Διαγώνισμα Β΄ Γυμνασίου

diag-1

Publish at Scribd or explore others: Essays & Theses School Work

Ανδρος από το ΣΚΑΙ

Κάντε κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ.
Φυσικά δεν είναι δικό μου, αλλά το αξιολογώ ως σημαντικό.

Aναφέρεται που αλλού; Στην ΄Ανδρο μας.


www.mirsini.gr/index.php?id=1116

To Kόρθι της ΄Ανδρου τώρα

Κάντε κλικ στο πιό κάτω σύνδεσμο για να δείτε το Κόρθι της ΄Ανδρου τώρα:



www.andros.gr/live/index.html

Τα του τύπου πρωτοσέλιδα

Κάνετε κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο, αν θέλετε να δείτε τα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων:

www.news247.gr/Headlines.htm?sp=l53&sp=l-1&sp=l1241335113966

Για την Αθήνα μας

Kάνετε κλικ στους παρακάτω συνδέσμους αν θέλετε να ενημερωθείτε για:

1. Για τα βυζαντινά μνημεία της Αττικής
www.eie.gr/byzantineattica/


2. Για την αρχαιολογία της Αθήνας
www.eie.gr/archaeologia/gr/index.aspx

Ασκήσεις για την Α΄ Λυκείου

ex-12

Publish at Scribd or explore others: Essays & Theses School Work

Ασκηση

ex-11

Publish at Scribd or explore others: Essays & Theses School Work

E! να μη ξεχνιόμαστε...

΄Ενας αριθμός α είναι κατά 50% μεγαλύτερος από τον αριθμό γ.
΄Ενας άλλος αριθμός β είναι κατά 25% μεγαλύτερος από τον αριθμό γ.
Πόσο επί τοις % είναι ο α μεγαλύτερος του γ;

Προχτές Πέμπτη πρωί

Δημήτρη , σαν σε άκουσα, προχτές την Πέμπτη πρωί, δεν πίστευα στ΄αυτιά μου.

Χάρηκα απρόσμενα.

Μιλάγαμε βέβαια όλο αυτό το καιρό, μετά από την αποφοίτησή σου από το Γυμνάσιό μας, αλλά οι κουβέντες μας ήταν άνευρες.

Μου άρεσε πολύ αυτή η διάθεσή σου να "συμμαχήσεις" με το βιβλίο. Γιατί όπως και να το κάνουμε δεν είχατε τις καλύτερες των σχέσεων.Μου άρεσε που συμφώνησες μαζί μου για τα ωφέλη που απορρέουν από την ανάγνωση. Να είσαι σίγουρος ότι θα είναι πολλά. Δεν θα τα διαπιστώσεις αμέσως. ΄Ισως αργήσεις λίγο να τα δεις. Αλλά να είσαι σίγουρος ότι θα έρθουν.

Θυμήθηκα τις δύσκολες στιγμές σου, ένα μουντό πρωινό εκεί στις αρχές της Σταδίου , στην Αθήνα. Η μαρτυρία μου , εκ του νόμου και εκ συνειδήσεως, θα βάραινε για σένα και για το φίλο σου. Και ομολογώ ότι ήμουν προβληματισμένος για την απόφαση. ΄Ηξερα , θες κι από διαίσθηση μόνο, ότι δεν είχες κάνει κάτι κολάσιμο. Αλλά η πράξη είχε συντελεστεί. Και ο νόμος έδινε εντολή να γίνει η εξέταση των γεγονότων. Κλειστές οι πόρτες... Ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήταν ορθάνοιχτες. ΄Επρεπε να ζυγίσω τα λόγια μου. Δεν είχα το δικαίωμα του λάθους. Η απόφαση ήξερα ότι θα βασιζόταν, εν πολλοίς, στη δική μου κατάθεση. Και χάρηκα που, καθώς διέκρινα ότι ο λόγος μου καθόριζε το αποτέλεσμα, τα πράγματα θα πήγαιναν καλά για σας. Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν για το τότε. Και το σήμερα εύχομαι να το οριοθετεί εν πολλοίς η δική σου ανάγνωση. Θυμήσου λοιπόν τι λέγαμε προχτές το πρωί....Να είσαι σίγουρος. Θα εύχομαι για σένα.

Οι τελευταίες μέρες

Δείτε το βίντεο, αφού κλείσετε τη μουσική του blog (στα δεξιά του).
Αναφέρεται στη ζωή των λεπρών στη Σπιναλόνγκα της Κρήτης.

Στη Ρίβα της Ανδρου , Πάσχα του 2009. Από ένα αντριώτικο blog. Κλείστε όμως πρώτα τη μουσική του blog στα δεξιά του.

Μέρα Μαγιού σήμερα

Μέρα Μαγιού.

Πόσο γλυκόλαλες οι λέξεις!!!

Ταξιδεύω...

Εκεί...

Εκεί που θες να ξαναπάς.

Με θέα το γαλάζιο που είδαμε.

Θάθελα ναναι ανθισμένα τα φτερά του νου μας

και να πετάγαμε πάνω απ΄τη γαλακτισμένη εκκλησιά,

βλέποντας τα ανθισμένα αγριολούλουδα του νησιού.

Εκεί στα ψηλά της Παλιόπολης.

Και από εκεί να ατενίζαμε...

Να ατενίζαμε τα καταπράσινα λειβάδια

των δικών μας ονείρων.

Πες μου, το διακρίνεις;

Στη μέση τους ανάμεσα στ΄άλλα κι οι ελπίδες μας άνθισαν!!!

(Η φωτό είναι από το blog ενός συμπατριώτη)

Μέρα μαγιού

Μέρα Μαγιού...

Για να ακούσετε τη μουσική κλείστε πρώτα τη μουσική του blog στα δεξιά του.

