Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Τρίτη 28 Μαΐου 2013
Επιστροφή στο χωράφι: Μόδα ή … ουσία;
Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα απ το δικτυακό τόπο antikleidi.com
Θέματα Αρχαίας Ελλ. Γλώσσας Γ΄ Γυμνασίου
Δείτε παρακάτω τα θέματα στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα στα οποία εξετάστηκαν σήμερα οι μαθητές της Γ΄ Τάξης του Σχολείου μας.
Θέματα Ιστορίας Β΄ Γυμνασίου
Δείτε παρακάτω τα θέματα της Ιστορίας στα οποία διαγωνίστηκαν σήμερα οι μαθητές της Β΄ Τάξης του Γυμνασίου μας.
Θέματα Μαθηματικών Α΄ Γυμνασίου
Δεἰτε παρακάτω τα θέματα των Μαθηματικών στα οποία διαγωνίστηκαν σήμερα οι μαθητές της Α΄Τάξης του Γυμνασίου Μαραθώνα.
Τα σημερινά θέματα εξετάσεων του σχολείου μας
Τα σημερινά θέματα εξετάσεων του σχολείου μας θα αναρτηθούν μετά το μεσημέρι, εδώ.
Πέρασαν 25 χρόνια....
Πέρασαν κι όλας 25 χρόνια από τότε που έφυγες!!! Ηταν σαν σήμερα. Σαν σήμερα που όπως έγραφα...
"Εμεινες καρδιά μου ένα άχρωμο θαμπό όνειρο"
Πραγματικά δε θέλω να σπαταλώ τις θύμησές μου για εκείνο το ταξίδι σου.... Δε μπορώ όμως.....Αγκάλιασα σφιχτά τη μοναξιά μου τότε ,κι ο νους μου δε μπόρεσε να βρει καταφύγιο.
Αλήθεια...γιατί δε σκέφτηκες πως θα ήταν τόσο οδυνηρό για μένα να αναλάβω το ρόλο του λεμβούχου της σχεδίας σου, προς την Αχερουσία.....εκείνο το πρωινό....
Η μνήμη μου λοιπόν έντονα γυρνάει στη σύντομη παρουσία σου σε τούτο το πλανήτη, ιδιαίτερα σήμερα.
Να μου φιλήσεις το πατέρα και τη μάνα εκεί που βρίσκεστε!!!
Μη ξεχάσεις....όπως δε σας ξεχνώ κι εγώ.
Εδώ....,στην εργασία που τίμησες, στα γραφεία της Διεθνούς Καθολικής Επιτροπής για τους Πρόσφυγες!!!
Δευτέρα 27 Μαΐου 2013
Φορολογικός οδηγός 2013
Δείτε παρακάτω το φορολογικό οδηγό του 2013. Σύμφωνα με αυτόν θα υποβληθούν οι φετεινές δηλώσεις φόρου εισοδήματος.
Θέματα Πανελληνίων Εξετάσεων
Δείτε εδώ όλα τα θέματα των Πανελληνίων εξετάσεων του 2013
( συμπεριλαμβανομένων των σημερινών).
Eσβησε η φωτιά
Τέλος καλό λοιπόν κι όλα καλά με τη χτεσινή φωτιά εδώ στο Μπέη του Μαραθώνα. Η τρομάρα που πήραμε όλοι οι κάτοικοι ήταν μεγάλη, όμως τώρα το πρωί μυρίζει πολύ καμένο....και δε ξεχνάμε. Ευτυχώς που δε φυσούσε και τα παιδιά της Π.Υ. άπλωσαν μάνικες και μπόρεσαν να τη θέσουν υπό έλεγχο αρχικά και μετά να τη σβήσουν. Ευχαριστίες και πάλι.
Κυριακή 26 Μαΐου 2013
Δυνατή φωτιά απόψε δίπλα μας.
Ηταν δυνατή η αποψινή φωτιά εδώ στο Μπέη. Ευτυχώς η άμεση επέμβαση της Π.Υ. απέτρεψε τα χειρότερα. Ευχαριστίες πολλές στα παιδιά της Π.Υ. Αλλά η πλαγιά στο Σταυροκοράκι έχει πολλά καντηλάκια.......Θέλει προσοχή. Ευτυχώς που δε φύσαγε και δε φυσάει.......!!!
