Pro 1
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
Σύρος
Εκεί θέλω να περπατήσω...
Στα σοκκάκια της πρωτεύουσας...
Που αναδύουν μυρωδιά λουκουμιού...
Γλυκίσματα της ζωής μας...
Στα σοκκάκια της πρωτεύουσας...
Που αναδύουν μυρωδιά λουκουμιού...
Γλυκίσματα της ζωής μας...
Μια μυγδαλιά και εσύ...
Νικηφόρος Βρεττάκος
Μια μυγδαλιά και δίπλα της εσύ
Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.
Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
ὅλες τὶς στέρνες τ' οὐρανοῦ
νὰ στὶς γιομίσω.
Ατμητος λόγος, προσωπικός μου λόγος
Κι αν με ρωτήσεις για το εσύ...
Γιατί ξέρω πως ο νους μπροστά στα ερωτήματα καλπάζει...
Απαντώ: Εσύ, εσείς, όλα τα όνειρα , οι στοχασμοί, οι ενατενίσεις
η αποθησαύριση των σκέψεων κι οι ελπίδες...
Μα και οι κώδικες των υπαινιγμών...
Μια μυγδαλιά και δίπλα της εσύ
Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;
Στέκομαι στὸ παράθυρο
καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.
Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν
τὰ μάτια.
Δός μου, Θεέ μου,
ὅλες τὶς στέρνες τ' οὐρανοῦ
νὰ στὶς γιομίσω.
Ατμητος λόγος, προσωπικός μου λόγος
Κι αν με ρωτήσεις για το εσύ...
Γιατί ξέρω πως ο νους μπροστά στα ερωτήματα καλπάζει...
Απαντώ: Εσύ, εσείς, όλα τα όνειρα , οι στοχασμοί, οι ενατενίσεις
η αποθησαύριση των σκέψεων κι οι ελπίδες...
Μα και οι κώδικες των υπαινιγμών...
Αν δεν μου 'δινες την ποίηση Κύριε...
Νικηφόρου Βρεττάκου
Αν δεν μού 'δινες ποίηση Κύριε
Ἂν δὲ μούδινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θάχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θάταν δικά μου.
Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός μου λαό,
τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.
Λοιπόν; Πῶς σου φαίνονται; Εἶδες
τὰ στάχυά μου, Κύριε; Εἶδες τ' ἀμπέλια μου;
Εἶδες τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς
στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι' ἔχω ἀκόμη καιρό!
Δὲν ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
Μ' ἀνασκάφτει ὁ πόνος μου κι' ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
Ἀσωτεύω τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.
Ὅμως,
δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ' ὅ,τι μοῦ δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμώνα.
Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ
γιὰ τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.
Αν δεν μού 'δινες ποίηση Κύριε
Ἂν δὲ μούδινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θάχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θάταν δικά μου.
Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός μου λαό,
τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.
Λοιπόν; Πῶς σου φαίνονται; Εἶδες
τὰ στάχυά μου, Κύριε; Εἶδες τ' ἀμπέλια μου;
Εἶδες τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς
στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι' ἔχω ἀκόμη καιρό!
Δὲν ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
Μ' ἀνασκάφτει ὁ πόνος μου κι' ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
Ἀσωτεύω τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.
Ὅμως,
δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ' ὅ,τι μοῦ δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμώνα.
Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ
γιὰ τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.
Δελτίο της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας παιδιών-εφήβων
Διαβάστε εδώ το δελτίο της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Εταιρείας Παιδιών και Εφήβων. Εχει ενδιαφέροντα θέματα.
Πατέρας: ΄Εχει πολλά να προσφέρει
Διαβάστε εδώ το περιεχόμενο του φυλλαδίου της Εταιρείας ψυχοκοινωνικής Υγείας του παιδιού και του εφήβου, που αναφέρεται στο ρόλο του πατέρα. Είναι πολύ ενδιαφέρον.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)