Διάβασα......... "Το περιθώριο ζει μεγάλες δόξες. Ο νέος βασιλιᾶς είναι η υποκουλτούρα και ο εκφυλισμός του ἀνθρώπου. Όσο πιό πολύ εκφυλίζεται ο άνθρωπος τόσο περισσότερο αποθεώνεται. Όσο πιό πολύ απέχει από τον πολιτισμό τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να ανέβει στό βάθρο. Παραδείγματα άπειρα.".
Έτσι δίχως σχόλιο...
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τη lifo.gr.
Δείτε παρακάτω την ανάρτηση από την ομάδα ΘΑΛΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ.
Πριν λίγο διάβασα σε ένα ειδησεογραφικό ιστότοπο με αφορμή μια πρόταση......
"Πάει μπαζώθηκε κι αυτό"......
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το antikleidi.com.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τη lifo.gr.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τον Παρατηρητή της Θράκης.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Γιάννη Χάρη στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Θεοδόση Τάσιου από τον ιστότοπο booksjournal..gr.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την εφημερίδα ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Γιώργου Ρομπόλα.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το justanumber.gr.
Διαβάστε ή και κατεβάστε από εδώ το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του π. Σχολικού Συμβούλου Μαθηματικών Ηρακλείου Δημήτρη Μπουνάκη με τίτλο "Πως να το λύσω".
Δείτε εδώ τα θέματα του συναδέλφου Θεμιστοκλή Καψάλη όπως αναρτήθηκαν στο ιστολόγιο του φίλου και συναδέλφου Μάκη Χατζόπουλου.
Το φιλί
ενώνει πιό πολύ
απ το κορμί
γι αυτό το αποφεύγουν
οι πιό πολλοί
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Μικρά ποιήματα
Κι ύστερα από τη σημερινή έναρξη, μιαν έναρξη που με κούραζε καθώς δεν αφικνείτο....... ήχησαν έντονα στο είναι μου οι στίχοι........
Διαβάστε εδώ για τα έθιμα της σημερινής ημέρας από το e-evros.gr.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το in.gr.
Ακούστε παρακάτω το podcast από την ομάδα ΘΑΛΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ.
Ενόσω γράφω και μιλάω θα πρέπει να παριστάνω πως κάποιος μου κρατάει το χέρι. Αχ, στην αρχή τουλάχιστον, μονάχα στην αρχή. Μόλις μπορέσω να κάνω χωρίς αυτό, θα πορευτώ μόνη. Προς το παρόν έχω ανάγκη να κρατάω αυτό σου το χέρι – ακόμη και χωρίς να καταφέρνω να επινοώ το πρόσωπό σου και τα μάτια σου και το στόμα σου. Αλλά παρότι ακρωτηριασμένο, το χέρι αυτό δεν με τρομάζει. Η επινόησή του πηγάζει από μια τέτοια ιδέα αγάπης σαν το χέρι να συνδεόταν όντως με ένα σώμα που, αν δεν το βλέπω, είναι από ανημπόρια να αγαπήσω περισσότερο. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο γιατί δεν είμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος. Και πώς να φανταστώ ένα πρόσωπο, αν δεν ξέρω τι έκφραση προσώπου έχω ανάγκη; Μόλις μπορέσω να αφήσω κατά μέρος το ζεστό σου χέρι, θα συνεχίσω μόνη και με τρόμο. Ο τρόμος θα είναι η δική μου ευθύνη μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταμόρφωση και ο τρόμος να μετατραπεί σε λάμψη. Όχι στη λάμψη που γεννιέται από τον πόθο για ομορφιά και ηθική, όπως ήταν πριν, ασυνείδητα, ο στόχος μου· μα στη φυσική λάμψη του υπαρκτού, και η φυσική αυτή λάμψη είναι που με τρομοκρατεί. Παρότι ξέρω πως ο τρόμος – ο τρόμος είμαι εγώ απέναντι στα πράγματα.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από ΤΑ ΝΕΑ.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το vita.gr.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το mothersblog.gr.
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την Εφημερίδα των Συντακτών.
