Είχα γράψει...
To πρωί στο γραφείο μου εν μέσω πρωτοκολλήσεων, τηλεφωνημάτων, επισκέψεων των μαθητών μας ( αλήθεια πόσο ανάγκη έχουν να εκφραστούν τα παιδιά μας.....) , σύνταξης εγγράφων, συζητήσεων με τους συναδέλφους για σχολικά ζητήματα κλπ, κλπ δέχομαι μια προσφορά που δεν περίμενα. Ενας κλειστός φάκελος που είναι φανερό, από πρώτη ματιά, ότι περιέχει βιβλίο μου παραδίδεται. Προσφορά από έναν άνθρωπο που και εκτιμώ και τιμώ. Ευχαριστώ για τον λόγο της προσφοράς που με συγκινεί, βαθιά πρέπει να πω!!! Ο φόρτος της εργασίας είναι απαγορευτικός να δω το περιεχόμενο του φακέλου. "Να τον δείτε στο σπίτι, είναι έκπληξη......." ακούω. Καθώς φτάνω στο σπίτι αργά το μεσημέρι αφήνω μηχανικά το φάκελο, με τη τσάντα μου...Λίγο πριν ξαπλώσω θυμάμαι τη προσφορά.....
Σκίζω το περιτύλιγμα....Αντικρίζω με μάτι έκπληκτο το βιβλίο. Η χαρά μου μεγάλη.....Το ξεφυλλίζω αμέσως....Συγκινούμαι....Πάλι οι μνήμες μου, φούντωσαν....Θυμάμαι τους δρόμους μου στο νησί....Τη μάνα, τον ωραίο λοχαγό...σε εκείνη τη συνάντηση των Αποικίων....τη Χριστίνα που έφυγε νωρίς, τους συγγενείς μου, τις φίλες και τους φίλους.......Ταξίδεψα πάλι.....λες και ζούσα ζωντανά το εκεί.......Ξεσηκώθηκα απ τις πανέμορφες αεροφωτογραφίες.....Μα η έκπληξη συνεχίστηκε σαν είδα την κάρτα που συνόδευε το βιβλίο.....Εγραφε μεταξύ των άλλων.... "......γιατί εκτός από τους ήχους της αξέχαστης Αλεξάνδρειας υπάρχουν και οι εικόνες...της πανέμορφης Άνδρου"....Κι αφέθηκα να βιώνω την ομορφιά να περιβάλλομαι από ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...... Ήταν προνομία για μένα εκείνες οι στιγμές.
