Στο Θησείο χτες το βράδυ.

Ενας μικρός πεζόδρομος που οδηγεί στο σταθμό ΗΣΑΠ του Θησείου.

Μια μικρή ελιά έξω από τον Αγιο Αθανάσιο.

Της μιας δραχμής... τα γιασεμιά έχουν τη δική τους συνδρομή στη φωτογραφική αυτή σύνθεση.



Η είσοδος του Αγίου Αθανασίου. Η εκκλησία είναι δίπλα ακριβώς από το σταθμό των ΗΣΑΠ, στο Θησείο.

Σε τούτη τη γειτονιά της πρωτεύουσας δεν είχα πάει τελευταία. Αναφέρομαι στο Θησείο, ένα τόπο μιας ιδιαίτερης ομορφιάς και γαλήνης. Και χτες βράδυ μετά την εκδήλωση για το βιβλίο του κ. Μιχάλη Χαλά βρέθηκα με δυό πολύ αγαπητούς μου φίλους δίπλα από τον ΄Αγιο Αθανάσιο του Θησείου, να γεύομαι κρεατικά μιας ιδιαίτερης νοστιμιάς. Η νοστιμιά του φαγητού μαζί με το άνοιγμα της σκέψης στο οποίο το ποτό συνετέλεσε, μας έκανε να καταστούμε ασύμβατοι με το χρόνο. Βεβαίως η ποικιλία της κουβεντούλας και των προβληματισμών μας είχε τη δική της συμμετοχή σε αυτή την ασυμβατότητα. Καλοί μου φίλοι ήταν όντως μια τόσο όμορφη βραδιά. Κι αν ο νους μας ξέκλεβε στιγμές να πετάξει αλλού, αστραπιαία τον καθήλωνε πάλι εκεί η ειλικρίνεια και η ενάργεια του λόγου μας. Να είστε καλά και να ξαναπάμε...