Δείτε εδώ φωτογραφίες από την εκκλησία της Παναγίας της Παλατιανής στη Χώρα της Άνδρου όπως τις ανάρτησε στο διαδίκτυο η συμπατριώτισσα-admin του ιστολογίου androslivadia.blogspot.com
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Aντίσταση...
Αντιστέκομαι στις συμπεριφορές της ευτέλειας και της φαντασίας.
Αντιστέκομαι στο φθηνό και στο απερίσκεπτο.
Αντιστέκομαι στο χαμηλό και στο ανεύθυνο.
Οι συντεταγμένες πορείες απαιτούν στοίχηση!!!
Αντιστέκομαι στο φθηνό και στο απερίσκεπτο.
Αντιστέκομαι στο χαμηλό και στο ανεύθυνο.
Οι συντεταγμένες πορείες απαιτούν στοίχηση!!!
Οφειλόμενος λόγος
Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ακούστε, απολαύστε μουσική!!!
Αυτή η μουσική που επέλεξα μου αρέσει ιδιαίτερα. Έχει ξεχωριστές δονήσεις.
Ήχος ενός αντριώτικου απογεύματος!!! Ήχος ενός αναβλέμματος!!! Ήχος μιας επιλογής συναισθημάτων!!! Σε εκείνη τη σκυταλοδρομία οι δονήσεις τούτου του ακούσματος έπαιζαν το δικό τους ρόλο...Και οι γλάροι στο Στιβάρι της Ανδρου πετούσαν σε κυκλικές πορείες δίχως εφαπτόμενες...
Κατέβηκα στο μικρό δρομάκι... Οι μνήμες των περασμένων δεκαετιών ανασύρθηκαν έντονες μπρος μου. Θυμήθηκα τις κουβεντούλες με τη μάνα μου. Και τι δε θυμήθηκα...Μα κι εκείνο το λόγο του συγγενικού μου προσώπου..."Σε βλέπει από ψηλά κι εύχεται για σένα. Να είσαι σίγουρος".
Έκοψα ένα μικρό αγριολούλουδο και τόβαλα στ΄ανθοδοχείο της ψυχής μου. Ήταν ένα λουλούδι απ το νησί της ασύγκριτης ομορφιάς. Ένιωσα το άρωμα που για μένα ήταν έντονο. Πολλές φορές οι εγκεφαλικές λειτουργίες δεν εξηγούνται... Σήκωσα το κεφάλι ψηλά και μια δική μου, καταδική μου ευχή έφυγε...
"Σ΄ ευχαριστώ Θεέ μου", ψέλλισα.
Μα η απορία ακόμη ματώνει τη σκέψη μου. Γιατί τόσο ψέμα, γιατί τόση υποκρισία Θεέ μου; Πότε οι "άνθρωποι" θα γίνουμε άνθρωποι;
Βαθύτατη η απουσία πνευματικών αξιών
Διαβάστε εδώ τι είπε η κ. Ιουλίτα Ηλιοπούλου στη συνέντευξή της στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Και βέβαια καθηλώνει τη σκέψη μου ο λόγος της!!!
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
Υπάρχουν στιγμές...
Υπάρχουν στιγμές έντονης περίσκεψης...
Υπάρχουν στιγμές έντονου προβληματισμού...
Κάνεις τον απολογισμό μιας θητείας...
Τι έδωσα και τι πήρα...
Αδυνατείς να κάνεις τον ισολογισμό...
Οι πράξεις των αριθμών καθίστανται ανίσχυρες να εκφράσουν αποτελέσματα.
Απορρίπτεις το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης και ανοίγεις κιτρινισμένες σελίδες να θυμηθείς τους κανόνες του δυαδικού συστήματος αρίθμησης...
Οι θεωρίες της μαθηματικής επιστήμης είναι ασύμβατες με τις πραγματικότητες της ζωής.
Οι ελπίδες ενίοτε καταλήγουν στη χωματερή...
Όταν αδυνατείς να εφαρμόσεις τις οδηγίες...
