Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τη lifo.gr.
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2025
Όταν ένα κλάσμα φοράει καπέλο δεκαδικού…
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Άλκη Γαλδαδά στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
Όταν ήμουνα παιδί
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του συναδέλφου Νίκου Τσούλια, π. Προέδρου της ΟΛΜΕ στο alfavita.gr.
Ρόναλντ Λιούις Γκράχαμ, ένας μαθηματικός ζογκλέρ!
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τον ιστότοπο του συναδέλφου Μαθηματικού Θανάση Δρούγα.
Overthinking: «Φρέναρε» την υπερανάλυση σε λιγότερο από 60”
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το vita.gr.
Μία μεγαλύτερη βόλτα την ημέρα ωφελεί περισσότερο την καρδιά σας από πολλές μικρές, δείχνει νέα έρευνα
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το ertnews.gr.
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2025
Τι να κάνω τα τραγούδια σας;;;;;;;
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Ποτέ δε λένε την αλήθεια
Ο κόσμος υποφέρει και πονά
Και ‘σεις τα ίδια παραμύθια.....
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Είναι πολύ ζαχαρωμένα
Ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα
Μα δεν ταιριάζουνε για μένα!!!!
Αφιέρωμά μου στις γκρίζες μέρες που βιώνουμε!!!
Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2025
Για να κατανοήσετε πώς η τεχνητή νοημοσύνη θα αναδιαμορφώσει την ανθρωπότητα, διαβάστε αυτό το γερμανικό παραμύθι
Στο γερμανικό παραμύθι «Ο Ψαράς και η Γυναίκα του», ένας ηλικιωμένος άνδρας πιάνει μια μέρα ένα παράξενο ψάρι: ένα πλατύψαρο. Αποδεικνύεται ότι μέσα στο ψάρι είναι παγιδευμένος ένας μαγεμένος πρίγκιπας, που μπορεί να πραγματοποιεί οποιαδήποτε επιθυμία. Η γυναίκα του, Ιλζεμπίλ, ενθουσιάζεται και αρχίζει να ζητά ολοένα και πιο υπερβολικά πράγματα.... Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από τον ιστότοπο newsbeast.
Στους Αγίους Αποστόλους, ανάμεσα στη μνήμη και στο φως της Κρήτης......
«Κάθε τόπος κρατά μέσα του τις φωνές όσων πέρασαν∙κι αν σταθείς σιωπηλά, ίσως ακόμη να τις ακούσεις.»
Όταν κατέβηκα από το μεγάλο πλοίο στη Σούδα, η έννοια μου ήταν μία και μοναδική: να φτάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται στον χώρο των άλλοτε παιδικών εξοχών, εκεί όπου οι Άγιοι Απόστολοι αντικρίζουν τη θάλασσα, τρία μόλις χιλιόμετρα δυτικά του ενετικού λιμανιού των Χανίων. Ο ήλιος είχε μόλις ανατείλει πάνω από τα Λευκά Όρη και το φως του γυάλιζε στα νερά του κόλπου — ένα φως καθαρό, σχεδόν πνευματικό, σαν να ήθελε να εξαγνίσει τον τόπο από τη μνήμη του πολέμου.
Είχα διαβάσει κάμποσες πληροφορίες για όσα είχαν συμβεί εκεί αμέσως μετά την ολοκληρωτική κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς. Μα τίποτε δεν μπορούσε να προετοιμάσει την ψυχή μου για τη βαρύτητα της πραγματικότητας που επρόκειτο να συναντήσω. Εκεί που κάποτε αντηχούσαν παιδικές φωνές, τώρα φύσαγε μονάχα ο άνεμος του χρόνου.
Δυο με τρία χρόνια πριν από την άνοιξη του ’41, φωτισμένοι δάσκαλοι της περιοχής είχαν στήσει, με όλη την αγάπη και την πίστη τους στον άνθρωπο, μια παιδική κατασκήνωση για τα άπορα παιδιά των γύρω σχολείων. Δεν υπήρχε τότε κρατική μέριμνα ούτε χρηματοδότηση∙ υπήρχε μόνο η ψυχή των εκπαιδευτικών εκείνων που, μέσα στη φτώχεια των χρόνων, πίστευαν ακόμη στη χαρά της παιδικής ανεμελιάς.
Είχαν επιλέξει τον χώρο γύρω από το μικρό ξωκκλήσι των Αγίων Αποστόλων, εκεί όπου η γη κατεβαίνει ομαλά προς τη θάλασσα και τα πεύκα μυρίζουν αρμύρα και καλοκαίρι. Το τοπίο εκείνο πρόσφερε ασφάλεια, γαλήνη και μια αίσθηση προστασίας — σαν να ’ταν ο ίδιος ο τόπος ευλογημένος.
