Το διάβα μας, το μεσημέρι του Σαββάτου.

Πρωτοπερπάτησα το Σάββατο το μεσημέρι εκεί. Σε ένα τόπο πανέμορφο, γοητευτικό που κάποτε έδινε τα δικά του ραντεβού με την ιστορία...Σε ένα τόπο που η ανθρώπινη ματαιοδοξία μεγαλούργησε και όχι μόνο. Και το ερώτημά μου διαρκώς ήταν...Κι από όλον αυτόν τον ανθρώπινο πλούτο τι απέμεινε; Ερείπια, κτίρια κλειστά με φαντάσματα του παρελθόντος, κτίρια από τα οποία η ιστορία γραφόταν σύμφωνα με την επιθυμία των λίγων, σε ποσότητα και ποιότητα...Αλλά θα επανέλθω και με φωτογραφικό ρεπορταζ...