Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Στους φίλους μου απ΄ την ΄Ανδρο

Η μικρή αμμουδιά στο Στιβάρι, λίγω έξω από το Μπατσί



Η γωνιά του κήπου στο ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως, στη Χώρα.



Μια άλλη γωνιά του κήπου του ιδρύματος.

Εκείνο το φεγγαρόλουστο βράδυ κινήσαμε με περισσή λαχτάρα να επισκεφτούμε τη Χώρα του νησιού. Μια βραδινή επίσκεψη σε άλλους καιρούς μας έκανε να θέλουμε να ξαναπάρουμε τον ίδιο δρόμο. Φτάσαμε και είμαστε τυχεροί καθώς βρήκαμε θέση για το αυτοκίνητο έξω από το αρχοντικό του Βογιατζίδη. Κατηφορίσαμε το κεντρικό δρόμο ενώ οι μυρουδιές απ΄τα γιασεμιά και τα νυχτολούλουδα ερέθιζαν τα εγκεφαλικά κέντρα της όσφρησης. Οι πολυχρωμίες των φώτων σε συνδυασμό με τις αφίσες σε προκαλούσαν να επισκεφτείς τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού. Τόσο η έκθεση του Τσόκλη στο ίδρυμα Κυδωνιέως όσο και η έκθεση στο Εμπειρίκειο Γυμνάσιο άξιζαν πολλά. Κατηφορίσαμε ως τον πλάτανο και τον Αη Γιώργη. Άφησα το βλέμα μου να χαθεί και να πλανηθεί απ΄την ομορφιά των στενών. Σε κάθε μου βήμα συναντούσα φυσιογνωμίες γνωστές, που μας κοίταζαν , εμένα και όλη την παρέα με μια χαρακτηριστική περιέργεια... Εμεινα με την απορία που δε συνάντησα το σεβαστό μου π. Ιωάννη Στάμο. Θυμήθηκα πως τις άλλες φορές που τον έβλεπα με ρωτούσε πάντα για τη Ρίτα και το στρατηγό...Η στάση στα "Σκαλάκια" βάρυνε το στομάχι, μα άξιζε. Βίωσα μια άλλη όμορφη στιγμή. Να βλέπω τη φωταγωγημένη εκκλησιά της Παναγιάς ενώ γευόμουν αντριώτικους μεζέδες και η κουβεντούλα μας ήταν τόσο ζεστή που έκαιγε...Η οικοδέσποινα παρούσα κι ευγενική όπως πάντα μας καλωσόρισε στην άξιξη και μας ευχήθηκε το "ώρα καλή" στην αναχώρηση. Λειβαδιανή γαρ...Ανεβαίνοντας και περνώντας από την κεντρική πλατεία εξήγησα σε όλους την ιστορία του Δημαρχείου και τα δικά μου πρόσωπα που σχετίστηκαν με αυτό. Ενα ελαφρό βοργιαδάκι μας καλούσε σε παράταση της παραμονής μας στη χώρα... Η δροσιά ήταν ευεργετική για τις αισθήσεις. Η ώρα είχε περάσει και είχαμε το δρόμο της επιστροφής να μας περιμένει, όμως. Προχωρώντας προς τη "Λέσχη των Ανδρίων" έβλεπα τα στενά αριστερά και δεξιά και γύρισα δεκαετίες πίσω...Θυμήθηκα το Βασίλη, το Λινάρδο, τη Λίτσα, τη Βίκυ και άλλα παιδιά... Εκείνη η νυχτερινή βόλτα στη χώρα ξεμυάλιζε... έντονα. Την αναπολώ. Κρατώ ζωντανές τις εικόνες μέσα μου...Οφείλω όμως μια διευκρίνηση. Δε συγκρίνεται το παρόν με το παρελθόν. Το παρελθόν χαρακτηριζόταν από την ομορφιά της αθωότητας ενώ το παρόν χαρακτηρίζεται από το απόσταγμα της ωριμότητας!!!
Διαβάστε εδώ και από το δικτυακό τόπο scribd.com το έργο "Μυθολογία" του Μάνου Χατζηδάκη.


Μάνος Χατζηδάκης - Μυθολογία

O αγιασμός στο σχολείο μας

Από τον πρωινό αγιασμό



Κι άλλη μια φωτό.



Εγινε το πρωι στο σχολείο μας ο αγιασμός με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς. Τον αγιασμό έκανε ο εφημέριος π. Παναγιώτης Βαΐτσης και τον παρακολούθησαν τοπικοί παράγοντες, γονείς και φυσικά το σύνολο των συναδέλφων μου. Εκτός από τις ευχές μου προς τους γονείς και τα παιδιά, τόνισα στους γονείς την ανάγκη να σταθούν ουσιαστικά δίπλα στα παιδιά τους και να νιώσουν τις ανάγκες και τα θέλω τους. Ακόμη , κάτι πολύ βασικό για μένα, να μη τα κουράζουν με δραστηριότητες που τους μειώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους, γιατί και τα παιδιά έχουν δικαίωμα να διαχειριστούν το χρόνο αυτό. Τους κάλεσα να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στα παιδιά τους, να πλαισιώσουν και να συνεργάζονται με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων τονίζοντας πως ως κοινωνία θα πάμε μπροστά όταν προσπαθούμε να βρούμε συγκλίσεις για τις απόψεις που έχουμε όλοι και όχι με τη στείρα αντιπαράθεση των απόψεων να τονίζουμε ή μάλλον να υπερτονίζουμε τα "εγώ" μας. Τέλος τους κάλεσα, στην εποχή της μεγάλης κρίσης που ζούμε, να βοηθήσουν τα παιδιά τους να γίνουν κάτοχοι πνευματικών αγαθών που αντέχουν σε μια διαχρονική φθορά και συνεπώς να συντελέσουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.

Καλή σχολική χρονιά.

Καλή σχολική χρονιά να έχουμε όλοι μας. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί. Ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες που περνάμε η ευχή ας είναι πραγματική κι όχι μόνον ένας απλός λόγος. Και στο σχολείο μας εύχομαι τα καλύτερα. Για όλους όσους σχετίζονται με αυτό. Άντε ν΄ ακούσουμε το πρώτο φετεινό κουδούνι λοιπόν.