Μπορούσα σχεδόν να τους φανταστώ: τους δασκάλους με τα λευκά πουκάμισα, τα παιδιά να τρέχουν ανάμεσα στις σκηνές, τις φωνές να σμίγουν με το βουητό των κυμάτων. Κι ύστερα, σαν απότομο σβήσιμο φωτός, να έρχεται ο πόλεμος και να αλλάζει τα πάντα. Το ίδιο χώμα που γνώρισε τα γέλια, να βαραίνει τώρα από φόβο και αίμα.
Καθώς προχωρούσα προς το εκκλησάκι, ένιωθα πως κάθε μου βήμα άνοιγε μια μικρή ρωγμή στη σιωπή του τόπου. Οι Άγιοι Απόστολοι δεν ήταν πια απλώς ένας όμορφος παραθαλάσσιος χώρος — ήταν ένα σημείο μνήμης, μια χαραμάδα στο παρελθόν όπου η αθωότητα και η οδύνη συνυπήρχαν ακόμη, άρρηκτα δεμένες, μέσα στο φως της Κρήτης.
Μεθαύριο η συνέχεια..
Ενδεικτικά διαγωνίσματα στα Μαθηματικά του α΄ τετραμήνου σε Γυμνάσιο, ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. ανά τάξη
Αφού διευκρινίσουμε ότι, όπως προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία, κατά την διάρκεια του 1ου τετραμήνου σπουδών ο/η διδάσκοντας/διδάσκουσα μπορεί για ωριαίες γραπτές δοκιμασίες (διαγωνίσματα) να χρησιμοποιήσει: ανάθεση και υποβολή/παρουσίαση ατομικής ή ομαδικής συνθετικής ή διαθεματικής δημιουργικής εργασίας ή αξιοποίηση των χαρακτηριστικών και των σταδίων εφαρμογής του μοντέλου της ανεστραμμένης τάξης.
Επίσης είναι χρήσιμο να αξιοποιούνται στα διαγωνίσματα , με κατάλληλη επιλογή, και θέματα από την Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας (Τ.Θ.Δ.Δ.) του Ι.Ε.Π.
Τέλος, είναι πολύ χρήσιμο και βοηθητικό οι μαθητές/μαθήτριες να παρακολουθούν τα μαθήματα από το Ψηφιακό Φροντιστήριο καθώς και τα Διαγωνίσματα που δίνονται, πλήρως προσαρμοσμένα στην διδακτέα ύλη και ιδιαίτερα χρήσιμα για τους υποψήφιους των Πανελλαδικών Εξετάσεων.
Δείτε ενδεικτικά διαγωνίσματα του 1ου τετραμήνου σπουδών στα Μαθηματικά όλων των τάξεων των Γυμνασίων. Δείτε εδώ το σύνολο της χρήσιμης ανάρτησης του Σχολ. Συμβούλου Μαθηματικών Ιωάννη Καραγιάννη.
Έρωτας, πολιτική, θάλασσα: τι λέει με τους στίχους του ο Διονύσης Σαββόπουλος
O σφυγμός της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα «χτυπά» στους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου. Η μουσική και οι στίχοι του συνόδευσαν τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. «Με αεροπλάνα και βαπόρια», «Συννεφούλα», «Ας κρατήσουν οι χοροί» είναι μερικές μόνο φράσεις που αντηχούν στο συλλογικό μας νου. Διαβάστε εδώ το σύνολο της ανάρτησης από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.
Όταν οι εκπαιδευτικοί πνίγονται μέσα σε μια «ψηφιακή καταιγίδα» από πίνακες, πλατφόρμες και προθεσμίες
Το φαινόμενο της «διοικητικής υπερφόρτωσης» - Η καθημερινότητα των σχολείων θυμίζει πλέον γραφείο καταγραφής δεδομένων και όχι εκπαιδευτικό ίδρυμα. Οι εκπαιδευτικοί και τα στελέχη εκπαίδευσης αντιμετωπίζουν έναν καταιγισμό ψηφιακών απαιτήσεων από το Υπουργείο Παιδείας: πίνακες, αναφορές, Excel, πλατφόρμες, uploads και deadlines. Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το alfavita.gr.
Ανοίγει το πρώτο μουσείο τέχνης AI στον κόσμο – Δείτε που είναι
Ένα πρωτοποριακό πολιτιστικό στολίδι στη σκιά του Φρανκ Γκέρι που συνδυάζει τη δημιουργική φαντασία του ανθρώπου με τη μηχανική ευφυΐα, υπόσχεται να αλλάξει το τοπίο της τέχνης στον ψηφιακό αιώνα. Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
Ευτυχία: Το κρυφό της κόστος
Μελέτη ανέλυσε δεδομένα σχετικά με τα επίπεδα ευτυχίας 1.800 ατόμων, καθώς και την επιθυμία τους να είναι χαρούμενοι. Όπως αποδείχθηκε, όσο περισσότερο θέλει κανείς να είναι χαρούμενος, τόσο μεγαλύτερη μπορεί να είναι η απογοήτευση που βιώνει........