Και ξαφνικά μια σπίθα...
Ενα φως με προέλευση από την πολύχρονη πορεία της ζωής...
Ενα φως σαν εκείνο που γράφει η Αλκυόνη και εκφράζει αλήθειες.
Δε ρωτάς τότε...
Το φως, το κάθε φως περιέχει ενέργεια με μορφή θερμότητας και όχι μόνο...
Και τότε...
Τότε γεμίζεις μπαταρίες και ελπίζεις...
Ανάβλεμμα δίπλα στη θάλασσα.
Οι γλάροι σου δείχνουν τις πορείες τους...
Σε καλούν σε επίκληση των κοινών θέλω...
Μην αρνηθείς την πορεία...
Και στο βάθος βλέπεις τους ερωδιούς με κατεύθυνση τα λατομεία του έρωτα!!!
Υπάρχουν στιγμές έντονου προβληματισμού...
Κάνεις τον απολογισμό μιας θητείας...
Τι έδωσα και τι πήρα...
Αδυνατείς να κάνεις τον ισολογισμό...
Οι πράξεις των αριθμών καθίστανται ανίσχυρες να εκφράσουν αποτελέσματα.
Απορρίπτεις το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης και ανοίγεις κιτρινισμένες σελίδες να θυμηθείς τους κανόνες του δυαδικού συστήματος αρίθμησης...
Οι θεωρίες της μαθηματικής επιστήμης είναι ασύμβατες με τις πραγματικότητες της ζωής.
Οι ελπίδες ενίοτε καταλήγουν στη χωματερή...
Όταν αδυνατείς να εφαρμόσεις τις οδηγίες...
Και ξαφνικά μια σπίθα...
Ενα φως με προέλευση από την πολύχρονη πορεία της ζωής...
Ενα φως σαν εκείνο που γράφει η Αλκυόνη και εκφράζει αλήθειες.
Δε ρωτάς τότε...
Το φως, το κάθε φως περιέχει ενέργεια με μορφή θερμότητας και όχι μόνο...
Και τότε...
Τότε γεμίζεις μπαταρίες και ελπίζεις...
Ανάβλεμμα δίπλα στη θάλασσα.
Οι γλάροι σου δείχνουν τις πορείες τους...
Σε καλούν σε επίκληση των κοινών θέλω...
Μην αρνηθείς την πορεία...
Και στο βάθος βλέπεις τους ερωδιούς με κατεύθυνση τα λατομεία του έρωτα!!!
Δικός μου λόγος. Λόγος ανερμήνευτος αλλά κι ανόθευτος!!!
Αν θέλετε να κάνετε προσπάθεια να τον ερμηνεύσετε κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου και πατείστε εδώ.
Αν θέλετε να κάνετε προσπάθεια να τον ερμηνεύσετε κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου και πατείστε εδώ.
Eνα ποίημα...

Από ένα πολύ αγαπητό μου πρόσωπο έλαβα το παρακάτω ποίημα.
Δίνω το Χερι στην Δικαιοσύνη
Μέρα στιλπνή αχιβάδα
της φωνής που μ' έπλασες
γυμνόν να περπατώ
στις καθημερινές μου Κυριακές
ανάμεσ' από των γιαλών
τα καλωσόρισες
φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο.
Άπλωσε μια πρασιά στοργής
για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του.
Ν' ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες,
τις παπαρούνες που θα δρέψουν
οι περήφανοι άνθρωποι
για να μην είναι άλλο σημάδι
στο γυμνό τους στήθος.
Από το αίμα της αψηφισιάς
που ξέγραψε τη θλίψη
φτάνοντας ως τη μνήμη της ελευθερίας.
Είπα τον έρωτα την υγεία
του ρόδου, την αχτίδα,
που μονάχη ολόισα βρίσκει την καρδιά.
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα.
Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε
σε γυμνά χιονόδοξα βουνά.
Δίνω το χέρι στη δικαιοσύνη,
διάφανη κρήνη κορυφαία πηγή.
Ο ουρανός μου είναι βαθύς κι ανάλλαχτος.
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
Οδυσσέας Ελύτης
Με καθηλώνει η εκφραστικότητα του ποιητή τ΄Αρχιπελάγους!!!
Kαι συνεχίζω ν΄αγαπώ την Ελλάδα, τη θάλασσα και τα νησιά μας!!!
Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
Toύτο το βράδυ...
Τούτο το βραδυ με τέρπει η μουσική και η συνειδητοποίηση της χαλάρωσης... Μα ευχαριστώ και το παιδί μου που με το λόγο της και την έν γένει παρουσία της δίπλα μου, με κάνει να αισθάνομαι περήφανος ως πατέρας!!! Να είσαι πάντα καλά παιδί μου και να καμαρώνω για σένα. Και είμαι σίγουρος πως θα το κάνω.
Στίχοι...
Να ΄μουν αλλού, να ΄μουν αλλιώς, να ΄ξερα τι γυρεύω...
Στίχοι του Μιχάλη Γκανά. Μα και της δικής μου ψυχής...
Στίχοι του Μιχάλη Γκανά. Μα και της δικής μου ψυχής...
Θέματα αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας Α΄Γυμνασίου
Εγραψα σήμερα στο f/b...
Σήμερα, πριν λίγο, στο προφίλ μου στο f/b έγραψα έτσι απλά...
Στη χτεσινή μας μαραθώνεια συζήτηση, στο σπίτι σας στο Δήμο του Μαραθώνα και εκεί που καταθέτουμε με τους φίλους και την οικογένειά σου τις σκέψεις και τις ελπίδες μας. Δε θα κουραστώ να λέω πως με συγκινεί η αγάπη και η φιλοξενία σας φίλοι μου. Μα και η χτεσινή προτροπή σου για ανάβλεμμα και ανηλεή κανονιοβολισμό των συμπεριφορών της ευτέλειας!!!
105 θέματα εξετάσεων στα Μαθηματικά Γ Γυμνασίου
Διαβάστε εδώ μια μεγάλη συλλογή από θέματα εξετάσεων στα Μαθηματικά της Γ Γυμνασίου από το συνάδελφο Μάκη Χατζόπουλο και το Σχ Σύμβουλο ΠΕ3 Ν. Βασιλά.
Δευτέρα 25 Απριλίου 2011
Tρελλοί και άγγελοι...
Aφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ( πανω δεξιά ) ακούστε το τραγούδι και διαβάστε τους στίχους.
Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
εδώ δεν έχει τόπο να σταθείς
ανήμπορος στον ήλιο ανεμίζεις
συντρίμμια και κουρέλια μιας ψυχής
Τι κάθεσαι εδώ πέρα και πεθαίνεις
και ψάχνεις για καινούργιες προσευχές
το χάλασμα το βλέπεις και σωπαίνεις
φθινόπωρο κι αρχίζουν οι βροχές
Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
εδώ δεν αγαπάνε τους τρελούς
τις νύχτες ματωμένος φτερουγίζεις
μ' ανύπαρκτα φτερά για τους πολλούς
Αυτά είπε σ' ένα ποιητή δικό μας
και τράβηξε για το φεγγάρι ο Ντύλαν Τόμας
εδώ δεν έχει τόπο να σταθείς
ανήμπορος στον ήλιο ανεμίζεις
συντρίμμια και κουρέλια μιας ψυχής
Τι κάθεσαι εδώ πέρα και πεθαίνεις
και ψάχνεις για καινούργιες προσευχές
το χάλασμα το βλέπεις και σωπαίνεις
φθινόπωρο κι αρχίζουν οι βροχές
Τι κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
εδώ δεν αγαπάνε τους τρελούς
τις νύχτες ματωμένος φτερουγίζεις
μ' ανύπαρκτα φτερά για τους πολλούς
Αυτά είπε σ' ένα ποιητή δικό μας
και τράβηξε για το φεγγάρι ο Ντύλαν Τόμας
Κυριακή 24 Απριλίου 2011
Ιερώνυμος: «Το γένος μας θα αντέξει κάθε μορφής κρίση και δοκιμασία»
Διαβάστε εδώ σκέψεις του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου με αφορμή τον εορτασμό της Ανάστασης του Κυρίου.
