Άσε με πάλι να σου πω
για χρόνια περασμένα
για τα τραγούδια που αγαπώ
τα παραπονεμένα.........
Γραφτήκαμε πάλι στη κατάσταση επιβιβάσεως....
Πες μου... μπορούσε να έχει συμβεί το αντίθετο;;;;
Σχεδιάζω να ανέβουμε τις οφιοειδείς ανηφόρες πάνω απ την ιστορική κωμόπολη.
Θέλω να κάνουμε μια στάση στη πλατεία της ιστορικής, της γειτονικής της κωμόπολης.....
Θέλω να κόψω λίγα αγριολούλουδα και να τα εναποθέσω στη προτομή του ήρωα.
Αυτού που σήκωσε το λάβαρο της εξέγερσης στη γαλακτισμένη εκκλησιά
εκεί δίπλα απ τα πουρνάρια και τα φρύγανα που ο πατέρας μάτωσε...... Κι ήταν 18χρονο παιδί......
Θέλω να με βοηθήσεις να σκουπίσω τα δάκρυά μου εκεί.
Αν και δε πρέπει να δακρύζουμε για τους αληθινά γενναίους.
Ίσως είναι ασέβεια στη μνήμη τους........
Κι αφού αφήσω τα άνθη στη προτομή του ήρωα, θέλω με γοργό βήμα
να φτάσουμε στην αφετηρία εκείνου του δραματικού οδοιπορικού τους.....
Μη φοβηθείς δε θα χαθούμε, ούτε θα κινδυνέψουμε......
Θα μας συνοδεύει σε κάθε, μα σε κάθε βήμα μας, η ψυχή του πατέρα.
Αμφιβάλλεις ότι θα είναι δίπλα μας;;;
Ξεχνάς εκείνο το όνειρο που πριν λίγες μέρες σε αναστάτωσε;;;;
Ήταν μια δυνατή φωνή από το κόσμο των ψυχών......
Έχει κι αυτή η....επικράτεια τους δικούς της έντονους ήχους......
Και σαν φτάσουμε στους Αγίους Αποστόλους...... θυμάσαι άραγε
τις στιγμές μας εκεί;;;;;
Σαν φτάσουμε στο μικρό ξωκκλήσι θα προσπεράσω την ανθρώπινη μικρότητα.....
Αν δεν την προσπεράσω θα είναι ασέβεια στη μνήμη του πατέρα......
Θα τη προσπεράσω γιατί θα βιάζομαι να φτάσω στην ακτογραμμή
εκείνη που αποβιβάστηκε εκείνος και εκείνοι,
εκείνη την άνοιξη της......... νεανικής εξέγερσης.....
Θέλω να προσπεράσουμε τις ανηφορικές στροφές με προορισμό
τις Μένυες.
Τις Μένυες των αρχαιοτήτων, της σύγχρονης ιστορίας μα και του πολέμου.
Θέλω φτάνοντας εκεί κι αφού αφού αφήσουμε τη ματιά μας
να απολαύσει τα μοναδικά χρώματα της θάλασσας, να εισέλθουμε
στο μικρό ξωκκλήσι.
Κι αν δεν βρούμε να ανάψουμε ένα κερί, θα αισθανθούμε κάτι άλλο.
Θα νιώσουμε εκεί την παρουσία εκείνων που δεν πρόλαβαν να
δούν το καλοκαίρι........ όπως έγραψε εκείνος ο Στρατηγός.
Τον εν λόγω Στρατηγό δεν ήταν γραφτό να τον γνωρίσω.....
Γνώρισα όμως το μεγαλείο της ψυχής του μέσα απ τις γραφές του.
Κλείνοντας.......τούτο σημείωμα..... θα του πω.....
Καληνύχτα Στρατηγέ. Αναπαύσου εν ειρήνη.
Κι εκεί στο απρόσιτο-από πλευράς απόστασης- "στρατόπεδο" που βρίσκεσαι τώρα
μη ξεχάσεις να μεταφέρεις την δική μου καληνύχτα στο συνάδελφό σου.
Και θα τη περιμένει και θα τη θέλει, να είσαι σίγουρος!!!!