλών ανθρώπων» που ζουν και εργάζονται στην Οδό της Αιώνιας Ευτυχίας στη Σαγκάη.
Το 2009, το ζευγάρι, με τον μικρό γιο τους Ρέινι, μετακόμισαν από το Λος Άντζελες της Καλιφόρνια στην παράκτια μεγαλούπολη της Κίνας Σαγκάη. Όταν ο Rainey είχε την ευκαιρία να εγγραφεί στο πιο ελίτ δημόσιο νηπιαγωγείο στη Σαγκάη και ίσως σε ολόκληρη τη χώρα – το νηπιαγωγείο Soong Ching Ling, η Lenora και ο Rob δεν έχσαν την ευκαιρία όπως θα έκαναν οι περισσότεροι Κινέζοι γονείς. Παρατηρώντας την ταχεία μεταμόρφωση του αχαλίνωτου γιου της –όντας όλο και πιο πειθαρχημένη και υπάκουη– η Λενόρα άρχισε να αμφισβητεί τις τεράστιες διαφορές μεταξύ των κινεζικών και των δυτικών εκπαιδευτικών συστημάτων. Ως αποτέλεσμα, έγραψε το βιβλίο, Little Soldiers: An American Boy, a Chinese School, and The Global Race to Achieve, όπου ξετυλίγει την ιστορία της εκπαίδευσης στην Κίνα μέσω της εμπειρίας του αγοριού της και των δικών της στοχασμών.
Η Lenora δεν είναι ξένη στην κινεζική εκπαίδευση. Παρόλο που μεγάλωσε στην Πολιτεία του Τέξας, ζούσε σε μια παραδοσιακή πατριαρχική κινεζική οικογένεια. Οι απαιτητικοί γονείς της ήταν και οι δύο μέρος της πρώτης γενιάς Κινέζων μεταναστών στις ΗΠΑ που έλεγχαν κάθε πτυχή της ζωής της κόρης τους. Για παράδειγμα, κάποτε διαφώνησαν έντονα με την επιλογή της να σπουδάσει το τμήμα φιλελεύθερων τεχνών στο πανεπιστήμιο.
Ωστόσο, η Lenora είναι επιτυχημένη στα μάτια των άλλων – αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και στη συνέχεια πήρε μεταπτυχιακό στη δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο της Κολομβίας. Στη συνέχεια υπηρέτησε στο Πρακτορείο Ειδήσεων Reuter και στο CNN. Στα μάτια της, όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της αυστηρής κινεζικής εκπαίδευσης σε συνδυασμό με τη χαλαρή αμερικανική σχολική εκπαίδευση που ενθαρρύνει την ανάπτυξη της ατομικότητας.
Ήταν ένα μοναδικό και πλούσιο μείγμα κινεζικής και δυτικής κουλτούρας που επηρέασε την ανάπτυξη της Lenora. Όταν έστειλε τον γιο της σε ένα κινέζικο νηπιαγωγείο, κατάλαβε αμέσως ότι αντέγραφε τη δική της εκπαιδευτική εμπειρία, αλλά αυτή τη φορά όλα συνέβαιναν στην Κίνα.
Σύντομα, η Lenora άρχισε να νιώθει την καθολική ανησυχία των Κινέζων γονέων. Ο ανταγωνισμός είναι μια λέξη που γνωρίζουν ακόμη και τα μικρά παιδιά. Τα παιδιά γαλουχούνται σε μια ατμόσφαιρα όπου όλοι ενθαρρύνονται να είναι εργατικοί για να είναι επιτυχημένοι. Σε κάποιο βαθμό, αυτή η στάση απέναντι στη μάθηση τείνει να καταπνίξει τη δημιουργικότητα και την κριτική σκέψη των παιδιών.
Ωστόσο, αφού ο Rainey άρχισε να λαμβάνει εκπαίδευση κινεζικού τύπου, παρουσίασε θετικές αλλαγές σε πολλούς τομείς. Τα μαθηματικά και η κινεζική του λογοτεχνία βελτιώθηκαν πολύ. Σύμφωνα με την έρευνα του Προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης Φοιτητών (PISA), ένα από τα πιο διαδεδομένα πρότυπα για την αξιολόγηση της παγκόσμιας εκπαιδευτικής ποιότητας που έχει δοκιμάσει πάνω από 500.000 μαθητές σε όλο τον κόσμο, οι έφηβοι της Σαγκάης ήταν κορυφαίοι στον κόσμο στα μαθηματικά, την ανάγνωση και τις επιστήμες. Περισσότερο από αυτό, είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν είναι ικανοί αντίπαλοι με τους Κινέζους μαθητές όσον αφορά τα μαθηματικά.
Η Lenora ξεκίνησε μια αποστολή αναφοράς όπου πήρε συνεντεύξεις από ανθρώπους και παρατήρησε τις μεθόδους διδασκαλίας που χρησιμοποιήθηκαν σε ένα δημοτικό σχολείο στη Σαγκάη και σε ένα άλλο δημοτικό σχολείο στη Βοστώνη. Ανακάλυψε ότι σε μια κινεζική τάξη, οι δάσκαλοι στέκονταν πάντα στο κέντρο σε μια πλατφόρμα διδασκαλίας. Σε ένα μάθημα διάρκειας 35 λεπτών, ο δάσκαλος έθεσε 59 ερωτήσεις και ζήτησε από περισσότερους από τους μισούς μαθητές να απαντήσουν. Αλλά οι μαθητές καλούνταν με τους αριθμούς τους και όχι με τα ονόματα. Η διδασκαλία και οι ερωτήσεις και απαντήσεις τύπου διαγωνισμού δόθηκαν με όλη την τάξη να έχει ως στόχο να βοηθήσει τους μαθητές να μάθουν περισσότερες γνώσεις.
Στην αμερικανική τάξη υιοθετήθηκαν διάφορες μέθοδοι διδασκαλίας. Ο δάσκαλος προτίμησε να καλεί τους μαθητές με τα ονόματά τους παρά μόνο τον αριθμό τους. Τα ενδιαφέροντα των μαθητών φάνηκαν πιο σημαντικά από τη χρήση μιας αποτελεσματικής μεθόδου διδασκαλίας. Σε μια διδακτική ώρα 50 λεπτών, μόνο τρία παιδιά κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις, ενώ τα άλλα που απάντησαν χαλαρά στον δάσκαλό τους ήταν όλα εθελοντές. Η διάλεξη, η ομαδική συζήτηση και η ατομική διδασκαλία συνδυάστηκαν πολύ καλά. Ο δάσκαλος μάλιστα χρειάστηκε οκτώ λεπτά για να συζητήσει ένα θέμα με έναν μαθητή και όλα τα παιδιά ενθαρρύνθηκαν να πουν, «Συγγνώμη δεν ξέρω» και «Χρειάζομαι βοήθεια».
Η Lenora υπολόγισε ότι η αναλογία δασκάλου προς μαθητή στην κινεζική τάξη ήταν 1:32, ενώ στην αμερικανική τάξη ήταν 1:6. Οι Κινέζοι μαθητές δεν έλαβαν πολλούς επαίνους από τους Κινέζους δασκάλους τους, ενώ οι Αμερικανοί δάσκαλοι προτιμούσαν να εκφράζουν ελεύθερα τα κομπλιμέντα τους σε κάθε περίσταση.
Στα μάτια της Lenora, ο λόγος που τα κινέζικα παιδιά είναι εξαιρετικά στα ακαδημαϊκά επιτεύγματα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στους επαγγελματίες δασκάλους που έχουν, στις μεθόδους μάθησης μηχανικής απομνημόνευσης που χρησιμοποιούν οι μαθητές και στη βαθιά πεποίθηση ότι μόνο αν κάποιος δουλέψει σκληρά και αντέξει τις δυσκολίες, μπορεί τελικά έχει επιτυχία.
Στην αμερικανική κουλτούρα, το "Grit" αναφέρεται σε κάποιον που δεν θα χάσει ποτέ την καρδιά του παρά τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες. Αυτό το πνεύμα φαίνεται συνήθως όταν ένα παιδί από την Αμερική συμμετέχει σε έναν αθλητικό αγώνα.
Δύο χρόνια αφότου ο Rainey άρχισε να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο, μια φορά που η Lenora τον πήγε στον οδοντίατρο, ανακάλυψε τη μεταμόρφωση του μικρού της αγοριού. Ο Ρέινι ξάπλωσε σιωπηλά, άνοιξε το στόμα του και δέχτηκε την αναισθησία στα ούλα του χωρίς να κλάψει. Ήταν απίστευτο για ένα πεντάχρονο παιδί να ακολουθήσει τέτοιες οδηγίες χωρίς τη γενική αναισθησία, αφού κανείς δεν μπορεί ποτέ να περιμένει ότι θα συμβεί στις ΗΠΑ, τότε η Lenora συνειδητοποίησε ότι το αγόρι της είχε γίνει ένα γενναίος μικρός στρατιώτης εφαρμόζοντας τη διαδικασία της Κινέζικης εκπαίδευσης.
Η Lenora έγραψε ολόκληρη την εμπειρία της στο βιβλίο της, αποδεικνύοντας το γεγονός ότι δεν υπάρχει τέλεια εκπαίδευση. Οι Κινέζοι προσδοκούν να αποκτήσουν μια εκπαίδευση που είναι πιο ανεξάρτητη, ισότιμη και εμπνευσμένη. ενώ την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί θαυμάζουν τους Κινέζους μαθητές επειδή είναι πιο πειθαρχημένοι και υπάκουοι και ικανοί να μαθαίνουν πράγματα με αποτελεσματικό και αποτελεσματικό τρόπο. Ποιό είναι καλύτερο? Φαίνεται να είναι μια άλυτη πρόταση. Ωστόσο, στο βιβλίο της Lenora, οι αναγνώστες μπορούν να έχουν μια γεύση από τις διαφορές μεταξύ δύο πολιτισμών και να αναλογιστούν πώς μπορούν να κάνουν έναν τέλειο συνδυασμό.