Μέρα Μαγιού

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιέ που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκειά ζεστή κι αντρίκια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
τα ωραία θαν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας

Kαλό μήνα

Καλό Μήνα, Καλή πρωτομαγιά για όλους μας.

Είθε να πάμε καλύτερα, η οικονομική κρίση να γίνει κάποτε μια μακρινή ανάμνηση και οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου να αμοίβονται και να ζουν καλύτερα. Είθε...

Μέρα Μαγιού σήμερα.

Μέρα λουλουδιών.

Μέρα μιας ευωδιαστής ΄Ανοιξης.

Ας γίνει καλύτερη η ζωή όλων μας. Και των δυνατών μα κυρίως των αδυνάτων.

Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά ονομάζεται η πρώτη μέρα του Μαΐου, η οποία είναι μέρα αργίας για πολλές χώρες του κόσμου. Τις περισσότερες φορές η Πρωτομαγιά είναι συνώνυμη με την Παγκόσμια Μέρα των Εργατών (Εργατική Πρωτομαγιά), την ημέρα δηλαδή που τιμούνται οι αγώνες του εργατικού κινήματος. Ο εορτασμός όμως της Πρωτομαγιάς, έχει τις ρίζες του στις παγανιστικές εορτές του παρελθόντος. Πολλά από τα αρχαία έθιμα έχουν επιβιώσει μέχρι και σήμερα. Η σημασία της ημέρας της Πρωτομαγιάς για τους αρχαίους λαούς οφείλεται στο γεγονός πως ημερολογιακά (για το βόρειο ημισφαίριο) η πρώτη ημέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο, τοποθετείται δηλαδή στην αρχή της άνοιξης.

Aπό τη Βικιπαίδεια

Eισηγήσεις ημερίδας

Κάνετε κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε κάποιες ενδιαφέρουσες εισηγήσεις από την ημερίδα που έγινε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, με θέμα "Κρίσεις και συγκρούσεις στο Σχολικό περιβάλλον"

http://users.sch.gr/symbath/ekdiloseis/28.03.09/eisigiseis.htm

Ανδρος

Η παραλία της Χώρας, όπως φαίνεται από τη Ρίβα. Στη πλαγια του βουνού τα χωριά Υψηλού, Λάμυρα, Μεσαθούρι, Στραπουργιές. Στο μικρό βράχο το εκκλησάκι της Αγ. Θαλασσινής.

Η πινακίδα του Συνεταιρισμού των Γυναικών στο Κόρθι. Και το μπαλκόνι της άνωθεν οικίας.

Η θέα από την Ι. Μ. Παναχράντου. Διακρίνονται ο απότομος, κατηφορικός αλλά καλής βατότητας δρόμος που οδηγεί στη Χώρα. Στο βάθος τα σπίτια είναι χτισμένα κατά μήκος της επαρχιακής οδού Χώρας Γαυρίου.

Το καμπαναριό του Αη Γιώργη, μιας πανέμορφης εκκλησιάς στο δρόμο πηγαίνοντας προς Κόρθι.







Και η ομορφιά της Αντριώτικης φύσης, κάπου στο Μπατσί.

Μιά άποψη της παραλίας του Μπατσιού, σε μέρα ανοιξιάτικης συννεφιάς.

Το Μπατσί, όταν ο ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα.

Προτεινόμενο τελικό διαγώνισμα στα Μαθηματικά Β΄ Γυμνασίου

b111

Publish at Scribd or explore others: Essays & Theses School Work

Aνδρος

Το χωριό Καπαριά πηγαίνοντας για το Κόρθι, από ψηλά.

Το μικρό χωριό Ζαγανιάρης κοντά στη Σταυροπέδα.

Το αρχοντικό του Βογιατζίδη στη Χώρα. Εδώ στεγαζόταν η στρατιωτική κατοχική διοίκηση του νησιού.

Η παραλία του Μπατσιού, όπως τη βλέπουμε καθώς ερχόμαστε από Γαύριο.






Μια παράξενη κατασκευή, μάλλον από μάρμαρο, καθώς αρχίζει η χτιστή κουπαστή των σκαλοπατιών έξω από τον Ι. Ναό του Αγ. Γεωργίου

Ενα σοκκάκι της Χώρας που οδηγεί στη μοναδική καθολική εκκλησία του νησιού.

Οι βρύσες κάτω από τη Παναγιά τη Κουμούλου, στις Μένητες.

Aνδρος

Η πινακίδα στην είσοδο της Καϊρείου Βιβλιοθήκης στη Χώρα.

Η είσοδος της Καϊρείου Βιβλιοθήκης που στεγάζεται σε αρχοντικό της Χώρας.

Εμπρός και κάτω το σπίτι του Θεόφιλου Καϊρη, όπως αυτό φαίνεται από την πλατεία του Αγ. Γεωργίου. Πίσω ο όρμος "Παραπόρτι".






Η οδός Σόλωνος στη Χώρα. Καμία σχέση με την ομώνυμη οδό της Αθήνας...






Η πλαγιά των Μενήτων, ενός γραφικού καταπράσινου χωριού πολύ πλησίον της Χώρας.

Ανδρος

Η Αγ. Θαλασσινή από τη Ρίβα, στη Χώρα. Στα βραχάκια δείγματα της δημιουργίας της Αντριώτικης Φύσης.

Ο κεντρικός πεζόδρομος στο Κόρθι, χτες το πρωί(22/4). Στο βάθος ψηλά το χωριό Κοχύλου.

Το Μπατσί χτες το πρωί(22/4) λίγο πριν την ανοιξιάτικη συννεφιά.

Aνδρος

Ο πεζόδρομος στη Χώρα της Ανδρου, δίπλα από τον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Γεωργίου.

.

Το καμπαναριό της εκκλησιάς στα Φάλικα της Ανδρου. Πίσω τ΄Αλλαδινού και το Βακόνι.

