Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Ο μεσημβρινός σου λόγος...

Παιδί μου έξοχος και μεστός νοημάτων...ο μεσημβρινός σου λόγος...

Είμαι περήφανος για σένα!!!

Και περισσότερο για τα όσα μου είπες στο δεύτερο τηλεφώνημά σου.

Εμμένω να τηρώ το λόγο της γραφής...

Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων

Mια γραπτή κατάθεση και η οφειλόμενη...απάντηση σε αυτήν....

Από τον παλιό  μαθητή μου, στο Γυμνάσιο της Ραφήνας, Αντώνη Ψωμά έλαβα την παρακάτω γραπτή κατάθεσή του....στον...τοίχο μου στο f/b. Ας του δικαιολογηθούν τα ορθογραφικά  και εκφραστικά λάθη . Ο Αντώνης έλειπε για χρόνια στο εξωτερικό και γύρισε σχετικά πρόσφατα....

Καπου εκει στα στης αρχες των 80ς...στην ελλαδα της Αλλαγης...τοτε που η βλαχωμαγκια .....εγινε καθεστος....οπως και το ζιβαγκο ....και ολη η καταπιεση μιας ταξης.....εκτονονοταν...κατω απω το προσωπειο..του καθοσπρεπεισμου...βρισκομουν...μοκρουλης ....και χαμενος ...στο Γυμνασιο Ραφηνας.... ...ως........θα ελεγα...... παρατηρητης .........Το παλιο ....οπως και στης μερες μας αργα αλλα σταθερα α
φηνε τη θεση του στο καινουριο.....ετσι και τοτε ..κοσμος και κοσμας ...εφευγε ερχωταν γεννηκως νεοι καθηγητες νεες ...ωραιες καθηγητριες..κλπ......Ημουν κακος μαθητης ...και φοβομουν οταν βιαιοι καθηγητες ισοπεδοναν τον ψυχηκο μου κοσμο δηνωντας μου να καταλαβω οτι...σε αυτη τη ζωη εκτος απω το προτυπο του σκληρα εργαζωμενου πατερα με τα τραχια χαρακτηρηστηκα......υπαρχη και το προτυπο του εξυπνου ....σπουδαγμενου...τυπα που εχει το δυκαιωμα να εξασκει μια καινουρια μορφη βιας για εμενα την ψυχολογικη... εως οτου ανοιξε η πορτα και ηρθε ο καινουριος Μαθηματηκος μας .....και ξαφνου ενα σουσουρο ακουστηκε στην αιθουσα....ενα διαφορετηκο αερα κουβαλουσε τουτος ο παραξενος ψηλολιγνος νεαρος καθηγητης...ειχε μονιμος ενα χαμογελο κρεμασμενο στα χειλη..τετραγωνα γυαλια και ενα παραξενο τροπο να σου απευθηνει το λογο ... καθος σε παρατηρουσε κατεθειαν στα ματια σε εκανε να νοιωθεις πως διακομοδουσε..το ολο συμβαν με τους βαθμουσου....ειχε δε εναν ιδιαιτερο τροπο να κρατα την κιμολια αναμεσα στα λεπτα δακτυλατου δεικτη και του αντιχειρα που νομηζες οτι θα σπασουν ....και να στεκεται μπροστα στον μαυροπινακα ......με εκεινα τα παραξενα σχηματα τριγωνων που μεσα σε συνεφα καπνου απω κιμωλια και ηχων τακ..τακ.τακ τακ....νομιζες οτι τα εγραφε στο χωρο...ειχε και παραξενο αυτοκινητο ενα μπλε CITROEN...το οποιο χαζευαμε στο διαλειμα και οπως ελεγαν οι μαθηταραδες της ταξης ....μπορουσε να κινηθει με τρεις μονο ροδες.......λειπον ...Μαθηματικα δεν εμαθα ......ουτε γεωμετρια ...ηξερα ομως ....οτι αυτον τον αερα που κουβαλουσε ....του γνωστη ..του επιστημονα .. του γυτευτη των αγρημιων .τον ηθελα ...αλειεας ψυχων..η Μυστης .θα ηταν ..η..καταληλοτερη εκφραση..πολυ αργωτερα θα μαθαινα ...ποσος κοπος και προσπαθεια ...συσωρευσης προσοπηκης Δυναμης ....χρειαζεται...Δημητρη.....ησουν .....Μια Θυρα για εμενα και χαιρωμαι ....που την διαβηκα...ευχαριστω......και συγνωμη για την καταχρηση..του χωρου σου..................................
