Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Στο παγκάκι του σταθμού...

Σε είδα να κάθεσαι στο μικρό παγκάκι του σταθμού. Κανένα βαγόνι....Μια σκοτεινή δρεζίνα μόνο , στη 2η γραμμή.... Λίγο πιό πέρα το παρατημένο κουτάβι κουνούσε την ουρά του επαιτώντας λίγα ψίχουλα, ίσως.... Σε έβλεπα που το έβλεπες με συμπόνοια....Δε γινόταν να φερθείς διαφορετικά...Είσαι άνθρωπος κι ας σε μη σε ξέρω καλά..... Τα χέρια σου κρύωναν, όχι τόσο απ τη θερμοκρασία ατης νύχτας, αλλά απ τη θερμοκρασία της ψυχής σου...Ναι, μη το αρνηθείς...οι τσέπες σου πρόσφεραν τη θαλπωρή, μιαν άλλη θαλπωρή. Διερεύνησα το πρόσωπό σου...Γεμάτο ερωτηματικά ήταν. Σκιαγραφές μιας έντασης της καθημερινότητας και τους πλαστού της εποχής μας....ήταν...Πέρασα αδιάφορα, δήθεν...Γύρισα το κεφάλι πίσω. Τα βλέμματα διασταυρώθηκαν σύμφωνα με τους νόμους της ευκλείδειας γεωμετρίας....Διέκρινα πως ξεδίψασαν οι σκέψεις σου... Μη με ρωτήσεις πως είδα....Οι διαδικασίες της μύησης είναι αφορμή για ανάβλεμμα, κάθε είδους.....Είδες ξανά το εισιτήριο του δρομολογίου που θα ταξίδευες, με νευρικότητα, είναι η αλήθεια... Σου έγνεψα....να μην ανησυχείς....Δεν επρόκειτο να υπάρξει αλλαγή δρομολογίου....Χαμογέλασες και κοίταξες ψηλά....Στο ξαναλέω....Δεν υπάρχουν ναυάγια στα ξεστρατισμένα άστρα!!!

Xτες βράδυ, στ΄Αναφιώτικα...

Και καθώς το διάβα μου συνεχίζονταν χτες βράδυ, κοντά στο ξωκκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, εκεί που ασκήτεψε η Αγ. Παρασκευή, δεν έχανα την ευκαιρία της βραδυνής αποτύπωσης του όμορφου νυχτερινού τοπίου....Η Ακρόπολη, η Ακρόπολη των Ελλήνων, έχει τη δική της ξεχωριστή ομορφιά. Κι εγώ ζωγράφιζα τις στιγμές των μικρών εσπερινών ωρών, με τους χρωστήρες της σκέψης μου. Πλήθος οι συνειρμοί, πλήθος τα ερωτήματα...ενώ η ατμόσφαιρα δονείτο απ την ιδιαίτερη μυρωδιά των γιασεμιών!!! Και συνέχιζα τη φόρτιση των μπαταριών της ψυχής μου!!!

Φωτό: admin