Η Πηγή της Σάριζας στα Αποίκια της Ανδρου

Aνδρος

Έρχομαι.

Οι αισθήσεις μου σπαργώσαι ώσεις

Καμιά κλεψύδρα δεν μπορεί

Στη νήσο αυτή να εξαντλήση

Την άμμο της πιο μικρής ακόμη ακρογιαλιάς

Κανένα μέτρο να μετρήση

Το διάφανο μπλάβο βάθος

Που έχουν εδώ τα κρεμαστά νερά,

Κανένα άλλο νησί δεν ημπορεί να δώση

Για την ψυχή και τις αισθήσεις

Στον κόσμο τούτο βιος

Πιο ζείδωρο και πλούσιο.



(«΄Ανδρος», Ανδρέας Εμπειρίκος)

Ενα βιβλίο

Χτες βράδυ, ένα ιδιαίτερα αγαπημένο μου πρόσωπο, μου δώρισε ένα πολύ όμορφο βιβλίο. Εκείνο της Αλκυόνης Παπαδάκη με τίτλο "Αν ήταν όλα... αλλιώς"
Η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι μια συγγραφέας που μου αρέσει ιδιαιτέρως.
Ο λόγος της είναι καθάριος, βαθειά ανθρώπινος, ζωντανός, ειλικρινής και πολύ ερωτικός.
Ενας λόγος με πλούτο συναισθημάτων που σπάνια βρίσκεις.
Ξεφύλισσα, όχι από απλή περιέργεια, το βιβλίο.
Και στη μέσα σελίδα του εξώφυλλου, ένας μικρός σύντομος, περιεκτικός λόγος...

"Επανάσταση είναι να 'χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά. Να επιμένεις, να αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου".

Xριστός Ανέστη

Χριστός Ανέστη!

Κι ας νιώσουμε καλύτερα, πιό όμορφα, πιό ανθρώπινα, πιό γαλήνια.

Χτές βράδυ, καθώς κατέβαινα από την εξέδρα στη πλατεία της Παραλίας Μαραθώνα, όπου ο π. Ιωσήφ μετέδωσε το μήνυμα της ημέρας, το είδα το παιδί μας. Γι αυτό ο Χριστός είχε φροντίσει φέτος, όπως φροντίζει για όλους μας, αν και ίσως να μη το βλέπουμε...

Το ασπάστηκα το κορίτσι, ευχηθήκαμε με τους γονείς του και το παιδί ήταν όρθιο, φέτος. Το θαύμα, απροσδιόριστα, είχε συντελεστεί. Πέρσυ τέτοια εποχή, το κορίτσι μας αυτό, είχε παρακολουθήσει τη τελετή της Αναστάσεως από το αμαξίδιο της ανάγκης. Και του είχα ευχηθεί "του χρόνου όρθια!".

Το μήνυμα της Ανάστασης για το παιδί αυτό είναι επίκαιρο, ζωντανό, μεταφυσικό, όπως πρέπει και για το καθένα από εμάς.

Και η χαρά όπως και η συγκίνησή μου μεγάλη.

΄Εζησα τις αγωνίες σου παιδί μας όπως και των γονιών σου, από τότε που πρωτόρθες στο σχολείο μας. Το να πω πως συμπάσχω μαζί σου, είναι ελάχιστη συμπαράσταση στο δικό σου ανηφορικό και δύσκολο αγώνα.

Ομως σε παρακολουθώ διακριτικά.

Χαίρομαι με τη χαρά σου και λυπάμαι όταν το ανεξήγητο μας δείχνει την παρουσία του.

Ναι, ο Χριστός αναστήθηκε φέτος για σένα, εκεί κοντά σου, δίπλα σου.

Και εύχομαι η ζωή σου από εδώ και μπρος να είναι πάντα μια Ανάσταση!

Χριστός Ανέστη παιδί μου.

Σκέψεις

Φίλε με έκανες πάλι να νιώσω υπερήφανος.
Λίγο το έχεις;
Λίγο το έχεις να έχω τέτοιους φίλους σαν κι εσένα;
Ο λόγος σου, λόγος αξιοπρέπειας, ταπεινότητας και όχι μόνο...
Ήταν λόγος μεγαλείου ψυχής. Κι αυτού λίγοι είναι οι κάτοχοι...
Θυμήσου, τη φιλία μας την έχουν εκτιμήσει κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι.
Θυμάσαι τότε που συγκινήσαμε κάποιους...
Δεν ήταν δυνατό να γίνει διαφορετικά, γιατί έχουμε κοινά οράματα και κοινές αξίες.
Και συζητώντας μαζί σου, παίρνω όχι απλά δείγματα μεγαλοσύνης της ψυχής σου, μα κάτι πολύ περισσότερο.
Θυμάμαι όταν ακούσαμε διαβολές και πικρόχολους λόγους...
Μας πίκραναν κάποιοι...
Εμείς όμως αντιπαραθέσαμε την ευχή μας να είναι καλά και να προκόψουν.
Στην αλαζονεία αντιπαραθέσαμε τη χριστιανική αγάπη.
΄Ετσι έπρεπε να πράξουμε.
Κι εσύ έκανες κάτι περισσότερο.
Αντιπαράθεσες τη δική σου θερμή προσευχή, στο δικό σου "βήμα".
Ήθελα να σου πω όμως ότι το αποψινό σου αίτημα προς εμέ, με συγκίνησε κι όχι άδικα.
Ποιός είμαι εγώ να δώσω "άφεση αμαρτιών";
Εγώ θα έπρεπε να αιτούμαι το ίδιο από σένα.
Ξέρω ότι εκεί κάτω που θα πας, εκεί στα νότια της Αττικής γης,εκεί που η κουβέντα με το δικό σου πνευματικό λαμβάνει άλλες διαστάσεις, η θεία μετάληψη θα είναι όντως "Σώμα και Αίμα Χριστού". Και καθώς θα βιώνεις τη μυσταγωγία του μυστηρίου, προσευχήσου για εμάς τους φίλους σου. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι εκπαιδευτικοί, καλύτεροι γονείς. Σου ζητώ αυτό όχι τυχαία.
Επειδή ξέρω ότι η προσευχή των ταπεινών εισακούεται.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ φίλε.
Και του χρόνου να είμαστε καλά και να ευχόμαστε αλλήλοις.

