Τα σκαλοπάτια της τα ανέβαινα δυό-δυό στις εποχές του τότε. Ιδίως στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Και μου άρεσε να αγναντεύω το Νειμποριό με το ΞΕΝΙΑ ενδιάμεσα. 
Μου έκανε εντύπωση τούτο το φυτό , λίγο μετά την εκκλησία του Αη Γιώργη αριστερά καθώς ανεβαίνουμε για το κέντρο της Χώρας. Μα και το φανάρι, έστω και ηλεκτρικό, παραπέμπει σε εποχές μιας άλλης ακμής του νησιού. 
Κατεβαίνοντας για τη Ρίβα, λίγο μετά το παλιό βιβλιοπωλείο Καραουλάνη.
Επιστρέφοντας από τη Ρίβα, με φόντο το στενό κεντρικό δρόμο της Χώρας. Η βόλτα ήταν απόλυτα απολαυστική... 
Η αφίσα για το τυπογραφείο Καραουλάνη που ανήκει στις σελίδες ιστορίας της ΄Ανδρου.
Η αφίσα για την έκθεση λαϊκών οργάνων.
Η Παλιόπολη σήμερα. Ήταν κάποτε πρωτεύουσα του νησιού, στην Ανδρο.
Η παραλία της Παλιόπολης. Διακρίνεται και ο βυθισμένος λιμενοβραχίονας.Κάθομαι στον τοίχο της αυλής του σπιτιού της…
Ενώ της ομολογώ τον έρωτά μου
με πάθος.
Κοιτάζω απέναντι.
Είμαι μπροστά σ΄ ένα
ανοιχτό παράθυρο στο Αιγαίο.
Στο βάθος διακρίνω ένα αβύθιστο ναυάγιο ονείρων.
Ανοιχτή πρόσκληση να πετάξεις στον ουρανό.
Ανοιχτή πρόσκληση να αγγίξεις το βαθυγάλαζο.
Δίπλα μου η λήκυθος με τη τέφρα των αναμνήσεων.
Ο άνεμος προκλητικός.
Νιώθω τους καημούς του αρχιπελάγους…
Τα πιο πολλά όνειρα είναι εξηγημένα, μου λένε.
Ας είναι μακριά από εμένα οι πολυσύχναστοι δρόμοι τους.
Θέλω να ακούω τη σιωπή.
Γιατί η σιωπή προσελκύει τα πιό όμορφα όνειρα.
Της υπενθυμίζω
πως τα Μαθηματικά δεν είναι άποψη.
Κι είναι ευδιάκριτη η ομορφιά και η αρμονία τους
Και όχι μόνο.
……………………………..
Κι η δύση απέναντι είναι μαγική.
Δεν ξέρω αν προφητεύει τα μελλούμενα.
Νιώθω νάναι αιχμάλωτα απ΄ αυτήν
τα δαχτυλικά αποτυπώματα της ψυχής μου.
Παλιόπολη….
Μου ανήκει και της ανήκω.
Υπάρχει ένας αρραβώνας της σκέψης μου με αυτήν.
Αρραβώνας, με δαχτυλίδια καμωμένα από τις πρασινόπετρες
του γκρεμισμένου κάστρου της.
‘Ενας αρραβώνας που δε θα διαλυθεί ποτέ.
Βραδιάζει.
Βλέπω το αστέρι που δραπέτευσε από το σκοτάδι.
Πρέπει να φύγω.
Η βάρκα με περιμένει στην προκυμαία της
ξεχασμένης πόλης.
Διακρίνω τα εξώκοσμα χτίσματα με τα
ανεκτίμητα ακροκέραμα κάποιων εποχών,
τα κρυμμένα μυστικά της γεωγραφίας του τόπου,
αλλά και τους γρίφους
απ’ το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Δημ. Σπ.
Άλλη άποψη της παραλίας της.
Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά...
Βγαίνοντας από τα Λειβάδια , για τη Χώρα της Ανδρου.
Το στέγαστρο της αναμονής για τη κάθε είδους συγκοινωνία στην είσοδο των Λειβαδίων.
