Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Σκέψεις, Στίχοι

Θέλω να καώ
προτού τα πάντα γίνουν στάχτη.
Θέλω να καώ
πριν γίνει κάρβουνο όλη η γη.
Θέλω τη φωτιά
που μου την έλεγες αγάπη.
Θέλω τη φωτιά που σου την έλεγα ζωή.
Περπατάμε, περπατάμε
και λάθος βήματα μετράμε.
Και οι δικές μας προκυμαίες
μαύρες έχουνε σημαίες.
Φταίνε οι καιροί
που μας παγώνουν τις καρδιές μας.
Φταίνε οι καιροί
που μας αδειάζουν τις ψυχές.
Φταίμε μόνο εμείς
που δεν παρκάρουμε ποτέ μας.
Φταίμε μόνο εμείς
που ζούμε σ΄άρρωστες στεριές.
Τούτα τα λόγια άκουγα απόψε ακούγωντας μουσική και διακρίνοντας τη δύναμη των στίχων δυό μεγάλων του κύκλου της μουσικής. Ταξίδεψα μακριά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου