Διάβασα σε ένα forum τα παρακάτω λόγια...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ..

---

Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να δίνεις συμβουλές
δεν έκανες αυτό που σου ζήτησα.

Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να μου λες γιατί
δε νοιώθω και τόσο ωραία.

Ποδοπατείς τα αισθήματα μου.

Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
και νοιώθεις υποχρεωμένος να κάνεις κάτι
για να λύσεις τα προβλήματα μου,
δεν με κατάλαβες, όσο κι αν φαίνεται παράξενο.

Ίσως γι' αυτό η προσευχή
αποδίδει σε μερικούς ανθρώπους
επειδή ο Θεός είναι βουβός και δεν προσφέρει συμβουλές
και δεν προσπαθεί να τακτοποιήσει πράγματα.

Ο Θεός ακούει μόνο κι εμπιστεύεται εσένα
να τα βγάλεις πέρα με τον εαυτό σου.

Γι' αυτό, σε παρακαλώ,
πρόσεξέ με κι άκουσέ με.
Κι αν θέλεις να μιλήσεις
περίμενε μια στιγμή,
θα 'ρθει η σειρά σου.
Σου υπόσχομαι να σ' ακούσω κι εγώ προσεκτικά.

ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ


ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΓΑΝ ΑΥΤΟ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ Μ..

__________________
Τι όμορφα που είναι ν' αγαπάς

και ν 'αγκαλιάζεις ότι η ψυχή κι αν βλέπει,

το να μη νοιάζεσαι που βρίσκεσαι που πάς,

ούτε να στέκεσαι στο πρέπει ή δεν πρέπει.

Τα παραπάνω τα διαβάζω ξανά και ξανά. Διαβάστε κι εσείς αν έχετε παιδιά. Σκεφθείτε και προβληματιστείτε. Κι ακούστε τα δικά σας παιδιά. Ακούστε τα όμως...