Διαβάστε εδώ το σύνολο της ανάρτησης στο vita.gr.
Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2025
Κάθε συνάντηση περιέχει μιαν αιωνιότητα.....
Με αφορμή τούτη την έκφραση ενός μεγάλου στοχαστή...... σκέφτηκα....
Ίσως η ζωή να είναι μια ακολουθία από στιγμές
που προσποιούνται ότι περνούν.
Μα καθεμιά τους μένει,
αθόρυβα,
σαν ίχνος που δεν σβήνει από τη συνείδηση.
Όταν συναντώ έναν άνθρωπο,
δεν αγγίζω μόνο το παρόν του —
αγγίζω το παρελθόν, τις σιωπές, τις προσδοκίες του.
Και μέσα απ’ αυτόν, αγγίζω και τον εαυτό μου.
Έτσι, κάθε συνάντηση είναι καθρέφτης:
βλέπω ό,τι ήμουν, ό,τι είμαι,
ίσως και ό,τι θα μπορούσα να γίνω.
Η αιωνιότητα, τότε,
δεν είναι μακριά·
είναι η στιγμή που αποκτά βάθος.
Όταν ο χρόνος δεν μετριέται με ρολόγια,
αλλά με το άγγιγμα μιας ματιάς,
με τη δόνηση μιας λέξης,
με τη σιωπή που χωράει κατανόηση.
Ακόμη κι εκείνες οι συναντήσεις
που πλήγωσαν ή μπέρδεψαν την ψυχή,
φέρουν μέσα τους κάτι ιερό·
είναι δάσκαλοι μεταμφιεσμένοι,
κομμάτια της πορείας που δεν θα ήταν ολόκληρη χωρίς αυτούς.
Κι έτσι, όταν λέμε «κάθε συνάντηση περιέχει μιαν αιωνιότητα»,
μοιάζει σαν να ψιθυρίζουμε στον εαυτό μας
ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο,
ότι η ζωή, στην ουσία της,
είναι μια αδιάκοπη πράξη αναγνώρισης.
Αναγνωρίζω εσένα,
και μέσα από εσένα — εμένα.
Πολιτισμός & Κοινωνία σε συνθήκες Υπαρξιακής αναζήτησης για τον Ελληνισμό "Λουδοβίκος των Ανωγείων"
Δείτε παρακάτω το βίντεο με το Δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη και το Λουδοβίκο των Ανωγείων.
Νέα έρευνα: Γιατί όσοι διαβάζουν βιβλία είναι πιο υγιείς και ελκυστικοί;
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το vita.gr.
Βιβλίο: Μνήμη, φυλακή, άνοια και η αμφισημία της αφήγησης
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από topontiki.gr.
«Η Αριστερή τσέπη του ράσου»! Ο Κων Φράγκος «πολυβολεί» τα κακώς κείμενα της Εκκλησίας
Δείτε παρακάτω το ενδιαφέρον βίντεο.
Η σκληρή αλήθεια που αποκάλυψε το ChatGPT – Εκατομμύρια χρήστες πάσχουν από ψυχικές διαταραχές
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2025
Αλεξάνδρεια....
Επειδή η Αλεξάνδρεια πάντα με μαγεύει και ιδίως εκείνη των πρώτων χρόνων της νιότης μου......
Έφηβοι καταφεύγουν στο AI για ψυχολογική στήριξη και για… ερωτικό σύντροφο
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
Συγχωνεύσεις τμημάτων: 27 μαθητές ανά τάξη και… χάος στη σχολική καθημερινότητα
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το alfavita.gr.
Κωνσταντίνος Κουκίδης: Ήταν υπαρκτό πρόσωπο που αυτοκτόνησε από την Ακρόπολη με την σημαία ή μύθος;
Δείτε παρακάτω το ενδιαφέρον βίντεο.
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2025
Google / Τι λέει η εταιρεία για την «διαρροή κωδικών Gmail»
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το tvxs.gr.
Όταν το σχολείο γίνεται αριθμός: Οι αόρατες πληγές των συγχωνεύσεων στα δημοτικά
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το alfavita.gr.
Κρέων ή Αντιγόνη;
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του στοχαστή Στέλιου Ράμφου, που αναφέρεται στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Αθηναίος Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Βερσής: «Ο πυροβολητής πεθαίνει με το πολυβόλο του»!
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από ΤΑ ΑΘΗΝΑΪΚΑ.
Γιατί δεν με καταλαβαίνει κανένας; Αυτή η αίσθηση έχει όνομα, λέει η επιστήμη
Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το vita.gr.
