Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Δημιουργίες της αντριώτικης φύσης

΄Κείνο το πρωί καθώς πηγαίναμε στη Χώρα της Ανδρου και βρισκόμαστε στη Μεσαριά, δυό πράγματα υποσχεθήκαμε πως θα κάνουμε γυρνώντας... Δυό φωτογραφικές αποτυπώσεις... Η μια περιλαμβάνει τούτες τις φωτό που βλέπετε παρακάτω. Η άλλη αποτύπωση αφορά την εκκλησία του Αγ. Νικολάου της Μεσαριάς που αφήνω να αναρτήσω αύριο. Μας εντυπωσίασαν όμως και η φραγκοσυκιά και η βοκαμβίλια. Δεν είναι όμορφες οι φωτό;







Kάντε κλικ σε κάθε φωτό για να τη δείτε σε μεγάλο μέγεθος.
Φωτό από admin

Φωτό που τράβηξα από τη βεράντα του Αρχαιολογικού Μουσείου στην Άνδρο.

Μέρος της Χώρας και στη πλαγιά τα χωριά Υψηλού, Λάμυρα, Μεσαθούρι, Στραπουργιές κλπ. Στο κέντρο και δεξιά το κουφάρι του παλιού ΞΕΝΙΑ...



Ο Νειμποργιός και το λιμάνι στα δεξιά.



Άλλο τμήμα της αμμουδιάς και ο Συνοικισμός. Στο βάθος ψηλά οι Κατακαλαίοι.

Σπάνιος λόγος...

Χτες βράδυ που μιλήσαμε φίλε, ένιωσα άσχημα επειδή ήμουν σύντομος στη συνομιλία μας . Βεβαίως ο λόγος της συντομίας ήταν κατανοητός για σένα, απλά εγώ δεν ένιωσα καλά. Όμως καθώς κλείσαμε το τηλέφωνο ο λόγος σου με προβλημάτισε έντονα. Ένιωσα δικαιωμένος για την επιλογή μου να σε έχω επιστήθιο φίλο μαζί με άλλους ( λίγους φυσικά...). Μια πρόταση απλή μου είπες, που σπανίζει το άκουσμά της στις μέρες μας. Και αυτό δεν είναι υπερβολή... Επειδή ξέρεις κι εσύ πως στις μέρες μας πλεονάζει η αρνητική διάθεση, η ζήλεια, ο επικριτικός άστοχος λόγος κι άλλα τέτοια...
Θέλω να ξέρεις πως κι εγώ θα χαίρομαι με τη χαρά σου, όπως το έχω κάνει σε παλιότερες μέρες. Με συγκίνησες όμως με τα λόγια σου που ήταν έκφραση καρδιάς. Τυχεροί οι μαθητές σου στο νέο σχολείο που πήγες. Και άτυχοι οι συνάδελφοι στο Υπουργείο μας απ όπου αποχωρείς. Σίγουρα όμως παραμένουμε τυχεροί εμείς οι φίλοι σου. Καλή σχολική χρονιά φίλε!!!

Απόηχος σχολίου...

Ένα απλό σχόλιο σε μια ανάρτηση έλαβα μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομίου. Ένα σχόλιο που ένιωσα να μου αυξάνει την ευθύνη για τη διατήρηση της ποιότητας αυτού του ιστολόγιου. Πολλές φορές σκέπτομαι τι να γράψω, τι να αναρτήσω κι αλλάζω άποψη τη τελευταία στιγμή. Η διατήρηση της αυτοσυνειδησίας είναι δύσκολη, ιδιαίτερα στις μέρες μας... Καθώς επισκέπτομαι πλήθος ιστολογίων και δικτυακών τόπων αισθάνομαι ότι σπανίζει η σοβαρότης, ο έγκυρος λόγος και η σωστή καταγραφή των σκέψεων. Έχω την άποψη πως πρέπει να μιλάμε όταν έχουμε να πούμε και κυρίως να επισημάνουμε κάτι. Οδηγός μας σε αυτο πρέπει να είναι η αλήθεια και μόνο. Αλλά στην εποχή μας είναι δύσκολο να διακρίνουμε την αλήθεια. Διαφωνείτε;