Κείνο το πρωί είχα κινήσει έτσι ξαφνικά προς εκείνο το μέρος, όπου χρόνια τώρα το επισκέπτομαι. Εκεί έχω ζήσει στιγμές κυρίως ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες... Στιγμές που με προβλημάτισαν, με έριξαν κάποιες φορές αλλά και μου πρόσθεσαν δύναμη. Θυμάμαι κι εκείνο το Πάσχα εκείνο το απρόσμενο τηλεφώνημα που με είχε φέρει άρον-άρον προς τα εκεί......Εκεί συνδιαλέχτηκα με πρόσωπα πολλά. Με άλλα από αυτά χάρηκα την ανταλλαγή απόψεων και με άλλα ένιωσα ότι έχανα το χρόνο μου καθώς συζητούσα....... Εκείνες οι συζητήσεις μου άνοιξαν τον ορίζοντα της σκέψης μου, με έκαναν να νιώσω επάρκεια καθώς τα φίλτρα της τελευταίας εργάζονταν εντατικά.... Θυμάμαι εκείνο το βράδυ το τηλεφώνημα που είχα δεχτεί λίγο πριν φτάσω στη συμπρωτεύουσα..... Θυμάμαι πως η ψυχραιμία μου με είχε καταστήσει νικητή σε μια διένεξη που είχε αναδειχθεί από το πουθενά...... ΄Εχω λοιπόν τόσα να θυμάμαι από τις επισκέψεις μου στο κτίριο αυτό και από τους ανθρώπους που στέγασε κατά καιρούς.... Μνήμες ατόφιες, μνήμες που δε σβήνουν ούτε με τα πιο ισχυρά διαβρωτικά του νου....
Τις προάλλες λοιπόν καθώς είχα επισκεφθεί το κτίριο αυτό η σκέψη θέλησε να...ξεκουραστεί από μια απάντηση που περίμενε αν και η ξεκούραση έπρεπε να έχει προέλθει από τη συνείδηση της ευθύνης..... Η ερώτηση που διατύπωσα χαρακτηριζόταν από μια επανάληψη..... Ίσως γιατί κάποιοι εγκεφαλικοί αύλακες επιζητούσαν τη διατύπωση μιας δικαίωσης......
Η τελευταία ήρθε απλά, τόσο απλά που δε το περίμενα. Όπως απλά και απρόσμενα έρχονται στη ζωή μας όλα εκείνα όταν δε τα περιμένουμε...... Η απάντηση στο διατυπωθέν ερώτημά μου έδωσε την ευκαιρία να επισημάνω ότι οι ενέργειές μου στόχευαν αφενός μεν στην επικράτηση της αλήθειας σε τρόπο που κανείς να μη μπορεί να αντιτάξει σε αυτήν την ισχύ της παράνοιας....... αλλά δεν έχασα να διατυπώσω και μιαν άποψη, μιαν άποψη που πρεσβεύω με σεβασμό απέναντι στα γεγονότα που κατέστησαν σύμμαχοι της δαιδαλώδους πορείας μου προς την αλήθεια και την αξιοπρέπεια μα και την με κάθε τρόπο διατύπωσή τους......
Καθώς ερωτήθηκα να δώσω διευκρινήσεις...... δεν εἰχα λόγο να αρνηθώ....
Μίλησα για τα γονίδιά μου που προέρχονται από δυο διαφορετικές περιοχές της πατρίδας μας.
Τα γονίδιά μου τα σωματικά αλλά και τα πνευματικά........
Σκέφτηκα για μια φορά ακόμη τη δύναμη που μεταφέρουν αμφότερα....
Μια δύναμη που πρέπει να θες να δεις και τότε την αισθάνεσαι με τη πυράδα της καρδιάς....
Εκείνη τη στιγμή μιας αθώας ανάκρισης..... ο νους μου πέταξε στη Κρήτη και στη Μήλο...... Θυμήθηκα εκείνους στους οποίους οφείλω πολλά, ναι πραγματικά πολλά. Με εφοδίασαν με δύναμη ψυχής..... Θα τους χρεωστώ ευγνωμοσύνη όσο θα ζω.
Εκείνη τη στιγμή ο νους μου εστίασε σ΄ εκείνο το βοηθό του προπολεμικού συμβολαιογράφου της Μήλου. Σ΄ εκείνον με τις άπειρες γνώσεις που του μετέδωσαν άθελά του οι αγράμματοι γονείς του...... Σ΄ εκείνον που λάμπρυνε με το ήθος και τις ικανότητές του ανώτερα αξιώματα τόσο και με την επάρκεια των γνώσεών του όσο και με την ευφράδειά του. Όταν πριν λίγους μήνες βρέθηκα στα νησιώτικα σοκάκια γύρω απ τον......... Καπετάν Γεωργαντά νόμιζα πως τον άκουγα να με συμβουλεύει με εκείνο το ανεπανάληπτο ύφος αλλά και το χαμόγελό του. Κι όταν ανέβηκα στη Κορφιάτισσα για να ανάψω ένα κερί για την ανάπαυση της ψυχής του θυμήθηκα και πάλι την αξία της παρουσίας του στη ζωή μου και ένιωσα τυχερός........ Μα δεν ήταν δυνατό, εκείνη η σύντομη κουβεντούλα, να μη οδηγήσει τη σκέψη μου και στον άλλο άνθρωπο που καθόρισε εν πολλοίς το διάβα μου. Τον.... έβλεπα εκεί ψηλά στο υψώματα του Κολυμπαριού να δίνει τη δική του μάχη, μια μάχη αξιών κυρίως. Μου ήρθε το νου η εικόνα του απέραντου γαλάζιου που έβλεπε κι εκείνος τότε. Ήταν παλικάρι 20 χρονών τότε και κρατούσε με αίσθημα ευθύνης τ΄άρματα για εκείνο το πόλεμο. Θυμήθηκα τότε τη δύναμη που παίρνω, με ένα απροσδιόριστο τρόπο, οσάκις ανεβαίνω το ύψωμα που εκείνος τίμησε αδιατίμητα.....