Αφού κλείσετε τη μουσική του blog στα δεξιά του απολαύστε τον αναστάσιμο ύμνο.

Χριστός Ανέστη

Χριστός Ανέστη για όλους!!!

Για τους πλούσιους και τους φτωχούς και τους πλούσιους.

Χριστός Ανέστη για τους αδύναμους και τους δυνατούς.

Χριστός Ανέστη για τους καλούς και τους κακούς.

Και ......Αληθώς Ανέστη!!!

Η δική μας Ανάσταση

Σήμερα, σε λίγες ώρες θα τη γιορτάσουμε.
Την Ανάσταση του Λυτρωτή.
Χαρμόσυνο θα ακουστεί το μήνυμα στις ανά το κόσμο εκκλησιές.
Πυροτεχνήματα, κροτίδες, λάμψεις όλα αυτά άφθονα.
Και μετά ο γαστρικός μας φόρτος συμβατός με την χαρά της μέρας...
Σκέφτομαι λοιπόν...
Θέλω να έχω κάθε μέρα μια Ανάσταση.
Θέλω να περιβάλλομαι από ανθρώπους που θα μου φέρνουν την Ανάσταση.
Θέλω η ζωή μου καθημερινά να έχει τη δική της Ανάσταση.
Να φύγουν οι συννεφιασμένες μέρες.
Καρτερώ μέρες Μαγιού με άρωμα λουλουδιών.
Για μένα και για όλους.
Χρόνια Πολλά και Καλά για όλους μας.
Και του Χρόνου!!!

Mαταιότης

Χτές ο δρόμος μου πέρασε από το τόπο της ανάπαυσης.

Από εκεί που θα περάσουμε όλοι κάποτε.

Το μόνο σίγουρο.

Συνέβαλε η ανάγκη της ψυχής μου να καταθέσω λίγα μαγιολούλουδα εκεί στη μάνα και την αδελφή.

Ανακατεμένο το άρωμα των ανθέων με το θυμίαμα και μια προσευχή.

Εκεί σκέφτηκα...

Γιατί να είμαστε σε κάθε λογής πόλεμο των ψυχών μας;

Γιατί να μην απολαμβάνουμε τη γαλήνη που απλόχερα μπορούμε να έχουμε;

Γιατί να σβήνει το χαμόγελο έτσι ξαφνικά και να ανταριάζει το μίσος;

Χτες είδα....

Νέους και νέες πρόωρα ταξιδευτές γαι την αχερουσία.

Γνωστούς και συγγενείς.

Κάποτε ο λόγος μου τους άγγιζε και τώρα μόνο η ψυχή μου "τους μίλαγε".

Ναι, η ζωή μας είναι πολύ σύντομη.

Γοργό το διάβα μας από αυτή τη κουκίδα του αχανούς σύμπαντος.

Θέλω να γελώ, να τραγουδώ, να είμαι ειρηνοποιός.

Ελάτε κι εσείς να δούμε...

Πως θα διαβούμε τη ζωή μας για να την βιώσουμε όπως πρέπει.

Για το παλιό συμφοιτητή

Δείτε το βίντεο αφού προηγούμενως κλείσετε τη μουσική του blog στα δεξιά του.

Η περιφορά του Επιταφίου

΄Εγινε απόψε η περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος στη παραλία του Μαραθώνα, που παρακολούθησα. Χοροστάτησε ο π. Ιωσήφ.Ο κόσμος πολύς, περισσότερος από πέρσυ, η χορωδία των παιδιών του Πνευματικού Κέντρου πολύ καλή, υπήρχε ευταξία στην όλη τελετή. ο Επιτάφιος μαδήθηκε, σύμφωνα με το έθιμο, στο τέλος και ελάχιστα άνθη έμειναν, στα πιό ψηλά σημεία του. Και του χρόνου μα και καλή Ανάσταση να έχουμε.

Υμνοι της Μεγάλης Παρασκευής

Ακούστε ύμνους της Μεγάλης Παρασκευής. Δονούν τη ψυχή!!!

Ο εορτασμός των Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Αν διαβάσατε την χτεσινή ανάρτηση σχετικά με τον εορτασμό των Αγίων αυτών τη Δευτέρα του Πάσχα, σας παραθέτω πρόχειρο σκαρήφημα πως να μεταβείτε στο χώρο της Ι. αδελφότητας.

Γέροντας Παΐσιος

Δείτε το παρακάτω video για τον μακαριστό π. Παΐσιο. Είναι πολύ ενδιαφέρον.
Κλείστε προηγουμένως τη μουσική του blog(στη δεξιά πλευρά του).

Μεγάλη Παρασκευή

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Η Μεγάλη Παρασκευή μας φέρνει ενώπιον των Παθών του Κυρίου μας. Ο Χριστός υποφέρει, σταυρώνεται και πεθαίνει, για να μας οδηγήσει στην σωτηρία, την απαλλαγή από την φθορά και την αμαρτία που διαποτίζει την ύπαρξή μας και να μας δώσει την Ζωή. Στους Μακαρισμούς, που ψάλλουμε μετά την έξοδο του Εσταυρωμένου, διαβάζουμε χαρακτηριστικά: "Εσταυρώθης δι' εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν. Εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι". Η συγγνώμη του Σταυρού και η ανάβλυση της ζωής μέσα από το Πάθος, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι αληθινή ελευθερία δεν νοείται χωρίς θυσία.