Και η δική μου οφειλόμενη απάντηση....
Αγαπητέ Αντώνη. Θυμάμαι κι εγώ τα χρόνια εκείνα. Τα χρόνια, που οι δρόμοι μου πέρασαν από εκείνο το αγαπημένο μου σχολείο, με σας , τα αγαπημένα μου παιδιά της Ραφήνας. Θυμάμαι πάμπολλες στιγμές μας εκεί , με εσάς, με σας που καθημερινά μου εκδηλώνατε συναισθήματα και με κάνατε να νιώθιω όμορφα. Έβλεπα κι εγώ αδικίες των μεγαλύτερων. Διέκρινα κι εγώ πως κάποιες φορές η παιδική ψυχή σας πληγώνονταν άδικα μα και υπερβολικά, ίσως. Κι όσο μπορούσα, έπαιρνα το μέρος σας όχι επειδή ηλικιακά ήμουν κοντά σας, αλλά επειδή διέκρινα πως η συμπεριφορά σας ήταν άκακη, ήταν καθαρά παιδική κι έπρεπε και να αιτιολογηθεί και να δικαιολογηθεί. Θέλω να ξέρεις, πως οσάκις έπρεπε να σας αξιολογήσω και μάλιστα καθοριστικά, η διαδικασία ήταν επίπονη και χρονοβόρα. Δεν ήθελα να αδικήσω κανέναν και καμία από εσάς. Ήξερα τι σημαίνει να διαχειριστείς την εξουσία των αριθμών....Ήξερα τι σήμαινε ένας αριθμός για σας.... Μου είπες πως χαμογελούσα καθώς σας έβλεπα...Μα τι άλλο πρέπει να κάνει ένας δάσκαλος Αντώνη; Τι απαιτεί το κοινωνικό σύνολο από το κάθε δάσκαλο; Να προσπαθήσει να μυήσει τον κάθε μαθητή στον κόσμο της γνώσης και στον κόσμο των αξιών με ηρεμία και τρόπο που επιβάλλεται. Έκανα το καθήκον μου λοιπόν, και τίποτε περισσότερο... Χαίρομαι που με χαρακτήρισες ως μια θύρα που διάβηκες...Γιατί αν εσύ και άλλα παιδιά τη διαβήκατε, εγώ πορεύτηκα τον αγώνα τον καλό. Κι αυτό έπρεπε να κάνω. Για να το κάνω όμως αυτό ήταν επίπονη η διαδικασία της μύησης σε άλλα... Σε εκείνα που μου δίδαξαν οι δικοί μου δάσκαλοι, οι γονείς μου, οι φίλοι μου, οι αρχές μου μα και οι εμπειρίες που αποκόμισα και αποκομίζω απ τη ζωή μου... Μου έγραψες πως μ ΄ευχαριστείς φίλε. Πρέπει να σ΄ευχαριστήσω εγω για τούτο το πλούτο που έχει αυτή σου η κατάθεση σκέψεων. Και τούτος ο πλούτος δε μειώνεται ούτε με μνημόνια, ούτε με περικοπές άλλου είδους... Κρατώ στη μνήμη μου ατόφια τη δική σου έκφραση μα και των άλλων συμμαθητών και συμμαθητριών σου του σχολείου απ όπου περάσαμε. Τη δική σας έκφραση αγάπης και εκτίμησης όπως κάθε φορά μου την εκφράζετε. ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ!!!
Kαι κάτι άλλο. Ποτέ δε σας είδα σαν αγρίμια και δεν αισθάνθηκα ως γητευτής των αγριμιών... Αισθανόμουν όμως πως έπρεπε να σας ανοίγω μια άλλη θύρα, μια θύρα προς το δικό σας εξομολογητήριο όλων εκείνων που σας προβλημάτιζαν και σήκωναν ψηλά τις σημαίες της επανάστασης της εφηβείας σας!!! 

Αναβρασμός για την αξιολόγηση

Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα από ΤΟ ΕΘΝΟΣ.

Ο πόλεμος της Ελλάδας με τον εαυτό της

Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα του Στέφανου Δάνδολου.

Μήπως έχουν άλλο όνομα τα πράγματα;

Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα της Αννας Δαμιανίδη από την ATHENS VOICE.