Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Γιατί τα παιδιά λένε ψέμματα

Διαβάστε το άρθρο από το περιοδικό VITA γιατί τα παιδιά λένε ψέμματα... κλικάροντας παρακάτω.

http://www.vita.gr/html/ent/893/ent.6893.asp

Χωρίς τίτλο...

Στη φωτογραφία της κορνίζας ζωντανά τα χείλη.

Το κόκκινο χρώμα τους φυσική συνέπεια ενός έρωτα.

Στο κιτρινισμένο χαρτί δίπλα της

σχεδιασμένη η πορεία δίχως κλίμακα.

Ευδιάκριτα τα βήματα από

τις μεθυσμένες λέξεις του παρόντος.

Είχες αφήσει στο βάζο

τις μαργαρίτες της απόκκρισης.

Ευτυχία καλή...

Διαβάστε για το τι πίστευαν οι αρχαίοι και οι παλιότεροι για την ευτυχία. Από το περιοδικό ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.

http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/1410.pdf

Το ιερό της Αθηνάς Παλληνίδος στο Γέρακα.

Κλικάρετε παρακάτω για να διαβάσετε για το ιερό της Αθηνάς Παλληνίδος στο Γέρακα, από το περιοδικό ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.

http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/1413.pdf

Ραμνούς

Αν θέλετε να περιηγηθείτε στον αρχαιολογικό χώρο του Ραμνούντος , στο Μαραθώνα, κλικάρετε παρακάτω.

http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDFofIssues/981.pdf

Η Αττική στους προΙστορικούς χρόνους

Κλικάρετε παρακάτω για να διαβάσετε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την Αττική ,στους προϊστορικούς χρόνους. Εχει πολλά στοιχεία για την ευρύτερη περιοχή του Μαραθώνα.

http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/837.pdf

Το ιερό της ΄Ισιδας στο Μαραθώνα

Κλικάρετε παρακάτω για να διαβάσετε για το ιερό της Ίσιδας στο Μαραθώνα, από το περιοδικό ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.

http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDFofIssues/969.pdf

Tα ιερά της τετραπόλεως στο Μαραθώνα

Κλικάρετε παρακάτω για να διαβάσετε για τα ιερά της Τετραπόλεως στο Μαραθώνα, από το περιοδικό ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ.

http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDFofIssues/984.pdf

Προκλητικοί και ατιμώρητοι...

Ενα άρθρο από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που μου άρεσε πάρα πολύ. Διαβάστε το αξίζει. Κάντε ένα κλικ στο σύνδεσμο που ακολουθεί.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_31/07/2009_324086

To χρώμα του φεγγαριού...

Το παρακάτω μήνυμα μου το έστειλε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο σήμερα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Είναι ένα κείμενο της Αλκυόνης Παπαδάκη με απόχρωση έντονων συναισθημάτων.

Οι ευχαριστίες μου για τη λήψη είναι πολλές...


TO XΡΩΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Τα χρώματα
– Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.Δεν άκουσες;Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
– Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
– Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
– Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
– Τί χρώμα έχει η χαρά;
– Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
– Και η μοναξιά;
– Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
– Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
– …Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,
απάντησε το δέντρο.
– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
– Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό… Και δάκρυσε …
Ζω…
– Δε φοβάσαι που θα πεθάνεις;
– Σήμερα πάντως ζω! Σου σφίγγω τα χέρια, σε κοιτάζω στα μάτια. Μήν αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα απo τα δάκτυλά σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ' αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου, φίλε. Αγάπησέ το!
Συγχωρώ!
– Δίνε το χέρι σου στον άλλο χωρίς να κρίνεις. Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει. Να πιεί μια γουλιά νερό. Σ' αυτό τον κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα. Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη στην απόγνωση. Κι εσύ, θα 'ρθουν φορές που θα τα κάνεις θάλασσα στη ζωή σου. Ε! Δε θα σημάνει ποτέ γι' αυτό το τέλος του κόσμου! Εγώ είμαι γέρος, κι ακόμα κάποιες φορές τα κάνω θάλασσα. Δε βγαίνει με συνταγές η ζωή. Aντε στην υγειά σου!
Ελπίζω!
– Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πιστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τωρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι; ………………………………………………………………………………………….
– Aυριο θα 'ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τιποτ' άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζείς μέσα στη γυάλα, απο φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος να λές: Με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζείς. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα της αναμνήσεις σου και προχώρα… Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γής. Aντε να πιούμε και το τελευταίο. Έχω να σηκωθώ νωρίς αύριο. Πρέπει να κλαδέψω τις τριανταφυλλιές. Αλλιώς, πώς θα θυμάμαι το χαμόγελο αυτηνής της κακούργας της Μελπομένης;
Ποιός είναι ο δυνατός;
– Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.
– Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.
Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:
– Γειά σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου! ……………………………………………………………………………………………… «Προσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σερνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χαλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγαλματα μόνο δε λυγάνε».
Ονειρεύονται… και ελπίζουν…
– Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του.
– Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.
– Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.
– Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.
– Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!
Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…
– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…

Eφηβεία...

Κλικάρετε παρακάτω για να κατεβάσετε την εργασία με θέμα "Εφηβεία, ένα οδοιπορικό προς την ωριμότητα", από τη βιβλιοθήκη του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Κύπρου.

http://ktisis.cut.ac.cy/handle/10488/656

Σχολείο και μονογονεϊκή οικογένεια.

Κλικάρετε παρακάτω για να διαβάσετε τη πολύ ενδιαφέρουσα εργασία με τίτλο "Σχολείο και μονογονεϊκή οικογένεια".

http://www.eadap.gr/miscFolder/18099_fikaris-arxodoglou.pdf

Ενα οδοιπορικό

Δείτε κι αυτό το οδοιπορικό στο χρόνο που αφορά τη Σίφνο μας. Πανέμορφο νησί επίσης.

Διάβασες...

Εκείνο τα "μας" θέλω να ξέρεις πως ίσως είναι αυτονόητο. Γιατί έτσι πρέπει να είναι.
Οι άνθρωποι είμαστε όλοι παιδιά ενός Θεού, άσχετα με το όνομα που του δίνουμε.
Και μια οικογένεια.
Πόσο μάλλον...
Κι όταν πας πέρα, να μου τον φιλήσεις, να τον χτυπήσεις απαλά στον ώμο και να του πεις τα χαιρετίσματά μου. Μα και την αγάπη μου.

Φολέγανδρος

Βεβαίως ήμουν και παραμένω θαυμαστής της ομορφιάς της Ανδρου. Το αίμα μου περιέχει στοιχεία της... Μα θα ηταν άδικο να μην επισημάνω και τις ομορφιές της Φολεγάνδρου. Δείτε λοιπόν το βίντεο από το youtube αφού προηγουμένως κλείσετε τη μουσική του blog στα δεξιά του.




Αλκοόλ και άλλα...

Κλικάρετε παρακάτω για να διαβάσετε την εργασία της κ. Αφροδίτης Κάντζα με θέμα "Αλκοόλ και μηνύματα αγωγής υγείας".

http://library.panteion.gr:8080/dspace/bitstream/123456789/199/1/kantza.pdf