Σκοπός του κάθε ανθρώπου είναι η επιβίωση. Ο καθένας μας κάνει ό,τι μπορεί για να ζήσει και να ζήσει καλύτερα. Η επιστήμη μπαίνει στην υπηρεσία του ανθρώπου με σκοπό να αντιμετωπίσει τις ασθένειές του, να παρατείνει τη δυνατότητα να χαρεί το φως της ζωής, να τον συνδράμει στην όσο το δυνατόν υπέρβαση του θανάτου. Η παραίτηση από τη ζωή θεωρούνταν και δεν παύει να είναι μια τρέλα! Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει.

Ελάχιστα όμως συνειδητοποιούμε την διαφορά ανάμεσα στην έννοια της επιβίωσης και την έννοια της ζωής. Επιβιώνω σημαίνει τρώω, πίνω, κοιμάμαι, εργάζομαι, βγάζω χρήματα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, εκτονώνομαι, αναπαράγομαι, ξεκουράζομαι, χαίρομαι ή λυπάμαι, όπως άλλοι. Ζω σημαίνει ότι όλες αυτές τις βιολογικές και κοινωνικές λειτουργίες τις μεταποιώ σε νόημα και στάση ζωής. Τρώω όσο μου χρειάζεται για την βιολογική μου υπόσταση, στερούμαι εκούσια την τροφή γιατί ξέρω ότι "ουκ επ' άρτω μόνο ζήσεται ο άνθρωπος". Εργάζομαι για να θεραπεύσω τις βιοτικές ανάγκες, αλλά εργάζομαι και το καλό και την αρετή. Συστήνω οικογένεια γιατί είμαι κοινωνικό ον, αλλά αγαπώ τον άλλο περισσότερο από μένα, γιατί μόνο μέσα από την σχέση έχει νόημα η κοινωνικότητα.

Η θυσία του Χριστού στο Γολγοθά ήταν άρνηση της βιολογικής επιβίωσης της ανθρώπινης φύσης, καθώς ο Χριστός ως Θεάνθρωπος και αναμάρτητος μπορούσε να μην πεθάνει. Ήταν όμως η σπουδαιότερη κατάφαση της ζωής, από την ίδια τη Ζωή. Όπως λέει ένα από τα πιο όμορφα εγκώμια της Μ. Παρασκευής, σαν τον πελεκάνο, που, όταν τα παιδιά του δηλητηριάζονται από το τσίμπημα του φιδιού, τρυπά τα πλευρά του και τους μεταγγίζει το αίμα του για να τα σώσει, πεθαίνοντας ο ίδιος, έτσι κι ο Χριστός μας δίνει το αίμα Του, για να σωθούμε από το δηλητήριο της αμαρτίας και του θανάτου και να ξαναβρούμε το αληθινό νόημα της ύπαρξής μας.

Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την ατομική επιβίωση και αυτάρκεια. Η Εκκλησία μας προτείνει την θυσία του Χριστού ως τον τρόπο εκείνο που θα μας καταστήσει αληθινά ελεύθερους. Γιατί μόνο όταν παραιτείται κανείς από την απλή επιβίωση, για να πλημμυρίσει η ύπαρξή του από τη ζωή της πίστης, της σωτηρίας, της αγάπης για το Χριστό και το συνάνθρωπο, όποια συνέπεια κι αν έχει αυτός ο δρόμος, τότε ζει την πραγματική ελευθερία. Κι αυτή η παραίτηση και ζωή της θυσίας, η υπέρβαση του εαυτού μας εξαιτίας της αγάπης, βιώνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία, μέσα από την σταύρωση των παθών και την Ανάσταση της αρετής και του τρόπου που ο Χριστός έγινε πρότυπό του...

Το κείμενο είναι της Ι.Μητροπόλεως Δημητριάδος

Μεγάλη Πέμπτη

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

Η Μεγάλη Πέμπτη είναι για την Εκκλησία μας αφορμή να θυμηθούμε τον Μυστικό Δείπνο, την παράδοση δηλαδή του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την προδοσία του Ιούδα, αλλά και την υπερφυή προσευχή του Κυρίου προς τον Πατέρα Του, να μην Τον αφήσει να πιει το ποτήρι του Πάθους, αλλά και την υπακοή Του σ' Αυτόν. Το γεγονός όμως που δίδει διδάγματα στη ζωή μας είναι η ταπείνωση του Χριστού, ο οποίος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, πριν φάνε μαζί για τελευταία φορά. Στα καθίσματα του Όρθρου της ημέρας ψάλλουμε χαρακτηριστικά: "Ο λίμνας και πηγάς και θαλάσσας ποιήσας, ταπείνωσιν εκπαιδεύων αρίστην, λεντίω ζωννύμενος μαθητών πόδας ένιψε, ταπεινούμενος υπερβολή ευσπλαχνίας". Ο Δημιουργός του κόσμου ταπεινώνεται από την υπερβολική ευσπλαχνία Του για μας, αλλά και μας διδάσκει την άριστη οδό της ταπείνωσης.

Η βασικότερη αμαρτία του ανθρώπου είναι ο εγωισμός. Αυτός οδηγεί τον άνθρωπο στην εμπάθεια, αυτός δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις, καθώς δεν επιτρέπει την υποχώρηση και τη θυσία, αυτός οδηγεί στη ρήξη της αγάπης, αυτός βάζει τον άνθρωπο να θεωρεί τον εαυτό του θεό στη θέση του Θεού. Όταν μιλούμε για τον εγωισμό βέβαια, δεν εννοούμε ό,τι διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τους άλλους, την έννοια του "εγώ", της προσωπικότητας. Εννοούμε την υπερτροφική ανάπτυξη αυτού του "εγώ", την άρνηση δηλαδή του ανθρώπου να ισορροπήσει στις σχέσεις του με τους άλλους, να συνειδητοποιήσει ότι η αγάπη είναι αυτή που εξασφαλίζει την αρμονία, ότι αν θυσιάζουμε την δική μας απόλαυση, την δική μας επιβολή στους άλλους, αν μάθουμε να ακούμε τους άλλους, αν μάθουμε να απλώνουμε το χέρι στους άλλους, αν μάθουμε να αφήνουμε το θέλημά μας κατά μέρος, τότε ζούμε την πραγματική ελευθερία.