Ζούμε τραγωδία, ναι. Αλλά μη βουτήξουμε στο λαϊκισμό για να βρούμε ήρωες
Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε την ανάρτηση στο δικτυακό τόπο antikleidi.com
Eπανάληψη Μαθηματικών Β΄ Γυμνασίου
Δείτε παρακάτω θέματα για επανάληψη στα Μαθηματικά της Β΄Γυμνασίου όπως τα προτείνει ο συνάδελφος Λευτέρης Πρωτοπαπάς από το mathematica.gr
Θέματα Μαθηματικών Α΄ Γυμνασίου
Δείτε τα θέματα στα Μαθηματικά Α΄ Γυμνασίου στα οποία διαγωνίστηκαν οι μαθητές του σχολείου μας το 2010.
Η αξιοκρατία πρέπει να φανεί στην πράξη
Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Να διοικήσουμε επιτέλους με αριθμούς
Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα του Διομήδη Σπινέλλη.
Δεν αναζητώ αναγνώριση, αλλά κατανόηση
Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα της Σάντρας Βούλγαρη.
Σάββατο 25 Μαΐου 2013
Με σύνθετο μαθηματικό τύπο θα υπολογίζεται στο εξής το εφάπαξ
Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το ενδιαφέρον δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Eρωτήσεις Θεωρίας Α' Γυμνασίου
Δείτε παρακάτω ένα πολύ καλό ερωτηματολόγιο θεωρίας για τη μελέτη των μαθητών της Α΄ Γυμνασίου. Το δημοσιεύω από το περιοδικό ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ Α της Ελλ. Μαθηματικής Εταιρείας ύστερα από άδεια του Προέδρου της Σ.Ε. συναδέλφου Δήμου Βαρόπουλου που ευχαριστώ και από εδώ.
Θέματα εξετάσεων Μαθηματικών Β΄ Γυμνασίου
Δείτε παρακάτω τα θέματα εξετάσεων στα Μαθηματικά της Β΄ Τάξης στα οποία εξετάστηκαν οι μαθητές ενός Γυμνασίου της Αθήνας.
Περιοδικό ενημέρωσης από την Ε.Μ.Ε.
Από την Ελλ. Μαθηματική Εταιρεία έλαβα το ενημερωτικό περιοδικό της και το αναρτώ εδώ.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και οι δημόσιοι υπάλληλοι
Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα του Γιώργου Μαυρογορδάτου.
Η συνισταμένη των μικρών πραγμάτων
Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα του Πάσχου Μανδραβέλλη.
Τι-τι-βισμοί που δεν φέρνουν την άνοιξη
Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα της Πόπης Διαμαντάκου.
Παρασκευή 24 Μαΐου 2013
Θέματα εξετάσεων στη Νεολ. Γλώσσα.
Δείτε παρακάτω τα θέματα στη Νεολ. Γλώσσα της Γ΄ Τάξης στα οποία εξετάστηκαν χτες οι μαθητές του Γυμνασίου μας.
Θέματα Χημείας Β΄ Τάξης
Δείτε παρακάτω τα θέματα στη Χημεία στα οποία διαγωνίστηκαν χτες οι μαθητές της Β΄ Τάξης του Γυμνασίου Μαραθώνα.
Θέματα εξετάσεων στα Θρησκευτικά Α΄ Γυμνασίου
Κάντε κλικ εδώ και δείτε τα θέματα στα Θρησκευτικά στα οποία διαγωνίστηκαν χτες οι μαθητές της Α΄ Τάξης του Γυμνασίου Μαραθώνα.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ A' ΤΑΞΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΜΑΪΟΥ 2013 by bleuouranos
Το λοξό σπίτι (Krzywy Domek)
Κάντε κλικ εδώ και δείτε εντυπωσιακές φωτογραφίες απ το δικτυακό τόπο antikleidi.com
Το απροσδόκητο αντίδοτο στην αναβλητικότητα
Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε την ανάρτηση από το δικτυακό τόπο antikleidi.com
Πέμπτη 23 Μαΐου 2013
Τα σημερινά θέματα εξετάσεων του Γυμνασίου Μαραθώνα
Λόγω τεχνικού προβλήματος, τα θέματα των σημερινών εξετάσεων του Γυμνασίου Μαραθώνα, θα αναρτηθούν αργά το βράδυ ή αύριο το πρωί.