47 ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΙΝ...
Παλιά φωτό από το Γαύριο στην Ανδρο.
Εκείνο το Πάσχα.
Εκείνο το Πάσχα, της ύστερης εφηβείας μου είχε τόσες ενδιαφέρουσες στιγμές για μένα. Ηταν γεμάτο από όμορφες εκπλήξεις και συναντήσεις με πρόσωπα αγαπημένα...Η αρχή ξεκίνησε με την απρόσμενη ειδοποίηση για την παραλαβή του αεροπορικού εισιτηρίου...Όταν είχα πάει στη Φιλελλήνων να το παραλάβω, από τα γραφεία της ΜΕΑ, δεν πίστευα ακόμη και τότε, πως θα έκανα εκείνο το ταξίδι. Ο χρόνος για να ετοιμαστώ ηταν ελάχιστος. Απουσίασα από το Σχολείο μου εκείνο το Σάββατο του Λαζάρου ( είχαμε 6 μέρες μάθημα την εποχή εκείνη ) αν κι από ότι έμαθα μετά, το σχολείο έκλεισε πολύ νωρίς το απόγευμα. Είχαμε πάντα απόγευμα μάθημα στο συγκρότημα της οδού Κωλέττη. Ο ερχομός μου με τη θεία μου στο Ανατολικό αερόδρομιο με προβλημάτισε. Θα ταξίδευα με ξένη αεροπορική εταιρεία και όχι με την Ολυμπιακή και από πληροφορίες που είχα, ελάχιστοι Ελληνες θα ήταν μέσα. Σκέφθηκα πως θα επιστράτευα όλες τις γνώσεις των Αγγλικών για να συννενοηθώ. Η μέρα ήταν βροχερή και με προβλημάτιζε το ταξίδι. Συν το γεγονός, πως μόλις μπήκα στο αεροπλάνο όχι μόνο δεν άκουγα ελληνικά αλλά ούτε και αγγλικά. Στις διπλανές θέσεις ένα ευγενέστατο ζευγάρι, ελάχιστα καταλάβαινε από τα Αγγλικά που μιλούσα...Καθώς σηκωθήκαμε από το Ελληνικό μπήκαμε τάχιστα μέσα στα σύννεφα...Το αεροπλάνο κουνούσε πολύ... Βρόνταγε...Κι εγώ μέσα μου φοβόμουν και προσευχόμουν. Μα τι να πεις όταν τα κενά αέρος διαδέχονταν το ένα το άλλο...Κάθε τόσο έβλεπα το ρολόι μου, αλλά κι αυτό λες κι είχε σταματήσει επίτηδες το χρόνο!!! Μου έκανε καψόνι!!! Σκέφτηκα πως όταν θα δω την Κύπρο, από ψηλά φυσικά, θα πλησιάζουμε στο προορισμό μας. Αμ δε... Εξω από το φινιστρίνι σύννεφα και μόνο σύννεφα... Τράνταγμα και μόνο τράνταγμα...Κάποια στιγμή αχνά έβλεπα στεριά. Πήρα θάρρος, έκανα το σταυρό μου...Φτάναμε...Μα ο καιρός συνέχιζε να είναι έντονα βροχερός. Όταν το αεροσκάφος βρέθηκε σε διαδικασία προσγείωσης είδα... Τη πόλη που έφτανα, τη γειτονιά μου, το φάρο, την παραλιακή λεωφόρο. Είχαμε χάσει πολύ ύψος επειδή πλησιάζαμε στο αεροδρόμιο... Εκεί με περίμεναν οι γονείς μου. Είχα να τους δω ένα χρόνο περίπου. Περάσαμε δίχως διαδικασίες το τελωνειακό έλεγχο... και φτάσαμε σπίτι...Αναμνήσεις ξύπνησαν. Ερωτήματα διατύπωνα για γνωστούς και φίλους, ζεστασιά βίωνα από την παρουσία των δικών μου ανθρώπων εκεί. Αρχισα τα τηλέφωνα... Σε φίλες και φίλους...