Σε είδα το πρωί καθώς διάβαινα το χωματόδρομο του "μικρού" χωριού μας. Μου σήκωσες το χέρι. Με χαιρέτησες κι ήταν ένας χαιρετισμός από καρδιάς. Το ένιωσα. Με τόνωσε. Ηρθες από τη μακρινή πατρίδα σου να χαρείς τον ήλιο της αττικής γης και σήμερα το πρωί τον βλέπαμε παρέα. Κι όταν σε προσπέρασα έκανα δυό ευχές. Η πρώτη ήταν να είσαι γερός και δυνατός και φυσικά να σε χαίρονται οι γονείς σου. Η δεύτερη ήταν να βλέπω το παιδικό σου χαμόγελο, ένα χαμόγελο μιας ανεπιτήδευτης αθωότητας κι από τους μεγάλους φίλους μου. Και από τους "φίλους" μου. Σε Ευχαριστώ μικρέ μου φίλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου