Φίλε Γιάννη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μα πραγματικά χαίρομαι τις βραδιές του φετεινού Αυγούστου, εδώ στην Αττική γη, που βρίσκομαι. Φίλοι καλοί, φίλοι με όλη τη σημασία της λέξης, φίλοι από τους οποίους παίρνεις σκέψεις, ιδέες, νοήματα ζωής. Δε σου κρύβω πως θα ήθελα να βρισκόμουν στη των Κυκλαδων γη. Συνήθειες πολλών ετών δεν ξεχνιούνται εύκολα. Μα κι εδώ καθώς αναπολούσα τα της ζωής γενικότερα ήμουν και είμαι ευτυχής καθώς χαίρομαι το κάθε λεπτό και τις ανθρώπινες παρουσίες της ζωής μου. Και όχι μόνο. Αύριο καθώς οι περισσότεροι από εμάς θα ανάψουμε ένα κερί στη χάρη της Κυρίας Θεοτόκου και θα ακουμπήσουμε σε αυτήν τις κρυφές ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο, ας αναλογισθούμε όχι μόνο εκείνα που μας λείπουν αλλά εκείνα που έχουμε. Συνήθως και το ξέρεις , κάνουμε το πρώτο , ξεχνώντας το δεύτερο. Ομως ζούμε, αισθανόμαστε, βλέπουμε, γελάμε, τρώμε, αγαπάμε, χαιρόμαστε, και τόσα άλλα. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω κι ένα σωρό από άλλα ρήματα που έχουν να κάνουν με τις δραστηριότητές μας και θα έπρεπε να μας γεμίζουν...Αλλά είναι ανθρώπινο το να ψάχνουμε και να είμαστε ανικανοποίητοι εν πολλοίς... Θέλω να πιστεύω ότι κι εσύ εκεί στο νησί μαζί με την οικογένειά σου, θα χαίρεσαι την παραμονή και θα προσλαμβάνεις δυνάμεις εν όψει της νέας χρονιάς μας. Αντε να γυρίσεις για να μας προσφέρεις, σε συναδέλφους και μαθητές σου , δείγματα του λόγου σου που είναι εντυπωσιακός και καθηλωτικός. Ποτέ δε ξεχνώ την προσφορά σου στην ΕΛΜΕ Ηλείας, όταν υπηρετούσαμε εκεί, για το συνάδελφό μας που έφυγε τόσο άδικα. Περιμένουμε λοιπόν και πάλι την έκφραση της ψυχής σου. Γραπτά ή προφορικά να μας δώσεις σκέψεις και λόγο που λείπει από την κοινωνία μας σήμερα. Σπανίζει , θα έλεγα. Αναμένουμε λοιπόν, Χρόνια πολλά για την αυριανή μέρα. Και του χρόνου να είμαστε καλύτερα όλοι.