Κι αυτή η ελευθερία βιώνεται μόνο μέσα από την ταπείνωση. Ταπείνωση σημαίνει υπακοή στο θέλημα του Θεού, γιατί ξέρουμε ότι Αυτός μας αγαπά. Ταπείνωση σημαίνει αναγνώριση της αδυναμίας και της αμαρτωλότητάς μας, μπροστά στην αγαθότητα του Θεού. Ταπείνωση σημαίνει ότι θεωρούμε από αγάπη τον εαυτό μας πιο αδύναμο από τους άλλους, πως όσο κι αν προσπαθούμε, δεν έχουμε αναπτύξει τα χαρίσματα που ο Θεός μας εμπιστεύθηκε, ότι δεν ζούμε για τους άλλους, αλλά μονάχα για τον εαυτό μας. Ταπείνωση σημαίνει κατανόηση στον πόνο, τη δυσκολία και την άρνηση του άλλου να συμπλεύσει με την επιθυμία μας, σημαίνει ανοχή εν αγάπη. Ταπείνωση είναι η γνήσια θυσία και προσφορά στον Άλλο, είναι το να πλύνεις τα πόδια του, να θεραπεύσεις τις ανάγκες του, να διακονήσεις και όχι να διακονηθείς, να συγχωρέσεις, ακόμα και τους εχθρούς σου!

Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την υπερηφάνεια και την υπεροχή έναντι του άλλου, το υπερτροφικό εγώ μας ως κέντρο της ζωής. Προτιμούμε οι άλλοι να υπηρετούν τις ανάγκες μας και αρνούμαστε να δούμε τις δικές τους. Το "δικαίωμα" ως έννοια του πολιτισμένου κόσμου θριαμβεύει. Η Εκκλησία μας προτείνει την ταπείνωση του Χριστού ως τρόπο έκφρασης της υπερβολής της αγάπης, για να ξαναβρούμε την αληθινή ελευθερία. Γιατί ελευθερία σημαίνει να παραιτείσαι από τα δικαιώματά σου, χάριν της αγάπης προς τον άλλο. Κι αυτό δε γίνεται αν ο άλλος δεν είναι μοναδικής και ανυπέρβλητης αξίας για σένα. Δεν γίνεται αν ο Άλλος δεν κατανοηθεί ως Αυτός για τον οποίο ο Χριστός ταπεινώθηκε και σταυρώθηκε, Αυτός που αγαπιέται από τον Χριστό εξίσου με σένα...

Το κείμενο είναι της Ι. Μ. Δημητριάδος

Tων Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Τη Τρίτη του Πάσχα εορτάζει η αδελφότητα των Αγ. Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο ΄Ανω Σούλι Μαραθώνος. Το βράδυ της παραμονής (Δευτέρα 20/4/2009) θα τελεστεί Μέγας Εσπερινός με αρτοκλασία ενώ ανήμερα της εορτής ΄Ορθρος και Θ. Λειτουργία. Η τοποθεσία που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της αδελφότητας είναι μαγευτική με θέα σε όλο το Νότιο Ευβοϊκό. Να πάμε!.

Θέματα Μαθηματικών Β΄ Γυμνασίου

Κάντε κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο και δείτε θέματα προαγωγικών εξετάσεων στα Μαθηματικά της Β΄ Γυμνασίου από το Γυμνάσιο Απερίου Καρπάθου.


http://users.sch.gr/stkollias/g_b/b_gym_math_2007.pdf

Ευχέλαιο

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα. Πλησιάζει η Σταύρωση και η Ανάσταση.

Το ΄Αγιο Ευχέλαιο σήμερα.

"Εις ίασιν ψυχής τε και σώματος"

Πόσο έχουμε ανάγκη την ίαση και των δύο;....

Eνημέρωση γονέων και μαθητών

Σύμφωνα με έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας:

1. Τα μαθήματα στα Γυμνάσια θα λήξουν την Τετάρτη 13/5/2009.

2. Το πρόγραμμα των εξετάσεων περιόδου Μαΐου-Ιουνίου θα ανακοινωθεί στους μαθητές τη Τετάρτη 13/5/2009.

3. Οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις όλων των τάξεων του Γυμνασίου θα αρχίσουν την Τρίτη 19/5/2009 και θα διαρκέσουν μέχρι και την Παρασκευή 19/6/2009.

Η εξεταστέα ύλη των μαθημάτων εκτός από την ανακοίνωση στους μαθητές από τους διδάσκοντες, θα αναρτηθεί στο πίνακα ανακοινώσεων του Σχολείου μας.

______________________________________________________________

Οι γονείς πρέπει μετά τις διακοπές του Πάσχα να δικαιολογήσουν τυχόν απουσίες των παιδιών τους, σε συνεργασία με τον υπεύθυνο καθηγητή του τμήματος.

Οι μαθητές-μαθήτριες της Γ΄ Τάξης θα πρέπει να φροντίσουν να βγάλουν φωτογραφία τύπου ταυτότητας για το απολυτήριο και να προσκομίσουν έγκαιρα στο σχολείο τη δήλωση που θα τους δοθεί, σχετικά με το που θα σταλεί το απολυτήριό τους.

