Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Δυό λόγια

Aγαπητέ μου Πρόεδρε
Οντως είχαμε μέρες να τα πούμε.
Πολλές φορές σε φανταζόμουν εκεί, απέναντί μου όπως όταν συζητάμε.
Για τα παιδιά μας. Πιστεύω, μου δικαιολογείς αυτό το "μας".
Τα δικά σας παιδιά είναι και δικά μας.
Σ΄ευχαριστώ που μου εξέφρασες την απορία για την πρόσκαιρη αργοπορία στο ρυθμό των αναρτήσεών μου.
Ξέρεις, πως η αγωνία μου για την παιδεία είναι μεγάλη.
Κι όσο ο Θεός θα μου δίνει υγεία, θα είμαι στη πρώτη γραμμή αμύνης.
Κι εκεί θα χρησιμοποιώ όλα τα όπλα.
Κι ένα από αυτά είναι κι αυτό το blog.
Mια άλλη φωνή, "αιρετική" ίσως, για τους πολλούς.
Αλλά γνήσια εκπαιδευτική, ελληνική και θέλω να πιστεύω αξιοπρεπής και μαχητική.
Θέλω τη κριτική όλων. Ακόμη κι αυτή που είναι κακοπροαίρετη, γιατί υπάρχει και τέτοια, κι αυτή κάτι μου προσφέρει.
Γιατί έμαθα να ακούω. Ολους.
Και το κέρδος στη ζωή μου είναι μεγάλο. Ακόμη κι όταν ακούω τους ταπεινούς, τους αδύναμους αλλά αληθινούς, τους σιωπηλούς. Οταν ακούω τη γνήσια φωνή κάποιων παιδιών που τη χαίρομαι. Που θέλουν να εκφραστούν για πολλά αλλ΄ αδυνατούν και πρέπει να εκμαιεύσεις τη σκέψη τους.
Οταν ακούω τη γνήσια φωνή κάποιων γονιών που μέσα στον ορυμαγδό της καθημερινής βιοπάλης βρίσκουν καιρό να ασχοληθούν με τα βλαστάρια τους και να μου εκφράζουν αγωνίες.
Νιώθω την ευθύνη μου μεγαλύτερη τότε.
Νιώθω ότι πρέπει να συμβάλλω στη διαχείρηση κρίσεων, πολλές φορές. Και με καθοριστικό, ίσως το πιό καθοριστικό ρόλο.
Η πολιτεία με τοποθέτησε όπου εκείνη έκρινε όχι για μένα.
Μα για τους πολλούς.
Με τοποθέτησε θεματοφύλακα και ακρίτα νόμων, αξιών και συμπεριφορών. Ετσι αισθάνομαι.
Κι όπως τόνισε ο Αλεξανδρινός ποιητής "Τιμή σε εκείνους που στη ζωή τους όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες". Με έκανες και θυμήθηκα την Αλεξάνδρεια πάλι. Ξέρεις συνδέομαι μαζί της. Με μια σχέση πνευματική. Δεν σου έχω μιλήσει για αυτήν. Και πριν με ρωτήσεις θα σου πω σκέψου.....Η βιβλιοθήκη της, η Υπατία, ο Ελληνισμός εκεί.........Την είχα επισκεφθεί με τη μακαρίτισσα τη μάνα μου, πολύ πιό παλιά. Και ο ποιητής εκείνος , γνήσιο τέκνο της, έπισήμανε κάτι που πρέπει όλοι μας, λίγο ή πολύ να κάνουμε. Να οριοθετούμε....
Νομίζεις πως μπορούμε να το κάνουμε πάντα;
Νομίζεις ότι μας αφήνουν οι διαβολές και ανθρώπινες μικρότητες;
Δεν νομίζεις ότι πολλές φορές η ευγένεια, η ευπρέπεια και το ήθος φαίνονται υλικά για ανακύκλωση;.........
Κλείνω πρόεδρε.
Η κούραση της μέρας και σήμερα ευδιάκριτη.
΄Εχει σειρά για τη σκέψη μου ένα ανάγνωσμα που ξεκουράζει το νου.
Μαλακώνει τη καρδιά, τη κάνει πιό ανθρώπινη.
Προετοιμάζει το σώμα να υποδεχθεί πιό εύκολα το Μορφέα.
Σ΄ευχαριστώ που μου έδωσες αφορμή για λίγη δικτυακή κουβεντούλα.
Η συζήτησή μας πάντα έχει να μου δώσει κάτι.
Ακόμη κι όταν διαφωνούμε.
Λίγο το έχεις αυτό;
Να ξέρουμε να διαφωνούμε.
Γιατί μέσα από τις διαφωνίες μας βρίσκουμε συγκλίσεις.
Τις χρειαζόμαστε.
Να είσαι καλά Πρόεδρε.
Καλό μεσημέρι.