Καθώς ήμουν έτοιμος να επιβιβαστώ στο αυτοκίνητο για επιστροφή στο Μαραθώνα σκέφτηκα...... πόσο τυχερός ήμουν στη ζωή. Και έτσι νιώθω τόσο για τις όμορφες στιγμές όσο και για τις γκρίζες αλλά και για τα γονίδια που μου μεταδόθηκαν Θεία Χάριτι!!!!
Τις προάλλες λοιπόν καθώς είχα επισκεφθεί το κτίριο αυτό η σκέψη θέλησε να...ξεκουραστεί από μια απάντηση που περίμενε αν και η ξεκούραση έπρεπε να έχει προέλθει από τη συνείδηση της ευθύνης..... Η ερώτηση που διατύπωσα χαρακτηριζόταν από μια επανάληψη..... Ίσως γιατί κάποιοι εγκεφαλικοί αύλακες επιζητούσαν τη διατύπωση μιας δικαίωσης......
Η τελευταία ήρθε απλά, τόσο απλά που δε το περίμενα. Όπως απλά και απρόσμενα έρχονται στη ζωή μας όλα εκείνα όταν δε τα περιμένουμε...... Η απάντηση στο διατυπωθέν ερώτημά μου έδωσε την ευκαιρία να επισημάνω ότι οι ενέργειές μου στόχευαν αφενός μεν στην επικράτηση της αλήθειας σε τρόπο που κανείς να μη μπορεί να αντιτάξει σε αυτήν την ισχύ της παράνοιας....... αλλά δεν έχασα να διατυπώσω και μιαν άποψη, μιαν άποψη που πρεσβεύω με σεβασμό απέναντι στα γεγονότα που κατέστησαν σύμμαχοι της δαιδαλώδους πορείας μου προς την αλήθεια και την αξιοπρέπεια μα και την με κάθε τρόπο διατύπωσή τους......
Καθώς ερωτήθηκα να δώσω διευκρινήσεις...... δεν εἰχα λόγο να αρνηθώ....
Μίλησα για τα γονίδιά μου που προέρχονται από δυο διαφορετικές περιοχές της πατρίδας μας.
Τα γονίδιά μου τα σωματικά αλλά και τα πνευματικά........
Σκέφτηκα για μια φορά ακόμη τη δύναμη που μεταφέρουν αμφότερα....
Μια δύναμη που πρέπει να θες να δεις και τότε την αισθάνεσαι με τη πυράδα της καρδιάς....
Εκείνη τη στιγμή μιας αθώας ανάκρισης..... ο νους μου πέταξε στη Κρήτη και στη Μήλο...... Θυμήθηκα εκείνους στους οποίους οφείλω πολλά, ναι πραγματικά πολλά. Με εφοδίασαν με δύναμη ψυχής..... Θα τους χρεωστώ ευγνωμοσύνη όσο θα ζω.
Εκείνη τη στιγμή ο νους μου εστίασε σ΄ εκείνο το βοηθό του προπολεμικού συμβολαιογράφου της Μήλου. Σ΄ εκείνον με τις άπειρες γνώσεις που του μετέδωσαν άθελά του οι αγράμματοι γονείς του...... Σ΄ εκείνον που λάμπρυνε με το ήθος και τις ικανότητές του ανώτερα αξιώματα τόσο και με την επάρκεια των γνώσεών του όσο και με την ευφράδειά του. Όταν πριν λίγους μήνες βρέθηκα στα νησιώτικα σοκάκια γύρω απ τον......... Καπετάν Γεωργαντά νόμιζα πως τον άκουγα να με συμβουλεύει με εκείνο το ανεπανάληπτο ύφος αλλά και το χαμόγελό του. Κι όταν ανέβηκα στη Κορφιάτισσα για να ανάψω ένα κερί για την ανάπαυση της ψυχής του θυμήθηκα και πάλι την αξία της παρουσίας του στη ζωή μου και ένιωσα τυχερός........ Μα δεν ήταν δυνατό, εκείνη η σύντομη κουβεντούλα, να μη οδηγήσει τη σκέψη μου και στον άλλο άνθρωπο που καθόρισε εν πολλοίς το διάβα μου. Τον.... έβλεπα εκεί ψηλά στο υψώματα του Κολυμπαριού να δίνει τη δική του μάχη, μια μάχη αξιών κυρίως. Μου ήρθε το νου η εικόνα του απέραντου γαλάζιου που έβλεπε κι εκείνος τότε. Ήταν παλικάρι 20 χρονών τότε και κρατούσε με αίσθημα ευθύνης τ΄άρματα για εκείνο το πόλεμο. Θυμήθηκα τότε τη δύναμη που παίρνω, με ένα απροσδιόριστο τρόπο, οσάκις ανεβαίνω το ύψωμα που εκείνος τίμησε αδιατίμητα.....
Καθώς ήμουν έτοιμος να επιβιβαστώ στο αυτοκίνητο για επιστροφή στο Μαραθώνα σκέφτηκα...... πόσο τυχερός ήμουν στη ζωή. Και έτσι νιώθω τόσο για τις όμορφες στιγμές όσο και για τις γκρίζες αλλά και για τα γονίδια που μου μεταδόθηκαν Θεία Χάριτι!!!!
