Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Μια γιορτή

Αψογη, όπως κάθε χρόνο η χτεσινή γιορτή, στο πνευματικό κέντρο του Αγ. Παντελεήμονος.
Τα παιδιά μας πρόσφεραν μια πολύ αξιόλογη μουσική εκδήλωση. Οπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, άλλως τε. Και ο π. Ιωσήφ ακατάβλητος. Συντελεστής διάπλασης χαρακτήρων. Αξιος κατά πάντα. Μπράβο σε όλους. Και στα παιδιά και σε εκείνον.

Ενα θαύμα

Λένε ότι στις μέρες μας δε συμβαίνουν θαύματα.
Διαφωνώ. Εχω την άποψη ότι εμείς δεν έχουμε μάτια να δούμε. Δεν έχουμε ψυχή να να γιγαντώσουμε την πίστη....
Είδα δυό σύγχρονα θαύματα χτες.
Είδα τα δυό μικρά αμερικανόπουλα που θεραπεύτηκαν πάσχοντας από όγκο στο κεφάλι.
Είδα το χαμόγελό τους.
Είδα τα βήματα του έκαναν.
Είδα εκείνη την απέραντη ευτυχία στο χαμόγελο της μάνας τους.
Συνειδητοποίησα το πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που έχουμε την υγειά μας.
Είχα την αρνητική προνομία να βιώσω την ανίατη αρρώστεια σε μαθητές του σχολείου μας πριν χρόνια μα και πρόσφατα.
Ολα φαίνεται να πηγαίνουν καλά με τα παιδιά αυτά.
Τα παρακολουθώ από μακριά.
Και χαίρομαι για κάτι πολύ σπουδαίο, ανεκτίμητο θα έλεγα.
Το ότι τα βλέπω να στέκονται στα πόδια τους και να περπατούν.
Κύριε μη ξεχνάς τα μικρά άρρωστα παιδιά. Τα παιδιά σου!

Παιδικό χωριό

Είδα ένα ρεπορτάζ χτες για τα παιδικά χωριά S.O.S.
Ξέρω και για τη πτέρυγα της Μαριλένας Σ. εκεί.
Εκεί που η αγάπη των γονέων της μετασχηματίστηκε σε αγάπη για τα μικρά πλάσματα που διαβιώνουν στο παιδικό χωριό.
Αλλά διέκρινα και το ρόλο της ανάδοχης μητέρας.
Κοινωνική προσφορά δίχως όριο στην εκτίμηση.
Αθόρυβο έργο, πράξη άξια μίμησης και επιβράβευσης.
Πόσοι από εμάς συνειδητοποιούμε το σπουδαίο έργο των παιδικών χωριών SOS;
Μα "στα υπόγεια είν΄η θέα", όπως τραγουδά ο λαΐκός τροβαδούρος!