Στο εγκαταλελειμμένο Στρατιωτικό Φυλάκιο του Τσαμαντά Θεσπρωτίας
Δείτε παρακάτω το βίντεο από την απομακρυσμένη τοποθεσία του φυλακίου.
Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2025
Η Κυρά της Χειμάρρας......
Μια νύχτα μνήμης και συγκίνησης μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής μιας Ελληνίδας......
Υπάρχουν στιγμές που η Ιστορία δεν γράφεται με μελάνι, αλλά με δάκρυα και σιωπή. Κι υπάρχουν πρόσωπα που, χωρίς να το επιδιώξουν, γίνονται σύμβολα μιας ολόκληρης εποχής. Η κυρά της Χειμάρρας, η αξιαγάπητη κυρία Ερμιόνη, είναι μια απ’ αυτές τις μορφές που κρατούν άσβεστο το φως εκείνων των ημερών του 1940, τότε που η Ελλάδα έλεγε «ΟΧΙ» όχι μόνο με τα όπλα, αλλά με την ψυχή της.
Για τις 10.45 το βράδυ, παραμονή της επετείου του ΟΧΙ, είχα γράψει στο σημειωματάριό μου:
«Να δεις την εκπομπή με την κυρά της Χειμάρρας, την αξιαγάπητη κυρία Ερμιόνη.»
Δεν χρειάστηκε, όμως, να το θυμηθώ από τις σελίδες του σημειωματαρίου. Η μνήμη με οδήγησε μόνη της. Άνοιξα την τηλεόραση λίγα λεπτά πριν την έναρξη — ήθελα να παρακολουθήσω κάθε λεπτό της εκπομπής, να μη χάσω ούτε μια στιγμή.
Η αφορμή ήταν η επίσκεψή μου, πριν δύο χρόνια, στο μικρό της σπίτι και στον περιβάλλοντα χώρο του, εκεί, στη γη της Χειμάρρας. Πήγαμε με καλούς φίλους· όχι για να πούμε πολλά, μα για να αποδώσουμε αθόρυβα την οφειλόμενη τιμή σε εκείνους που πότισαν με το αίμα τους το χώμα της πατρίδας, εκείνον τον παγωμένο χειμώνα του 1940.
Εκεί όπου τώρα στέκει ένας μικρός σταυρός, κάποτε είχαν θαφτεί βιαστικά Έλληνες στρατιώτες — με τις αρβύλες τους να προεξέχουν από το χώμα, σαν να ήθελαν να μείνουν όρθιοι για πάντα. Ο σταυρός αυτός, λιτός και σιωπηλός, μιλά με την ίδια τη σιωπή του: μνήμη, σεβασμός, αιωνιότητα.
Κάποια στιγμή εκείνης της επίσκεψης, μπήκα στο μικρό σπίτι της κυράς Ερμιόνης. Ζήτησα λίγο νερό από μια συγγενή της. Κι όμως — ο χώρος, μικρός και ταπεινός, έμοιαζε μεγάλος σαν ναό. Απέπνεε μεγαλείο, αξιοσύνη, σεμνότητα. Οι τοίχοι, γεμάτοι από ευχαριστήριες επιστολές και τιμητικά έγγραφα της Ελληνικής Πολιτείας, έμοιαζαν να ψιθυρίζουν ιστορίες από καιρούς ηρωικούς. Σε καλούσαν να διαβάσεις, να στοχαστείς, να νιώσεις.
Όταν της έσφιξα την παλάμη, εκείνη την ταλαιπωρημένη, ιερή παλάμη, ένιωσα κάτι να με διαπερνά — μια δόνηση ψυχής, μια μεταλαβιά μνήμης και μεγαλείου. Ήταν σαν να κρατούσα για μια στιγμή το χέρι όλων εκείνων που είχαν πέσει στα χιονισμένα υψώματα γύρω από τη Χειμάρρα.
Χτες το βράδυ, καθώς η εκπομπή της Χριστίνας Βίδου έφτανε στο τέλος της, η ίδια εκείνη συγκίνηση επέστρεψε. Τα μάτια μου θόλωσαν, κι αυθόρμητα ευχήθηκα:
«Και του χρόνου, κυρία Ερμιόνη μας. Και του χρόνου, τέτοια μέρα, να είσαι καλά και να μας θυμίσεις ξανά τα μεγαλεία των Άγνωστων Στρατιωτών μας, που έπεσαν εκεί, λίγο βόρεια από τη Χειμάρρα.»
Κι έτσι, μέσα στη σιωπή της νύχτας, η ευχή αυτή έμοιαζε να αγκαλιάζει όχι μόνο την κυρά της Χειμάρρας, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα.
Χρόνια Πολλά, κυρία Ερμιόνη.
Χρόνια Πολλά, Ελλάδα.
Και του Χρόνου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)