Τετάρτη 22 Μαΐου 2013
Στα στενά ενός ατελέσφορου ποσιμπιλισμού
Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα του Παντελή Μπουκάλα.
Χρυσές ιδέες και κατά συνήθεια οραματιστές.
Οπαδοί των συγκινήσεων και όχι της πράξης όσοι επικαλούνται τρελές σκέψεις
Βασίλης Καραποστόλης*
«Λείπουν
τα οράματα, χάθηκαν...». Όσο πιο μουντή γίνεται η ατμόσφαιρα των ημερών
μας τόσο πιο συχνά ακούγεται η πικρή διαπίστωση. Είναι πολλοί αυτοί που
παραπονιούνται και δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητήσει κάποιος ότι αυτό
που λένε εκφράζει μια έλλειψη μέσα τους που απέχει πολύ από το να είναι
πλαστή. Για ποια όμως ακριβώς έλλειψη πρόκειται; Επιθυμούν στ’ αλήθεια
την έλευση ενός οράματος που θα τους υπαγόρευε καταλυτικές ενέργειες ή
μήπως απλώς νοσταλγούν δυνατές συγκινήσεις;
Αν είναι κανείς
κάπως πιο προσεκτικός σε όσα λέγονται τον τελευταίο καιρό θα παρατηρήσει
πως ισχύει μάλλον το πρώτο. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που επικαλούνται
το «όραμα» δείχνουν έτοιμοι να παρασυρθούν από κάτι ισχυρό, αλλά
ανέτοιμοι να πράξουν οι ίδιοι κάτι που θα τους ανύψωνε στα μάτια τους.
Θα ’θελαν να δεθούν στο άρμα μιας δύναμης που ξεπερνάει τον εαυτό τους,
γιατί τον εαυτό τους τον θεωρούν πολύ αδύναμο για να ξεπεράσει από μόνος
του τα συνηθισμένα του όρια. Πώς όμως μπορείς να ζητάς την έξαρση όταν
δεν βλέπεις μέσα σου παρά μόνο περιορισμούς και συνήθειες που σε δένουν
χειροπόδαρα;
Είναι τόσο «προσγειωμένος» ο
άνθρωπος του καιρού μας, τόσο καθηλωμένος στις φροντίδες του και τόσο
ανήσυχος να διαφυλάξει όσα έχει -ή όσα του έμειναν- ώστε να μην μπορεί
να αναγνωρίσει κάποιο περιθώριο σε ιδέες ικανές να βγάλουν τη ζωή του
από το στενό καλούπι της. Επιφυλάσσεται, όταν δεν αρνείται ρητά, σε
οτιδήποτε μοιάζει να αποσπάται από τα αισθητά και τα άμεσα. Η σφαίρα του
ιδεατού, των αρχών ή ακόμη και των πεποιθήσεων, τυλίγεται στη συνείδησή
του από μια αχλύ που του φαίνεται άλλοτε υπερβολικά ρομαντική, άλλοτε
υπερβολικά απαιτητική. Αυτές οι αρετές οι εγκατεστημένες στις επάλξεις
εκεί ψηλά, πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων, τούς ζητάνε πάρα πολλά,
όπως ζητούσαν κάποτε πολλά οι δάσκαλοι, οι γονείς, οι παπάδες.
Δεν αντέχουν αυτήν την επόπτευση οι σύγχρονοι καιροί. Το δείχνει, πρώτα απ’ όλα, η τάση διαφυγής των ατόμων απ’ όσα τους δεσμεύουν ηθικά. Πόσοι σήμερα δίνουν όρκους; Πόσοι δίνουν τον «λόγο της τιμής τους»; Δεν χρειάζεται να πάμε και σε άλλα παραδείγματα (και υπάρχουν πολλά) για να πεισθούμε ότι σήμερα η έννοια της δέσμευσης, είτε προς τους άλλους είτε προς τον εαυτό μας, κατέληξε να θεωρείται ένα είδος ακατανόητης αυτοφυλάκισης. «Ορκίζομαι στην αγάπη μας», «ορκίζομαι στη φιλία μας». Γιατί να το ξεστομίσω; Μπορώ να είμαι -έτσι νομίζω- πιστός ή και άπιστος, αλλά αυτό θα φανεί στην πορεία, δεν είναι ανάγκη να αναγγείλω εγώ από τώρα μια εξέλιξη για την οποία δεν είμαι καθόλου βέβαιος, ούτε και θα ’θελα να είμαι. Έτσι, παραχωρώντας ο ίδιος στον εαυτό μου ένα προνόμιο ελαστικότητας, θεωρώ πως εξασφάλισα το υπέρτατο αγαθό: την ελευθερία των κινήσεών μου. Με μια διαφορά όμως: ότι στις κινήσεις αυτές δεν περιλαμβάνεται η «προς τα άνω» κίνηση, αυτή που θα με ’φερνε σε ένα επίπεδο ανώτερο από εκείνο στο οποίο συνήθως περπατώ, τρέχω (ή σέρνομαι). Όποιος κάνει την ελαστικότητα κανόνα της ζωής του, κάνει και την οριζοντιότητα μοναδική της κατεύθυνση.
Θέλουμε, λοιπόν, αυτό; Θέλουμε να πορευόμαστε με μικρά βηματάκια και μικρούς ελιγμούς; Ε, τότε ας μη στρέφουμε προς τα πάνω το βλέμμα όταν φθάνουν τα δύσκολα, και ας μη ζητάμε να διακρίνουμε στον ουράνιο θόλο ένα σχήμα, μια μορφή ή μια ιδέα που θα μας γνέψει ενθαρρυντικά. Όταν κάποιος έχει πάψει να δίνει λογαριασμό σε μια ιδέα που τον υπερβαίνει -την ιδέα π.χ της πιστότητας, της συνέπειας, της αφοσίωσης- είναι αδύνατο να γίνει δεκτικός σε μια εκδοχή ανώτερου κόσμου, ανώτερης ζωής. Ανωτερότητα δεν μπορούν να περιμένουν εκτάκτως αυτοί που στα κατώτερα βρίσκουν τακτικά τη βολή τους. Δεν γίνεται στην κοινωνία να λιγοστέψει η διαφθορά, να υπάρξει περισσότερη δικαιοσύνη, οι πολιτικοί να ψεύδονται λιγότερο και οι πολίτες να λησμονούν δυσκολότερα τα ψέματα, δεν γίνεται η πραγματικότητα μιας κοινωνίας ν’ αλλάξει αν δεν συγκριθεί, αδρά και αποφασιστικά, το ιδεατό με το πραγματικό, κι αν στις συνειδήσεις το ιδεατό δεν πάψει να θεωρείται κάτι σαν εξαέρωση του μυαλού, απόμακρο, αιθέριο, ανίσχυρο.
