Δικά μου...

Τις προηγούμενες μέρες είχα διαβάσει στα ΝΕΑ μια συνέντευξη του ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάϊ, στο δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη. Είχα εκπλαγεί από τη δύναμη του λόγου, του νοτιοαμερικανού ψυχοθεραπευτή. Τα γραφόμενα στην εφημερίδα τα διάβαζα ξανά και ξανά και ανακάλυπτα αλήθειες... Φυσικά έψαξα και βρήκα βιβλία του που κυκλοφορούν στη γλώσσα μας. Και μιας και το χούι...δεν βγαίνει εύκολα, κατέθεσα... στο βιβλιοπώλη μου ένα μικρό ποσό κι αγόρασα το βιβλίο του " Να βλέπεις στον έρωτα με τα μάτια ανοιχτά". Εντυπωσιάζομαι από το διάβα μου στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Μέσα στη σχόλη και την ξεκούραση των ημερών ρουφώ το περιεχόμενο και αναλογίζομαι, προβληματίζομαι , μαθαίνω. Συνειδητοποιώ καταστάσεις, διεισδύω σε κοινωνικά ποροβλήματα, ανατέμνω πράξεις και συμπεριφορές μου, μα και κάτι ακόμη. Θέλω να μιλήσω στο παιδί μου για το βιβλίο αυτό. Πρέπει να μιλάμε στους νέους και να τους ακούμε περισσότερο. Και θα της το δώσω ή μαλλον θα το πάρω στην κόρη μου να το διαβάσει. Θέλω να της γράψω μια αφιέρωση...
"Στη ζωή σου πάντα να σκέπτεσαι, πάντα να μαθαίνεις, να μη θεωρείς τίποτε δεδομένο. Μα και να ενδοσκοπείς συνεχώς, να "καθαρίζεις" πρώτα τον εαυτό σου από τα ζιζάνια της σκέψης. Για να μπορέσεις να ευτυχήσεις βιώνοντας το πραγματικό νόημα της ζωής."