Αναρρίχηση

Θυμάσαι τις αναρριχήσεις μας;

Εκεί στα κοφτερά βράχια, στα Διποτάματα του νησιού μου.

Θυμάσαι που μάτωσες και μάτωσα στη προσπάθειά μας

να πιάσουμε το σταθερό βραχάκι που βλέπαμε;

Θυμάσαι τον ιδρώτα που βγάζαμε και το στόμα μας ήταν

ξερό σαν μια έρημο;

Θυμάσαι όταν η ζωή μας έδωσε λίγες σταγόνες νερό αρχικά;

Σκέφτομαι πως ήθελε να δοκιμάσει τις αντοχές μας!!!

Διαφωνείς;

Μα μήπως θυμάσαι και τα κόκκινα αγριολούλουδα που μας

ψιθύριζαν ήχους ακατάληπτους;

Βλέπεις ο αέρας του αρχιπελάγου ήταν βίαιος.

Σαν τη θέλησή μας να δέσουμε σε στέρεο αραξοβόλι...