Σπάνιος λόγος...

Χτες βράδυ που μιλήσαμε φίλε, ένιωσα άσχημα επειδή ήμουν σύντομος στη συνομιλία μας . Βεβαίως ο λόγος της συντομίας ήταν κατανοητός για σένα, απλά εγώ δεν ένιωσα καλά. Όμως καθώς κλείσαμε το τηλέφωνο ο λόγος σου με προβλημάτισε έντονα. Ένιωσα δικαιωμένος για την επιλογή μου να σε έχω επιστήθιο φίλο μαζί με άλλους ( λίγους φυσικά...). Μια πρόταση απλή μου είπες, που σπανίζει το άκουσμά της στις μέρες μας. Και αυτό δεν είναι υπερβολή... Επειδή ξέρεις κι εσύ πως στις μέρες μας πλεονάζει η αρνητική διάθεση, η ζήλεια, ο επικριτικός άστοχος λόγος κι άλλα τέτοια...
Θέλω να ξέρεις πως κι εγώ θα χαίρομαι με τη χαρά σου, όπως το έχω κάνει σε παλιότερες μέρες. Με συγκίνησες όμως με τα λόγια σου που ήταν έκφραση καρδιάς. Τυχεροί οι μαθητές σου στο νέο σχολείο που πήγες. Και άτυχοι οι συνάδελφοι στο Υπουργείο μας απ όπου αποχωρείς. Σίγουρα όμως παραμένουμε τυχεροί εμείς οι φίλοι σου. Καλή σχολική χρονιά φίλε!!!