Eβαλα το βίντεο αυτό για να το ακούω και να θυμάμαι τα νιάτα μου. Τις μέρες τις ξένοιαστες του τότε. Στο Μπερούτι και στη Νεάπολη μιας ήρεμης Αθήνας. Αναπολώ τη γαλήνη της εποχής που πέρασε. Μα αισιοδοξώ. Η ελπίδα μπροστά μου, με καλεί συνταξιδιώτη στο όνειρο. Της πιάνω το χέρι και δρομολογώ το μέλλον μου. Μου ανήκει άλλως τε. Δικαιωματικά,πιστεύω. Είναι δικό μου.
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου