Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το antikleidi.com.
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2025
«Μετρώντας» την εξωτερική εμφάνιση: Πόσο ελκυστικός είσαι τελικά;
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το in.gr.
Mια μαντινάδα
Με αφορμή μια κουβεντούλα......... αντιγράφω εδώ μια μαντινάδα που μου άρεσε πολύ....
“Την ξένη γνώµη να γροικάς, και τη δική σου κράτει......
Κι εκείνη απου σ΄ωφελεί, µε κείνη περιπάτει”
Φανταστική συνέντευξη: Gustav Lejeune Dirichlet
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το ιστολόγιο του συναδέλφου Μαθηματικού Θανάση Δρούγα
Ερευνα: Οι καύσωνες επιταχύνουν τη γήρανση των ανθρώπων
Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που προβληματίζει.
Μπορεί η Τεχνητή Νοημοσύνη να υποφέρει; Ένα από τα πιο ανησυχητικά ερωτήματα της εποχής μας
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το skai.gr.
Τρίτη 26 Αυγούστου 2025
Ποιοι και πως μας φόρεσαν τις χειροπέδες του πρώτου Μνημονίου- Ο Νότης Μαριάς αποκαλύπτει
Δείτε παρακάτω το ενδιαφέρον βίντεο.
Συναυλία Μαρία Φαραντούρη : «100 Χρόνια Μίκης Θεοδωράκης» @ Φαρακλάτα [20.08.2025]
Aκούστε το βίντεο με γλυκόλαλη μουσική!!!
Γιατί τα Σαββατοκύριακα είναι ένοχα για «κοινωνική άπνοια»
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
Το μαθηματικό κόλπο που κρύβεται στον αριθμό της πιστωτικής σας κάρτας
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το physicsgg.me.
Πόσο μπλε κάνει καλό στην υγεία μας; Μυστικό ή πανάρχαια σοφία;
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το vita.gr.
Κυριακή 24 Αυγούστου 2025
Κρήτη "Παρέα με την Αριστέα" Άη Γιάννης Σφακιά!
Δείτε παρακάτω το ενδιαφέρον βίντεο από το ορεινό χωριό των Σφακίων.
Υπερτουρισμός, υπερπληθυσμός και υπερβολικά απορρίμματα: Μια κριτική της υπερβολής και η δυναμική επίλυση των προβλημάτων
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Γιώργου Συριόπουλου από το ERTNEWS.
Σάββατο 23 Αυγούστου 2025
Οι προβληματισμοί του κ. Χάρις, του κ. Σκίουρου και του κ. Λαγού
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Άλκη Γαλδαδά από ΤΟ ΒΗΜΑ.
Τι 30, τι 40, τι 50: Πώς αλλάζουν οι φίλοι μας μέσα στις δεκαετίες;
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το in.gr.
Κίνητρο προς… εξαφάνιση – Οι παγίδες που πρέπει να αποφύγεις
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το vita.gr
Πόρτο-Ρίκο...
Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη.
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του.
Ακούστε το βίντεο με τον Βασ. Παπ.
Παρασκευή 22 Αυγούστου 2025
«Ουλές» του 1944 στους τοίχους των Εξαρχείων
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Σπύρου Βλαχόπουλου από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Αυτοί που αγαπούν να βλέπουν τα τρένα να περνούν
Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα του Δημήτρη Ρηγόπουλου από την εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ".
Σούπερ μάρκετ: Πόσο αυξήθηκαν οι τιμές στα ράφια τον Ιούλιο [γραφήματα]
Διαβάστε εδώ το ενδιαφέρον δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ.
Η διάβαση της Σχολής Ευελπίδων από το φαράγγι της Ίμπρου ( Μάης 1941).
Μάης του 1941. Στα άγρια βράχια της νότιας Κρήτης, εκεί όπου ο άνεμος γδέρνει την πέτρα και το φως λειαίνει τα πάντα, αντήχησαν βήματα νέων που δεν πρόλαβαν να γίνουν ακόμη άνδρες του πολέμου, μα κουβαλούσαν ήδη στις πλάτες τους την Ελλάδα. Ήταν οι Ευέλπιδες, τα παιδιά της Στρατιωτικής Σχολής, που είχαν αφήσει πίσω τους την κατεστραμμένη πατρίδα και αναζητούσαν στο νησί μιαν ύστατη γραμμή άμυνας.
Το φαράγγι της Ίμβρου άνοιγε μπροστά τους σαν σιωπηλή δοκιμασία. Στενό, απόκρημνο, γεμάτο σκιές και απρόσιτους όγκους, ήταν η πύλη που έπρεπε να διαβούν. Ο δρόμος δεν ήταν μονάχα πέτρινος· ήταν δρόμος ιστορίας και ευθύνης. Με τα σακίδια να βαραίνουν και τα όπλα να τους πληγώνουν τους ώμους, προχωρούσαν σκυφτοί, χωρίς λόγια, μόνο με τον ήχο της ανάσας τους να αντιλαλεί στις χαράδρες.
Στον ουρανό, τα γερμανικά αεροπλάνα συνέχιζαν το ανελέητο τους κυνήγι. Κάθε βουητό στις κορυφές πάγωνε την καρδιά. Κι όμως, κανείς δεν σταματούσε. Το βλέμμα ήταν καρφωμένο μπροστά, στο τέλος του φαραγγιού που έφερνε στη Χώρα των Σφακίων, εκεί όπου περίμενε η θάλασσα, η πιθανότητα διαφυγής, αλλά και η αβεβαιότητα.
Οι χωρικοί της Ίμβρου και των γύρω χωριών, βουβοί μάρτυρες, τους κοιτούσαν με θαυμασμό. Έβλεπαν στα πρόσωπα των Ευελπίδων όχι παιδιά μα αγέρωχους πολεμιστές. Άλλοι τους πρόσφεραν νερό, άλλοι κομμάτι ψωμί· κι εκείνοι, με ένα χαμόγελο κουρασμένο, δέχονταν ταπεινά τη φιλοξενία, σαν να ήξεραν πως η μοίρα τους ήταν αβέβαιη.
Η πορεία μέσα στο φαράγγι κράτησε ώρες. Η γη ανηφόριζε, ο ήλιος έκαιγε, οι πέτρες έγδαραν τα παπούτσια. Κι όμως, κάθε βήμα ήταν σαν όρκος. «Δεν θα λυγίσουμε», ψιθύριζαν μέσα τους. Η Σχολή Ευελπίδων, σύμβολο της συνέχειας του Έθνους, έπρεπε να σταθεί όρθια, ακόμη κι αν το σώμα κατέρρεε.
Στο τέλος της διάβασης, όταν το φαράγγι άνοιξε και ο ορίζοντας γέμισε από το φως του Λιβυκού πελάγους, η κούραση έσβησε. Ένα αίσθημα λύτρωσης τύλιξε τους νέους. Δεν είχαν φτάσει ακόμη στην ελευθερία, μα είχαν νικήσει την ίδια τους την αδυναμία. Το φαράγγι της Ίμβρου έγινε το μυστικό τους μνημείο· εκεί όπου η αντοχή, η πίστη και η νεότητα συνάντησαν την αιωνιότητα.
Έτσι κύλησε ο Μάης εκείνος, με τον ήχο των βημάτων τους να μένει χαραγμένος στις πέτρες. Και το φαράγγι, κάθε φορά που φυσά ο άνεμος, μοιάζει ακόμη να ψιθυρίζει τα ονόματά τους.
Κι όταν οι πρώτες πέτρες άφησαν τη θέση τους στα χώματα του κάμπου, φάνηκε μπροστά τους το χωριό Κομιτάδες, σκαρφαλωμένο στον λόφο, με τα ασπρισμένα του σπίτια να λάμπουν κάτω από τον ήλιο. Οι καμπύλες της γης άνοιγαν σαν αγκαλιά, και η σιωπή του τοπίου έμοιαζε με ανάσα θεϊκή που υποδεχόταν τους κουρασμένους οδοιπόρους.
Τα μάτια τους αντίκρισαν γυναίκες να βγαίνουν δειλά από τις αυλές, παιδιά να τρέχουν με περιέργεια στα στενά, γέροντες να σταυροκοπιούνται βλέποντας το παράξενο πλήθος των Ευελπίδων. Στιγμές μιας απλής ζωής, που συνέχιζε πεισματικά ακόμη και μέσα στην Κατοχή, έγιναν για τους νέους στρατιώτες εικόνες ανεκτίμητες, σαν όνειρο που έφερνε ελπίδα.
Ο αέρας μύριζε θυμάρι και ψωμί φρεσκοψημένο, κι η θέα προς το απέραντο πέλαγος έδινε στο βλέμμα τους βάθος και παρηγοριά. Στους Κομιτάδες, για λίγο, ένιωσαν πως υπήρχε ακόμη Ελλάδα ζωντανή, αυθεντική, που άντεχε να ανασαίνει κάτω από τον ζυγό. Και αυτή η αίσθηση έγινε για όλους φυλαχτό και υπόσχεση, πως ό,τι κι αν ακολουθούσε, η πατρίδα δεν θα χανόταν.
Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου και των συμμαθητών-συμμαχητών του Α/ετών Ευελπίδων που πολέμησαν στη Μάχη της Κρήτης. Οι επισυναπτόμενες φωτό που τράβηξα πριν δυο μήνες περίπου, είναι από την έξοδο του φαραγγιού της Ιμπρου το οποίο διάβηκαν οι Ευέλπιδες μετά από εντολή των Βρετανών αξιωματικών με σκοπό να προφυλαχθούν από τα αεροπλάνα της Γερμανικής πολεμικής αεροπορίας. Σημειωτέον ότι εκεί έφτασαν γύρω στους 200 ή και λιγότεροι Ευέλπιδες, αφοή η Σχολή είχε διαλυθεί με προφορική εντολή του Διοικητή της στο οροπέδιο της Κράπης( ανήκει στην ευρύτερη περιοχή του Ασκύφου).
Απέναντι από το κόκκινο αυτοκίνητο η έξοδος του φαραγγιού.
Εδώ διακρίνεται η έξοδος του φαραγγιού.
Σπηλιές που χρησίμευσαν για ξεκούραση των Ελλήνων αλλά και των συμμαχικών στρατευμάτων. Ο δρόμος ψηλά, κάτω από τη κορυφογραμμή ενώνει τη Χώρα Σφακίων, με την Ίμπρο, τ΄Ασκύφου, τη Κράπη, τις Βρύσες και άλλα χωριά του Αποκόρωνα και φτάνει στα Χανιά.
Αν Είσαι Άνω των 60, Να Γιατί Πρέπει Nα Σταματήσεις Nα Επισκέπτεσαι Άλλους — Ακόμα Κι Αν Έχεις Χρόνο
Δείτε παρακάτω το βίντεο που προβληματίζει.
Στα Γεράματα, Μην Επισκέπτεσαι Τα Παιδιά Σου Αν Θέλεις Να Σε Σέβονται — Σκληρή αλήθεια
Δείτε παρακάτω το ενδιαφέρον βίντεο.
Πώς το ChatGPT απειλεί την ιστορία της τέχνης;
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Φοίβου Οικονομίδη στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
Έλα κοντά/ Καβούσι Β΄ μέρος.
Δείτε παρακάτω το 2ο μέρος από το βίντεο που μας ταξιδεύει στο γνωστό χωριό της Κρήτης.
Πέμπτη 21 Αυγούστου 2025
Όταν το μπουζούκι παίρνει κεφάλι ...
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το ιστολόγιο του συναδέλφου Μαθηματικού Θανάση Δρούγα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)