Κανονίζαμε τα ραντεβου μας...Που και πότε θα βρισκόμαστε... Βρέθηκα πάλι σε μέρη γνώριμα...Με πρόσωπα αγαπημένα. Με πρόσωπα που με συνέδεαν πολλά... Την Μεγάλη Εβδομάδα παρακολούθησα τα βράδια στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγ. Γεωργίου τις ακολουθίες...Μα εκείνη η Ανάσταση έγινε στις 4 το πρωί της Κυριακής του Πάσχα. Γιατί στις 3 τελείωνε η ακολουθία στην αραβική γλώσσα...Φτάσαμε σπίτι γύρω στις 6 το πρωί και τότε γευτήκαμε τη μαγειρίτσα που με ξεχωριστή επιμέλεια η μακαρίτισσα η μάνα μου είχε φτιάξει... Εκείνο το Πασχαλιάτικο γεύμα...στο σπίτι του Καθηγητή Berros δίπλα από το πολυτελές ξενοδoχείο RIVIERA δεν το ξεχνώ. Eυγενέστατη η Σουηδέζα γυναίκα του , έκανε το παν για να μας παρέξει τα πάντα. Ως και το ελληνικό ψητό αρνί περιλαμβανόταν στο τραπέζι μας...Σκέφτηκα και σκέφτομαι πως δεν είμαστε μόνο οι Έλληνες φιλόξενοι... Θυμάμαι τη συζήτηση για το καθεστώς της στρατιωτικής δικτατορίας, που κυβερνούσε τότε την Ελλάδα. Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ήταν στο σύνολό τους εναντίον του και φυσικά τα επιχειρήματά τους δεν μπορούσε κανείς να τα προσβάλλει. Τέσσερα χρόνια μετά η Κύπρος επιβεβαίωνε το γεγονός πως οι στρατιωτικοί δεν δύνανται να ασκήσουν ( και ) εξωτερική πολιτική. Μπορούν να είναι μέσο για άσκηση εξωτερικής πολιτικής....και μόνο. Θυμάμαι πόσο πολύ μου... έλυσε τη γλώσσα η κουβεντούλα που ειχα με το καθηγητή Berros. Aν και η καταγωγή του ήταν από την Ελλάδα, εν τούτοις θεωρούσε τις ΗΠΑ πατρίδα του και μιλούσε στα Αγγλικά. Με αγαπούσε και τον αγαπούσα. Και συζητούσαμε πολύ άνετα... Δεν ξεχνώ εκείνο το Πάσχα... Πόσες και πόσες διαδρομές έκανα... Πόσους φίλους και φίλες δεν είδα; Πόσες όμορφες στιγμές έζησα!!! Θυμάμαι πάντα εκείνη την όμορφη πόλη. Και ωριμάζει στη σκέψη μου ένα ταξίδι εκεί...Και θέλω να πραγματοποιηθεί σύντομα!!! Αλλως τε φίλοι και φίλες από τα παλιά με περιμένουν και πάλι!!!
Χριστός Ανέστη!!!
Ακούστε εδώ το σχετικό τροπάριο. Ο Χριστός Ανέστη κι εύχομαι σε εσάς τις αναγνώστριες και του αναγνώστες του ιστολογίου μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ!!!.
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
Φωτό από τους Επιτάφιους στην Ανδρο.
Δείτε εδώ ένα πολύ αξιόλογο φωτογραφικό "ρεπορτάζ" από τους Επιτάφιους στη Χώρα και στα χωριά της Άνδρου. Οι εικόνες είναι πολύ όμορφες. Η ανάρτηση πάρθηκε από το androsfilm.blogspot.com.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)