Το ποτάμι δίχως νερό, φυσικά.
Τούτη η κατασκευή με γοήτεψε. Την είδα καθώς ερχόμαστε από Συνετί. Θεωρώ πως είναι ομοίωμα περιστεριώνα αλλά ο πονήσας πρέπει να ήταν ή και να είναι μερακλής!!!
Άποψη των Λειβαδίων από το δρόμο που οδηγεί σε αυτά από Συνετί.
΄Αλλη άποψη των Λειβαδίων από το δρόμο που οδηγεί σε αυτά από Συνετί.
Κι άλλη άποψη του χωριού με την εκκλησία να δεσπόζει.
Η φωτό τραβήχτηκε στις 25/8/2009 και ώρα 11.15. Η φωτιά είναι νέα και άναψε σε καλαμιές του ρέμματος. Ευτυχως την έσβησαν γρήγορα. Στο βάθος η Νέα Μάκρη.
Ο Μαραθώνας από τη πρώτη κορυφή του υψώματος Σταυροκοράκι. Εδω η γη δεν κάηκε αφού είχε καεί πέρσυ...Στο βαθος καμμένα όλα τα υψώματα που τον περιβάλλουν. Διακρίνεται και ο οικισμός Καλέντζι που βρίσκεται λίγο πριν από τη λίμνη.
Η καμμένη γη στο Σταυροκοράκι πάνω από τον οικισμό Μπέη Μαραθώνα. Αριστερά η λεωφόρος Κάτω Σουλίου και στο βάθος η Πεντέλη.
Η φωτό τραβήχτηκε σήμερα 24/8 και στις 11.39. Καιγεται η πλαγιά στο Αγριλίκι, πάνω από το Βρανά. 
Η φωτιά στο Αγριλίκι χτες βραδυ ώρα 7.45 μ.μ.
Το όχημα της Πυροσβεστικής και η υδροφόρα της Νομαρχίας στο σπίτι.
Με αναπτυγμένους τους σωλήνες μεχρι τη κορυφή του υψώματος Σταυροκοράκι. Η φωτιά έφτασε λίγα μέτρα ψηλότερα από την ελιά στ΄αριστερά.
Τα καμμένα λίγα μέτρα έξω από την περίφραξη.
Στο ίδιο μέρος.
Το μονοπάτι των βοσκών δε μαύρισε...
Εδώ το γλυτώσαμε...
Πριν 10 λεπτά τα υψώματα βορείως του Μαραθώνα...
Το ελικόπτερο σε πτήση μάχης...
Το πρωί στο δρόμο προς Καλέντζι
Πριν 1 ώρα περίπου στα γύρω υψωματα του Μαραθώνα
Ομοίως πριν 1 ώρα τραβηγμένη η φωτό
Η εκκλησία του Αγ. Δημητρίου στο Αετοχώρι, λίγο πάνω από τη Φούστανη και λίγο πιό μακριά από τα ορύγματα και τα υπόγεια περάσματα των πέτρινων χρόνων...Δημήτρηδες, Ηλία και Δημητρούλα σας θυμάμαι πάντα καλά μου παιδιά. 
Η Ι.Μ Αρχαγγέλου λίγο πριν την ανηφόρα προς το ομώνυμο χωριό. Στα χρόνια τα παλιότερα το Μοναστήρι είχε ανοίξει μια Δευτέρα του Πάσχα, οπότε και τελέσθηκε θεία λειτουργία χοροστατούντος του Μητροπολίτη και παρουσία του Νομάρχη, του Στρατηγού της ΙΙας Μεραρχίας και άλλων αρχών του Νομού. Επακολούθησε αξέχαστο γεύμα στο συνοριακό φυλάκιο της Τζένας.
Το αγίασμα του Αγ, Ιωάννη του Προδρόμου της Θηριόπετρας στη περιοχή Καϊνάκι. Τόπος Ιερός για όλους , θεωρείται.
Και ο κεντρικός δρόμος της Φούστανης. Μνήμες, μνήμες, μνήμες!!!
