Απουσία χτες...

Mεγάλη η κούραση χτες. Οταν , εκ των πραγμάτων, ασχολείσαι με πολλά, ο χρόνος ελαχιστοποιείται για την ικανοποίηση των στιγμών στις οποίες θες να δώσεις το προσωπικό σου στίγμα, το προσωπικό σου χρώμα. Και προσπαθείς να διακρίνεις πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να ικανοποιήσεις εκείνα που θεωρείς πολύ δικά σου και σε ξεκουράζουν. Έτσι οι αναρτήσεις μου χτες ήταν μηδενικές σε πλήθος.
Από την άλλη είχα την ευκαιρία να συναντήσω χτες σημαντικούς ανθρώπους. Ανθρώπους που με τον έναν ή άλλο τρόπο βρίσκονται σε σημεία που "οδηγούν", χαράζουν πορείες μετά από σκέψη, είναι ηγέτες, δηλαδή, μικροί ή μεγάλοι. Και η συζήτηση με αυτούς πάντα κάτι έχει να σου δώσει. Έστω κι αν διαφωνήσεις μαζί τους πρόσκαιρα. Μα και η διαφωνία πολλές φορές δεν οδηγεί σε σύγκλιση και επίλυση ζητημάτων που μέχρι την ώρα της αντιμετώπισής τους φαίνονταν δυσεπίλυτα;