Είναι, βέβαια, πολύ δύσκολο να συμβεί αυτή η μεταβολή. Γιατί εδώ και καιρό δεν υπήρξε «κριτική διάνοια», δεν υπήρξε μοντέρνος ή μεταμοντέρνος εγκέφαλος επιφορτισμένος να αναλύει και να «αποδομεί» τον κόσμο (αλλά όχι και να τον αναδομεί) που να μην έριξε τα πυρά του εναντίον κάθε λογής «ιδεαλισμού». Μέσα στον κονιορτό διαλύθηκαν έννοιες, συλλήψεις και αξίες, ισοπεδωμένες όλες κάτω από τη βαριά κατηγορία ότι αποτελούν πλάνες, ψευδαισθήσεις, ότι απέναντι στην αδυσώπητη Υλη δεν έχουν τίποτα να αντιτάξουν εκτός ίσως από κάποιες ποιητικού τύπου ευχές ή κατάρες. Έστω, είπαν· οι καλλιτέχνες μπορούν να έχουν τους οπτασιασμούς τους, χάρη σ’ αυτούς, εξάλλου, υπήρξαν ο Δάντης, ο Θερβάντες, ο Γκόγια, ο W. Blake, ο Δ. Σολωμός. Αλλά οι κοινωνίες, οι «πραγματικοί» άνθρωποι που βασανίζονται σήμερα από μια οικονομία που τους διέψευσε και από μια πολιτική που τους εξαπάτησε, τι σχέση μπορούν να έχουν με Πήγασους που καλπάζουν στα σύννεφα, με φωτιές που ανάβουν στα στήθη;
Εκεί που φθάσαμε σήμερα οι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα έχουν αναγκαστικά τον χαρακτήρα της απλής υπενθύμισης. Ας πούμε, λοιπόν, μόνο ότι δεν υπήρξε εξέγερση κατά το παρελθόν εναντίον της αδικίας ή της τυραννίας χωρίς να κυκλοφορήσουν προηγουμένως σε κύκλους ανθρώπων που ολοένα διευρύνονταν κάποιες ιδέες και εικόνες «τρελές» μες στην τόλμη τους. Προϋπόθεση, όμως, για να γίνουν λογικές οι τρέλες και να κινήσουν τους ανθρώπους ήταν να υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να τις δεχθούν ως όπλα τους. Θα δεχόμασταν, άραγε, κάποιες παρόμοιες και σήμερα; Θα ήμασταν πρόθυμοι να τις δοκιμάσουμε; Ή θα μας αρκούσε να μιλάμε για λύτρωση χωρίς να πιστεύουμε σ’ ένα Πνεύμα της λύτρωσης;
* Ο κ. Βασίλης Καραποστόλης είναι καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Πηγή:Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Δεν αντέχουν αυτήν την επόπτευση οι σύγχρονοι καιροί. Το δείχνει, πρώτα απ’ όλα, η τάση διαφυγής των ατόμων απ’ όσα τους δεσμεύουν ηθικά. Πόσοι σήμερα δίνουν όρκους; Πόσοι δίνουν τον «λόγο της τιμής τους»; Δεν χρειάζεται να πάμε και σε άλλα παραδείγματα (και υπάρχουν πολλά) για να πεισθούμε ότι σήμερα η έννοια της δέσμευσης, είτε προς τους άλλους είτε προς τον εαυτό μας, κατέληξε να θεωρείται ένα είδος ακατανόητης αυτοφυλάκισης. «Ορκίζομαι στην αγάπη μας», «ορκίζομαι στη φιλία μας». Γιατί να το ξεστομίσω; Μπορώ να είμαι -έτσι νομίζω- πιστός ή και άπιστος, αλλά αυτό θα φανεί στην πορεία, δεν είναι ανάγκη να αναγγείλω εγώ από τώρα μια εξέλιξη για την οποία δεν είμαι καθόλου βέβαιος, ούτε και θα ’θελα να είμαι. Έτσι, παραχωρώντας ο ίδιος στον εαυτό μου ένα προνόμιο ελαστικότητας, θεωρώ πως εξασφάλισα το υπέρτατο αγαθό: την ελευθερία των κινήσεών μου. Με μια διαφορά όμως: ότι στις κινήσεις αυτές δεν περιλαμβάνεται η «προς τα άνω» κίνηση, αυτή που θα με ’φερνε σε ένα επίπεδο ανώτερο από εκείνο στο οποίο συνήθως περπατώ, τρέχω (ή σέρνομαι). Όποιος κάνει την ελαστικότητα κανόνα της ζωής του, κάνει και την οριζοντιότητα μοναδική της κατεύθυνση.
