Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Ο λεηλατημένος δάσκαλος

Διάβασα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ το παρακάτω άρθρο που υπογράφει ο ακαδημαϊκός κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος. Και το προσυπογράφω...


Ο λεηλατημένος δάσκαλος

Και για να τελειώσω με τη μικροκλίμακα. Υπήρξα κοντά μισόν αιώνα δάσκαλος. Πέρασαν από τα χέρια μου μελλοντικοί φιλόλογοι, νομικοί, τεχνοκράτες, θεολόγοι, μεταφραστές, στιχουργοί, ποιητές, ηθοποιοί, θεατρολόγοι και μια δεκάδα κριτικοί, λογοτεχνίας και θεάτρου, μαέστροι, αρχιτέκτονες, γιατροί, ιστορικοί, εκδότες, δημοσιογράφοι. Καμαρώνω τα έργα τους και υπερηφανεύομαι πως ούτε ένας δεν είναι που να μη διαφωνώ με τις απόψεις τους. Καθέτως και οριζοντίως. Γνωρίζω και γνωρίζουν την πέτρα πάνω στην οποία χτίσανε. Είχε την ευλογία μου το οικοδόμημά τους όμως σχεδιάστηκε ερήμην μου.

Ο καλός δάσκαλος είναι καταδικασμένος να λεηλατηθεί, να κατακρεουργηθεί, να φαγωθεί, να χωνευτεί, να αμφισβητηθεί και να απορριφθεί.

Εν τέλει το μεγάλο «ΟΧΙ» τους θεμελιώνει το μεγάλο τους «ΝΑΙ».


Kι ένα βίντεο για την Ζωοδόχο Πηγή στο Κόρθι της Ανδρου.

Είναι δημιουργία του κ. Βαγ. Λουκίσα.


Λουλούδια μιας Αναπλιώτικης Ανοιξης










Εικόνες χρώματα που ξεχωρίζουν, από κάποια σημεία του Ναυπλίου. Τις φωτό τράβηξα στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μου εκεί.

Ζωοδόχος Πηγή Ακαδημίας


Γιορτάζει σήμερα και ο Ι.Ν Ζωοδόχου Πηγής Ακαδημίας, στο Κέντρο της Αθήνας. Κάποτε ήταν η εκκλησία της ενορίας μου, όταν έμενα στο κέντρο. Μα τα χρόνια πέρασαν... Κάντε κλικ εδώ να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Ι.Ν.

Γιορτάζει σήμερα το ιστορικό μοναστήρι στην Ανδρο.


Το μεγαλύτερο μοναστήρι της Ανδρου είναι το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής ή της Αγίας, όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι. Είναι άγνωστο πότε χτίστηκε. Μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία υποστηρίζει ότι τα βυζαντινά χρόνια ήταν Σχολή και έγινε μοναστήρι το 842 από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα. Ακόμα, αναφέρεται, οτι πολλοί ευγενείς Ανδριώτες και μη μορφώθηκαν στη σχολή του, που έδωσε πολλούς ιερείς, επισκόπους αλλά και πατριάρχες. Η Μονή αναφέρεται, για πρώτη φορά σε έγγραφο του 1400, ενώ στην εκκλησία της υπάρχει εικόνα με χρονολογία 1325. Ανακαινίστηκε κατά τον 16ο αιώνα αλλά και τον 20ο, και η αρχική του βυζαντινή μορφή αλλοιώθηκε. Το 1928 το μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο και σήμερα μόνο μία γερόντισσα ζει σε αυτό. Η εκκλησία του μοναστηριού είναι βυζαντινού ρυθμού με ξυλόγλυπτο τέμπλο και η ζωγραφική του διακόσμηση χρονολογείται στη μεταβυζαντινή περίοδο. Ακόμα, υπάρχουν εικόνες του l4ου και 16ου αιώνα. Στο μοναστήρι υπάρχει πλούσια βιβλιοθήκη με βιβλία και χειρόγραφα, μουσείο με ιερά άμφια και σκεύη, και μια μικρή συλλογή προϊστορικών εργαλείων. Γιορτάζει την πρώτη Παρασκευή μετά την Κυριακή του Πάσχα. (από ανδριακή ιστοσελίδα).

Και συμπληρώνω. Στα αμέσως επόμενα χρόνια της κατοχής στη μονή οι μοναχές χρησιμοποιούσαν τους αργαλειούς που οι δημιουργίες με αυτούς απέφεραν μικρό εισόδημα για τις ανάγκες που υπήρχαν. Η μονή βοήθησε απόρους κατοίκους του νησιού και πάνω σε αυτό είχε βοηθήσει και η αείμνηστη μάνα , τότε που εργαζονταν στην ΕΟΧΑ. Φυσικά συμβολή στη συνεργασία είχε και ο τότε έπαρχος Ανδρου Νικ. Αφεντάκης. Μορφή του μοναστηριού η ηγουμένη Ευδοκία που απεβίωσε πριν 15 χρόνια περίπου. Τέλος η εκκλησία του Μοναστηριού έχει χτιστεί πάνω σε ερείπια ναού της αρχαιότητας. Ναι , αυτό είναι εξακριβωμένο... Εκεί ψηλά, ατενίζοντας το Καβοντόρο...

Φίλε Μιχάλη θα ανηφορίσεις άραγε προς την Αγία για να ανάψεις ένα μικρό απλό κερί, αίτημα επίλυσης των όποιων προβλημάτων; Αλλά εσύ φίλε ανηφορίζεις τις μη εορτάσιμες μέρες. Δε θα πας σήμερα; Και του χρόνου.

Φωτογράφοι και γραφίστες εναντίον της Google για τα βιβλία

Διαβάστε εδώ το σχετικό δημοσίευμα από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.