Παράλειψη...

΄Οχι, δε το είχα σκεφθεί. Επρεπε όμως να έχω φτιάξει ένα δάφνινο στεφάνι από τον άλλο τόπο που αρετή και η αξιοπρέπεια είχαν φτάσει πολύ ψηλά. Από το Μαραθώνα. Και να το καταθέσω εκεί. Σε έναν άλλο τόπο από τους πολλούς, που οι πρόγονοι έκαναν όχι το αυτονόητο για κάποιους.... Εκεί στην ιερή γη των Θερμοπυλών. Τα παιδιά από τη Μακεδονία με πρόλαβαν μια μέρα πριν. Και οι δάφνες από τη χώρα του Στρατηλάτη ακουμπούν εκεί για να θυμίζουν ότι κάποιες μνήμες κρατούν ψηλά τις σημαίες, στις εποχές της λησμονιάς. Δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Παραπέμπω τη σκέψη στο μέλλον. Ναι, δε θα της επιτρέψω να λησμονήσει πάλι.