Οι μαθητές που εξετάζονται προφορικά , θα εξεταστουν στα θέματα που θα εξεταστούν οι μαθητές της τάξης τους και από τον διδάσκοντα το μάθημα. Οι εξετάσεις περιόδου Μαΐου-Ιουνίου των μαθητών αυτών γίνεται μόνον από τον διδάσκοντα και όχι από επιτροπή. Η εξέταση γίνεται από επιτροπή μόνο στην εξεταστική περίοδο Σεπτεμβρίου.

Mεγάλη Τετάρτη

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία αλείφει τα πόδια του Χριστού με μύρο και δάκρυα, τα σκουπίζει με τα μαλλιά της και λαμβάνει από το Θεό την συγχώρεση για τις αμαρτίες της. Στον Όρθρο της ημέρας ψάλουμε το τροπάριο της Κασσιανής, μεγάλης υμνογράφου του 9ου αιώνα μ. Χ., το οποίο αναφέρεται στην "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσαν γυνήν", αλλά και μια σειρά άλλων ποιητικότατων ύμνων που μαρτυρούν το γεγονός της αγάπης προς τον Χριστό, η οποία ελευθερώνει γνήσια τον άνθρωπο.

Σ' ένα από τα τροπάρια των Αποστίχων του Όρθρου διαβάζουμε μία φράση που πολλά έχει να πει: "Η απεγνωσμένη δια τον βίον και επεγνωσμένη δια τον τρόπον το μύρο βαστάζουσα προσήλθε σοι". Ο βίος είναι αμαρτωλός. Ερωτοτροπούμε και βιώνουμε την αμαρτία σε κάθε στιγμή της ζωής μας, είτε πράττοντας το θέλημά μας και στηριζόμενοι στον εγωισμό μας είτε παραδίδοντας τον εαυτό μας στις αμαρτίες και τις ηδονές είτε απορρίπτοντας την παρουσία του Χριστού από τη ζωή μας. Κι όχι μόνο αυτό. Τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε το πόσο μας αγαπά ο Χριστός, με αποτέλεσμα να περιφρονούμε την παρουσία Του ολοκληρωτικά, να αρνούμαστε καν να ακούσουμε το μήνυμά Του.

Η αμαρτωλή γυναίκα ήταν απεγνωσμένη, δηλαδή απελπισμένη για τη ζωή της. Όμως ήταν επεγνωσμένη για τον τρόπο, ήξερε πλέον καλά ποιος είναι ο δρόμος για τη σωτηρία. Η αγάπη προς τον Ιησού της έδειχνε την πορεία της αληθινής ελευθερίας. Γιατί η αγάπη μας κάνει ταπεινούς. Η αγάπη μας κάνει να κατανοούμε πως χρειάζεται η λύπη για ό,τι μας χωρίζει από τον Χριστό και η μετάνοια που μας ξαναφέρνει κοντά Του. Η αγάπη μας βοηθά να δούμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις, αλλά ότι χρειαζόμαστε τον Χριστό. Η αγάπη είναι αυτή που μας κάνει να τολμούμε. Να συγχωρούμε για να συγχωρεθούμε. Να πηγάζει το δάκρυ της ευαισθησίας από την καρδιά μας για όλους, αλλά και για τον εαυτό μας. Να προσπίπτουμε στα πόδια του Λυτρωτή, αναζητώντας μια καινούρια αρχή.

Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την εξουσία και τη δύναμη. Αυτός που αγαπά δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Ακόμα και η αγάπη εγκλωβίζεται στη λογική της αυτάρκειας και της απόλαυσης και γίνεται εγωισμός για δύο ή για πολλούς. Η Εκκλησία μας προτείνει την αγάπη που ελευθερώνει. Την αγάπη του Σταυρού και της Ανάστασης, γιατί ο Χριστός είναι η Αγάπη. Αλλά και όσοι Τον ακολούθησαν, με την αμαρτωλή γυναίκα στο επίκεντρο της ημέρας αυτής, την αγάπη βίωσαν και γεύτηκαν τη χαρά της αληθινής ελευθερίας.

Δεν απελευθερώνουν τον άνθρωπο οι γνώσεις, οι ηδονές, η δύναμη της τεχνολογίας, του χρήματος, η θαλπωρή του σώματος. Ούτε αποτελούν η φιλανθρωπία και η κοινωνική αλληλεγγύη λυτρωτικές δυνάμεις. Συμβάλλουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν αυτή την βαθύτατη υπαρξιακή ανάγκη του καθενός. Μονάχα η γνήσια κοινωνία με τον Χριστό οδηγεί στην επίγνωση του τρόπου της ελευθερίας. Αρκεί ένα δάκρυ, η σιωπή της μετάνοιας, η συγγνώμη, η προσφορά. Και τελικά, η δική Του παρουσία στη ζωή μας...

Το κείμενο είναι της Ι.Μ. Δημητριάδος

Εκκλησιαστικός Υμνος-Τροπάριο Της Κασσιανής

Ακούστε, αν σας ενδιαφέρει το παρακάτω. Είναι το Τροπάριο της Κασσιανής όπως αυτό ψάλλεται στις εκκλησίες μας, αύριο Μεγάλη Τρίτη. Μην ξεχάσετε να κλείσετε προηγουμένως τη μουσική του blog (στα δεξιά του).