Θέλουμε, λοιπόν, αυτό; Θέλουμε να πορευόμαστε με μικρά βηματάκια και μικρούς ελιγμούς; Ε, τότε ας μη στρέφουμε προς τα πάνω το βλέμμα όταν φθάνουν τα δύσκολα, και ας μη ζητάμε να διακρίνουμε στον ουράνιο θόλο ένα σχήμα, μια μορφή ή μια ιδέα που θα μας γνέψει ενθαρρυντικά. Όταν κάποιος έχει πάψει να δίνει λογαριασμό σε μια ιδέα που τον υπερβαίνει -την ιδέα π.χ της πιστότητας, της συνέπειας, της αφοσίωσης- είναι αδύνατο να γίνει δεκτικός σε μια εκδοχή ανώτερου κόσμου, ανώτερης ζωής. Ανωτερότητα δεν μπορούν να περιμένουν εκτάκτως αυτοί που στα κατώτερα βρίσκουν τακτικά τη βολή τους. Δεν γίνεται στην κοινωνία να λιγοστέψει η διαφθορά, να υπάρξει περισσότερη δικαιοσύνη, οι πολιτικοί να ψεύδονται λιγότερο και οι πολίτες να λησμονούν δυσκολότερα τα ψέματα, δεν γίνεται η πραγματικότητα μιας κοινωνίας ν’ αλλάξει αν δεν συγκριθεί, αδρά και αποφασιστικά, το ιδεατό με το πραγματικό, κι αν στις συνειδήσεις το ιδεατό δεν πάψει να θεωρείται κάτι σαν εξαέρωση του μυαλού, απόμακρο, αιθέριο, ανίσχυρο.
Είναι, βέβαια, πολύ δύσκολο να συμβεί αυτή η μεταβολή. Γιατί εδώ και καιρό δεν υπήρξε «κριτική διάνοια», δεν υπήρξε μοντέρνος ή μεταμοντέρνος εγκέφαλος επιφορτισμένος να αναλύει και να «αποδομεί» τον κόσμο (αλλά όχι και να τον αναδομεί) που να μην έριξε τα πυρά του εναντίον κάθε λογής «ιδεαλισμού». Μέσα στον κονιορτό διαλύθηκαν έννοιες, συλλήψεις και αξίες, ισοπεδωμένες όλες κάτω από τη βαριά κατηγορία ότι αποτελούν πλάνες, ψευδαισθήσεις, ότι απέναντι στην αδυσώπητη Υλη δεν έχουν τίποτα να αντιτάξουν εκτός ίσως από κάποιες ποιητικού τύπου ευχές ή κατάρες. Έστω, είπαν· οι καλλιτέχνες μπορούν να έχουν τους οπτασιασμούς τους, χάρη σ’ αυτούς, εξάλλου, υπήρξαν ο Δάντης, ο Θερβάντες, ο Γκόγια, ο W. Blake, ο Δ. Σολωμός. Αλλά οι κοινωνίες, οι «πραγματικοί» άνθρωποι που βασανίζονται σήμερα από μια οικονομία που τους διέψευσε και από μια πολιτική που τους εξαπάτησε, τι σχέση μπορούν να έχουν με Πήγασους που καλπάζουν στα σύννεφα, με φωτιές που ανάβουν στα στήθη;
Εκεί που φθάσαμε σήμερα οι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα έχουν αναγκαστικά τον χαρακτήρα της απλής υπενθύμισης. Ας πούμε, λοιπόν, μόνο ότι δεν υπήρξε εξέγερση κατά το παρελθόν εναντίον της αδικίας ή της τυραννίας χωρίς να κυκλοφορήσουν προηγουμένως σε κύκλους ανθρώπων που ολοένα διευρύνονταν κάποιες ιδέες και εικόνες «τρελές» μες στην τόλμη τους. Προϋπόθεση, όμως, για να γίνουν λογικές οι τρέλες και να κινήσουν τους ανθρώπους ήταν να υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να τις δεχθούν ως όπλα τους. Θα δεχόμασταν, άραγε, κάποιες παρόμοιες και σήμερα; Θα ήμασταν πρόθυμοι να τις δοκιμάσουμε; Ή θα μας αρκούσε να μιλάμε για λύτρωση χωρίς να πιστεύουμε σ’ ένα Πνεύμα της λύτρωσης;
* Ο κ. Βασίλης Καραποστόλης είναι καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Πηγή:Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Θέματα Μαθηματικών Κατεύθυνσης Β' Λυκείου
Δείτε εδώ θέματα Μαθηματικών Κατεύθυνσης Β΄Λυκείου, από το 7ο ΓΕΛ Περιστερίου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)