Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Ποτέ, ποτέ , ποτέ

Αφού κλείσετε τη μουσική του blog (στα δεξιά) απολαύστε το δίδυμο των ελλήνων τραγουδιστών.


Αλλη μια μουσική πανδαισία

Αφού κλείσετε τη μουσική του blog (στα δεξιά του) απολαύστε τον ανεπανάληπτο Andre Rieu με την ορχήστρα του.

Mια συνάντηση

Μια απρόσμενη συνάντηση σήμερα το πρωί. Με τον πρύτανη της τοπικής ιστορίας κύριο Στέλιο Πλακίτση Προσωπικότητα του τόπου, με ευαισθησίες για τα τοπικά δρώμενα και την ιστορική μνήμη. Ξεκάθαρος στις ιδέες του, μαχητής των θέσεών του, φίλος και ταυτόχρονα πρόσωπο σεβαστό για μένα. Με τιμάει με τη φιλία και την εκτίμησή του για το πρόσωπό μου. Εξαιρετικό το τελευταίο πόνημά του για το σχολείο μας. Με εντυπωσίασε.
Σήμερα καθώς συναντηθήκαμε στο γραφείο του, μεταφέρθηκα πολύ πίσω στις εποχές της γαλήνης. Φαντάστηκα τις γενιές του τότε που καμιά σχέση δεν έχουν με τις γενιές του σήμερα. Καλώς ή κακώς. Αλλά ο σεβαστός μου κ. Στέλιος Πλακίτσης έχει σχέση και με τους γονείς μου. Στα χρόνια τα παλιά οι δρόμοι τους συναντήθηκαν. Σε εποχές δύσκολες. Και πιστεύω πως ο ευθυτενής κλαρούχος που είχατε ανταλλάξει απόψεις και όχι μόνο ,φίλε μου κ. Πλακίτση θα ήταν έμπλεος συγκίνησης αν μπορούσε να κάνει το ίδιο και σήμερα μαζί σου. Εκεί στη Ραφήνα θυμήσου, κάνατε όνειρα. Συμβατά με το χρώμα των υδάτων. Κι όταν δίνατε το χέρι μιλούσατε και το εννοούσατε ,για αξιοπρέπεια. Είσαστε και οι δυό σας και άνδρες και Ελληνες. Κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Εύχομαι χρόνια καλά και για τους δυό σας. Να είστε γεροί και δυνατοί με τα παιδιά και τα εγγόνια σας. Αξίζετε πολλά!

Πέτα με ψηλά.

Ναι, πέτα με ψηλά.
Γιατί η ζωή παρ΄όλα τα βάσανα, παρ΄ όλες τις αντιξοότητες, παρ΄ όλα τα χτυπήματα δεν παύει να είναι όμορφη. Και η ομορφιά της βρίσκεται μέσα στα μικρά, απλά, καθημερινά δρώμενα και συμβάντα του καθενός μας. Για να απολαύσετε τους Όναρ κλείστε πρώτα τη μουσική του blog στα δεξιά σας.
Το γλυκόλαλο αυτό κομμάτι αφιερώνω σε όλους όσους και όσες φέρνουν πιό γρήγορα το άνθισμα της άνοιξης στη ζωή μου. Αυτό το άνθισμα το βιώνω με πολλούς τρόπους. Με τρόπους όχι ορατούς στο πλήθος. Αλλά με κρυφοφανέρωτους για τους μυημένους...΄Ολους εσάς σας χαιρετώ με το αριστερό χέρι που είναι από το μέρος της καρδιάς, σας χαμογελώ, εύχομαι και προσεύχομαι για εσάς.
Η χτεσινή βραδιά στην "ἉΥΡΑ" καταγράφεται στις ανεξίτηλα ζωγραφισμένες σελίδες του νου μου. Αυτό το μέρος είναι συνυφασμένο με την ανέλιξή μου. Την κάθε είδους ανέλιξη. Διακρίνω τις δονήσεις του τόπου. Παιδιόθεν συνδέομαι με αυτόν. Και ο δεσμός είναι πολύ συνεκτικός.