Λίγα λουλούδια αφήνω εκεί στα Εξάρχεια, στη διασταύρωση της οδού Τζαβέλλα με το μικρό δρομάκι που φέρει πλέον το όνομα του παιδιού που έφυγε τόσο άδικα. Λίγα λουλούδια, περισσότερη μνήμη και ανησυχία καταθέτω εκεί. Εκεί, στο τόπο που μια ψυχή ενός νέου παιδιού πέταξε ψηλά επειδή μια κοινωνία ολόκληρη δεν έκανε σωστά τη δουλειά της. Και επιμένω να μιλώ για μια κοινωνία ολόκληρη. Πότε θα ενδοσκοπήσουμε άραγε; Πότε θα αποκτήσουμε τη σκέψη που απαιτείται, για μια σωστή συμπεριφορά; Πότε οι εκπρόσωποι του νόμου θα μάθουν να εφαρμόζουν το νόμο; Οπως πραγματικά πρέπει να συμβαίνει σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Η ψυχή του εφήβου, του Αλέξανδρου που κι εκείνος είχε όνειρα, που το όνομά του έγινε γνωστό στο Πανελλήνιο, βρίσκεται στις γειτονιές των αγγέλων. Τολμώ να πω πως θα ξεκουραστεί αν δώσουμε στους νέους μας όλα εκείνα που πρέπει. Και τα οποία πολλες φορές αρνούμαστε να δώσουμε. Γιατί έτσι συμβαίνει.