Μ. Τρίτη-Το τροπάριο της Κασσιανής

Η Κασσιανή είναι γνωστή από τους Βυζαντινούς χρονογράφους. Συγκεκριμένα είναι η ιστορία κατά την οποία το 830 μ. Χ. η μητριά του Θεόφιλου, Ευφροσύνη, θέλοντας να βρει άξια σύζυγο στο θετό γιο της διοργάνωσε ένα είδος καλλιστείων, στέλνοντας εντολή σε όλα τα θέματα, τις διοικητικές περιφέρειες της αυτοκρατορίας, να συγκεντρωθούν οι ωραιότερες κοπέλες και να παρουσιαστούν στο παλάτι.
Ανάμεσα στις δώδεκα κόρες που ορίστηκαν ως υποψήφιες και που κατάγονταν από τις ευγενέστερες οικογένειες, ξεχώρισαν δύο: η Κασσία, κόρη εξαίσιας ομορφιάς, η οποία καταγόταν από οικογένεια ευπατριδών και η αρχόντισσα επίσης Θεοδώρα. Όταν συγκεντρώθηκαν στην επίσημη αίθουσα, η Ευφροσύνη έδωσε στο Θεόφιλο ένα χρυσό μήλο να το προσφέρει στην κόρη που θα τον συγκινούσε περισσότερο. Εκείνος στράφηκε προς την Κασσία, εντυπωσιασμένος από την ομορφιά της για να της προσφέρει το μήλο. Ιδιόρρυθμος καθώς ήταν της απηύθυνε μια απροσδόκητη και κακόβουλη παρατήρηση: "Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα" (Από τη γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά-εννοώντας, βέβαια, την Εύα).Η Κασσιανή δείχνοντας υπόδειγμα συμπεριφοράς Χριστιανής , κοκκίνισε, όπως λένε οι ιστορικοί, αλλά ούτε τα έχασε, ούτε υπολόγισε ότι θα έχανε το θρόνο, ούτε δέχθηκε να προδώσει την αλήθεια και το φύλο της. Και έδωσε μια απάντηση, καμπάνα θεολογίας, που έτρεψε σε φυγή την κακόδοξη ψυχή του Θεόφιλου: "Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω"(Αλλά και από την γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα-αναφερόμενη, φυσικά, στην Παναγία), του είπε κάνοντας με τις επτά αυτές λέξεις περίληψη ολόκληρης της χριστιανικής θεολογίας. Ο Θεόφιλος νιώθοντας την αξία και την ευστροφία της και πειραγμένος από την απάντηση αυτή, της γύρισε την πλάτη, όπως γύρισε την πλάτη και στην Παναγία, στη γυναίκα "εξ ής πηγάζει τα κρείττω", αρνούμενος την εικόνα και Αυτής και του Υιού Της και έδωσε το χρυσό μήλο της εκλογής στη σιωπηλή Θεοδώρα.
Η Κασσιανή, πέφτοντας θύμα της ευφυίας και της ελευθεροστομίας της, είχε χάσει οριστικά το θρόνο. Στη συνέχεια η Κασσιανή έγινε μοναχή, όχι από ερωτική απογοήτευση προς τον ουσιαστικά άγνωστό της Θεόφιλο, αλλά από έρωτα θείο. Έδωσε την περιουσία της για να κτισθεί η περίφημη τότε μονή ΄΄Εικασίας της μοναχής΄΄. Κλείσθηκε μέσα σ΄ αυτήν και έζησε τη μακάρια ζωή της εν Χριστώ ησυχίας, όταν η ευσεβής επίσης και ορθόδοξη Θεοδώρα, που τελικά εξέλεξε ο Θεόφιλος για σύζυγο, ζούσε μέσα στις αγωνίες και τις συνωμοσίες του παλατιού αγωνιζόμενη να κρατήσει τα παιδιά της στην Ορθοδοξία, καλώντας τα κάθε τόσο να προσκυνήσουν ΄΄τα νινία΄΄, το μικρό δίπτυχο εικόνισμα του Χριστού και της Θεοτόκου που είχε κρυμμένο, επειδή φοβόταν τη μήνη του φοβερού συζύγου της, που ήταν εικονομάχος.
Στο Μοναστήρι η Κασσιανή έγραψε πολλά ποιήματα με τα οποία τραγούδησε την ευδαιμονία του μοναχικού βίου και δίδαξε βαθύτατη θεολογία. Επίσης έγραψε και άλλα συγγράμματα και συλλογές, προ πάντων όμως πάρα πολλά τροπάρια, ιδιόμελα, εκκλησιαστικούς ύμνους κ.λ.π. μεταξύ των οποίων και το γνωστό ΄΄Τροπάριο της Κασσιανής΄΄, το οποίο είναι ένα ολοκληρωμένο σε σύλληψη ποίημα, γεμάτο Χριστιανικό μεγαλείο, αγάπη και γνώση θεολογική και ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης στους Ιερούς Ναούς συγκεντρώνοντας πλήθη πιστών για να το ακούσουν. Η Κασσιανή κατέχει στην ιστορία των Βυζαντινών γραμμάτων ξεχωριστή θέση ως αξιόλογη ποιήτρια με πολλά κοσμικά ποιήματα και άλλα συγγράμματα, αλλά και πολλά εκκλησιαστικά ποιήματα, ύμνους, τροπάρια, ιδιόμελα κ.λ.π. Σπουδαίο υμνογραφικό έργο είναι το πρώτο δοξαστικό του εσπερινού των Χριστουγέννων "Αυγούστου μοναρχήσαντος επί της γης..". Με την εκκλησιαστική ποίησή της μας μεταφέρει σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα. Δεν γράφει για τον εαυτό της, για τον κόσμο, για τους ανθρώπους, αλλά θέτει την πλούσια ποίησή της στην υπηρεσία της Εκκλησίας και την κάνει φωνή θρησκευτικού ενθουσιασμού, μετάνοιας, προσευχής και δοξολογίας.
Το επεισόδιο της Κασσιανής με το Θεόφιλο ήταν φυσικό να περάσει και στην περιοχή της λόγιας λογοτεχνίας και προ πάντων στην νέα Ελληνική Λογοτεχνία όπου γράφηκαν πολλά ποιήματα και τρυφερά διηγήματα και μυθιστορήματα. Το θέμα της Κασσιανής επηρέασε έντονα πολλούς Βυζαντινούς χρονογράφους, ιστορικούς και φιλολόγους, τον Κωστή Παλαμά, τον Ψυχάρη, τον Πολίτη κ. α. "
Το Τροπάριο της Κασσιανής
Από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης:
Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.