Κι αυτό... συνέβη. Μια συνάντηση μετά από 42 χρόνια. Μια συνάντηση με φίλες συμμαθήτριες χτες μετά από πολλά-πολλά χρόνια. Μια συνάντηση απρόσμενη, στη διάρκεια της οποίας η διήγηση των συμβάντων καθενός δεν είχε τελειωμό...Με εντυπωσίασε φυσικά ο τραγικός θάνατος , στη διάρκεια εμφυλίου πολέμου, του αγαπημένου της μιας φίλης μα και η είδηση πως εκείνος ο καθηγητής μας που ήξερε 6, ναι 6, ξένες γλώσσες ζούσε πριν λίγο καιρό σε συνοικία της Αθήνας. Θα τον αναζητήσω από σήμερα. Θέλω να έχω την ευχαρίστηση να μπορέσω να μιλήσω μαζί του.
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου