Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Όταν δε μπορείς να μπεις στο blog μου

Φίλε...
Σα δε μπορείς να μπείς σ΄αυτό το blog , ατένισε μακριά από το δικό σου κάστρο.
Ατένισε νότια και ανατολικά.
Εκεί η ψυχή σου θα μπορέσει να δει εκείνες τις ελπίδες του παρελθόντος.
Πήγαινε εκεί στο Ασραφίγιε, στη Ντάουρα, στο Μπουρζ Χαμούντ, στη Πλατεία των Μαρτύρων.
Εκεί που τα ερείπια μαζεύτηκαν πιά και ο κροταλισμός των όπλων σταμάτησε.
Έπρεπε να χυθεί τόσο αίμα για να φυτρώνουν σήμερα άνθη , στη γη των κέδρων.
Ξέρω τι θα μου πεις...
Πως στο νου σου είναι ζωντανές οι εικόνες της φρίκης και του θανάτου.
Πως οι αθώοι πλήρωσαν άδικα.
Έτσι είναι φίλε. Πάντα οι αθώοι πληρώνουν.
Ξέρω πως βρίσκεσαι ακόμα στις γωνίες της Χάμρα και των γειτονικών της συνοικιών.
Ξέρεις...είμαι κι εγώ ακόμα εκεί.
Μόνο που εγώ βρίσκομαι λίγο πιο μακριά, πάνω από τη θάλασσα των μεγάλων ξενοδοχείων και κάθομαι νωχελικά στη σκάλα του σπιτιού του ποιητή της Μαρώς.
Ξεκουράζεται η σκέψη μου εκεί...
Εκεί λίγα μετρά από την εβραϊκή συνοικία της πόλης, που διέσχιζα τα βράδια του Σαββάτου...Τότε που καθώς ο πόλεμος ήταν πολύ πρόσφατος, ο φόβος μου αύξανε τους παλμούς της καρδιάς.
Με τέρπει το μεγαλείο των στίχων του ποιητή, ανατρέχω δίχως φραγμό στο τότε και αναζητώ νέους διαδρόμους σκέψης.
Εκεί θυμάμαι τους δασκάλους μου και τους εφηβικούς έρωτες που ορμητικά έρχονταν στο διάβα μου...
Θυμάμαι όλους εκείνους και εκείνες που αποτελούσαν το κοινωνικό περίγυρό μου, τότε...
Στο έχω πει ήδη και στο λέω ξανά...
Θέλω να πάμε για ένα καφεδάκι εκεί.
Να απολαύσουμε τη φιλοξενία και την αγάπη αυτών των πολύπαθων ανθρώπων.
Θα διαβούμε και τη κορυφογραμμή του ομώνυμου, της χώρας, όρους.
Θες να κατηφορίσουμε για μια επίσκεψη στο σουκ της γειτονικής Δαμασκού;

Τωρα που πας στη ξενητειά...

Αφού κλείστε την μουσική του blog ( πάνω δεξιά ) ακούστε μουσική από την αξεπέραστη Νάνα Μούσχουρη.






Τώρα που πας στη ξενιτειά
πουλί θα γίνω του νοτιά
γρήγορα να σ' ανταμώσω.
Για να σου φέρω τον σταυρό
που μου παράγγειλες να βρω
δαχτυλίδι να σου δώσω.

Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου 'ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)

Χρυσή μου αγάπη έχε γεια
να 'ναι μαζί σου η Παναγιά
κι όταν 'ρθει το περιστέρι.

Θα χω κρεμάσει φυλαχτό
στο παραθύρι τ' ανοιχτό
την καρδιά μου σαν αστέρι.

Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)

Aφού κλείστε την μουσική του blog (πάνω δεξιά) δείτε το βίντεο και απολαύστε μουσική!!!.





Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα.

Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.

Η μελοποίηση των στίχων

Παραμερίζω τους παραχαράκτες των θέλω μου.

Υψώνω τείχη για να μη δύνανται να με αλώσουν.

Στις πολεμίστρες πολεμοφόδια της ψυχής εναποθέτω.

Σαν απλός μαχητής, παραμένω άγρυπνος...

Στις αγρυπνίες των μικρών ωρών δύσκολα μας ακολουθούν...

Κι όταν η μάχη λήξει, μια επιθυμία μου θα ικανοποιήσω.

Στις λαϊκές γειτονιές του κόσμου θα αναζητήσω

τους στίχους της ψυχής μου.

Θα τους μελοποιήσεις;



Και διεισδύω στο πλούτο της έκφρασης του ποιητή...

...........................................................

Σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο, αλγερινό

που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν...

...........................................................

Ξεδιψώ πίνοντας νερό από τα ρυάκια του Αντιλίβανου.

Ξέρεις γιατί φίλε του Σχοινιά;

Επειδή από εκεί βλέπω να ζωντανεύουν τα όνειρα

των μικρών παιδιών που έμεναν στον καταυλισμό του Mkalles...

Eκεί με δροσίζει ο Νοτιάς που έρχεται

από της Αλεξάνδρειας τα μέρη...

δια μέσου Τύρου και Σιδώνας.

Θυμάσαι φίλε;

Η χτεσινή συνάντηση...

Τη χάρηκα χτες βράδυ τη χτεσινή μας συνάντηση. Όπως κι εσύ ξέρεις πολύ καλά, δε βρίσκει κανείς εύκολα την ευκαιρία να ανταλλάξει σκέψεις, όπως εμείς κάναμε χτες βράδυ , εδώ στη γη της ελευθερίας. Είδες πόσο πολύ ταυτοποιήσαμε ανάγκες στο να ακούσουμε και να ακουστούμε. Θέλω να έχεις τη βεβαιότητα πως θα έχεις και τη δική μου συνδρομή στη φετεινή μάχη του Μαραθώνα... Άνθρωποι σαν κι εσένα, με ποιότητα σκέψης, με πνευματοφόρους προβληματισμούς , με ευαισθησίες και με υψηλής ποιότητας αναζητήσεις σπανίζουν. Θα χαίρομαι να μιλώ και να ανταλλάσσω σκέψεις και ιδέες μαζί σου. Θα το επιδιώκω γιατί οι δικοί μου πνευματικοί ορίζοντες θα διαστέλλονται. Καλημέρα και καλή δουλειά να έχεις.