Χτες ήταν η τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς 2010-2011. Αλλος ένας κρίκος στα σχολικά έτη της ζωής μου. Αλλη μια συλλογή αναμνήσεων, άλλο ένα σύνολο συναισθημάτων...Πολλά θα είχα να πω και να θυμηθώ όχι μόνο από τούτη τη χρονιά αλλά και από τις άλλες που πέρασαν...
Τύχη αγαθή, συμπλήρωσα 14 σχολικές χρονιές ως Δ/ντής στο Γυμνάσιο Μαραθώνα. Δεν είναι και λίγες.... Πορεύτηκα με περίσκεψη, ενεργώντας με σύνεση και πάντα με προπομπό σκέψης πως η συντεταγμένη πολιτεία με τοποθέτησε , όπου με τοποθέτησε, για να υπηρετώ το κοινωνικό σύνολο και την εκπαίδευση. Και δε μου απένειμε ένα απλό, ένα πρόσκαιρο τίτλο... Πήρα χαρές πολλές μα και λύπες κάμποσες. Προσπάθησα να μη λυγίσω στις κάθε είδους σειρήνες , που ξαφνικά βγήκαν στο δρόμο μου...Kαι δε λύγισα...Απόλαυσα τις στιγμές της δικαίωσης των συμπεριφορών μου και ένιωσα πλούσιος ακούγοντας το θετικό λόγο παλιών μαθητών μου για το πως πορεύτηκα...
Τούτη την ώρα του απολογισμού σκέφτομαι τους γονείς μου μα και τους πνευματικούς γονείς μου, τους δικούς μου δασκάλους. Που με δίδαξαν πολλά. Τους είμαι ευγνώμων... Κι εκεί πίσω από τον ιερό χώρο του Τύμβου οφείλω μια ακόμη επίσκεψη...Στον καθηγητή μου του τότε, που λεβέντης καθώς ήταν , έδινε κατευθύνσεις ζωής και αξιοπρέπειας... Μα τώρα, αν και απόμαχος πια , μου δίνει από το νάμα των εμπειριών του και τον ακούω με προσοχή και σεβασμό και είμαι περήφανος που ήταν δάσκαλός μου στην ιστορική Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή.
Ηδη οι νέες κρίσεις των Διευθυντών των Σχολείων αρχίζουν. Τούτην την ώρα δε ξέρω που η πολιτεία θα με τοποθετήσει την επόμενη σχολίκή χρονιά. Ως δάσκαλος πρέπει να πειθαρχώ και να αυτοπειθαρχώ...Σε όποια θέση κι αν ταχθώ, σε όποιο μετερίζι κι αν πάω , εκεί θα συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου. Οπως η συνείδησή μου και οι νόμοι της πολίτείας ορίζουν...
Αυτή τη στιγμή θέλω να εκφράσω και από εδώ τις πολλές ευχαριστίες μου στους συναδέλφους μου των χρόνων που πέρασαν μα ιδιαίτερα της τελευταίας σχολ. χρονιάς. Εκφραζω βεβαιότητα όταν ισχυρίζομαι πως δίχως τη δική τους συμπαράσταση και συμπαράταξη ευθύνης δεν θα προχωρούσα στο έργο μου. Πήρα πολλά από αυτούς. Ακόμη και από κάποια αρνητική κριτική τους. Είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη, δεν είμαι άψυχη βέργα χάλυβα....Να ευχαριστήσω τις άλλες συνεργάτισσες στο σχολείο μας. Τις κυρίες που καθάριζαν τους χώρους τους, τις σχολικές φύλακες, τη κυρία του κυλικείου μας, τους ανθρώπους του Δήμου Μαραθώνα. Τους φίλους και συναδέλφους της παράταξης μου για τις κουβέντες, το προβληματισμό και τη στήριξή τους στο πρόσωπό μου και στο έργο μου.
Θέλω ακόμη να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων που συνεργαστήκαμε εποικοδομητικά και με βοήθησαν όσο μπορούσαν. Ευχομαι τα καλύτερα για τα παιδιά τους μα και για εκείνους.
Τέλος να ευχαριστήσω τους δικούς μου ανθρώπους που σε ώρες σχόλης και ξεκούρασης με άκουγαν και με ενεθάρρυναν να πορευτώ ανάμεσα στις συμπληγάδες της ζωής...Η συμβουλή τους ήταν πάντα πολύτιμη για μένα...Και εξακολουθεί να είναι, φυσικά.
Καλό καλοκαίρι σε όλες και όλους λοιπόν...Να είστε καλά και απέναντι στις δυσκολίες της ζωής να χαμογελάτε. Και χρειάζεται πολύ χαμόγελο επειδή οι δυσκολίες είναι πολλές.
Τύχη αγαθή, συμπλήρωσα 14 σχολικές χρονιές ως Δ/ντής στο Γυμνάσιο Μαραθώνα. Δεν είναι και λίγες.... Πορεύτηκα με περίσκεψη, ενεργώντας με σύνεση και πάντα με προπομπό σκέψης πως η συντεταγμένη πολιτεία με τοποθέτησε , όπου με τοποθέτησε, για να υπηρετώ το κοινωνικό σύνολο και την εκπαίδευση. Και δε μου απένειμε ένα απλό, ένα πρόσκαιρο τίτλο... Πήρα χαρές πολλές μα και λύπες κάμποσες. Προσπάθησα να μη λυγίσω στις κάθε είδους σειρήνες , που ξαφνικά βγήκαν στο δρόμο μου...Kαι δε λύγισα...Απόλαυσα τις στιγμές της δικαίωσης των συμπεριφορών μου και ένιωσα πλούσιος ακούγοντας το θετικό λόγο παλιών μαθητών μου για το πως πορεύτηκα...
Τούτη την ώρα του απολογισμού σκέφτομαι τους γονείς μου μα και τους πνευματικούς γονείς μου, τους δικούς μου δασκάλους. Που με δίδαξαν πολλά. Τους είμαι ευγνώμων... Κι εκεί πίσω από τον ιερό χώρο του Τύμβου οφείλω μια ακόμη επίσκεψη...Στον καθηγητή μου του τότε, που λεβέντης καθώς ήταν , έδινε κατευθύνσεις ζωής και αξιοπρέπειας... Μα τώρα, αν και απόμαχος πια , μου δίνει από το νάμα των εμπειριών του και τον ακούω με προσοχή και σεβασμό και είμαι περήφανος που ήταν δάσκαλός μου στην ιστορική Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή.
Ηδη οι νέες κρίσεις των Διευθυντών των Σχολείων αρχίζουν. Τούτην την ώρα δε ξέρω που η πολιτεία θα με τοποθετήσει την επόμενη σχολίκή χρονιά. Ως δάσκαλος πρέπει να πειθαρχώ και να αυτοπειθαρχώ...Σε όποια θέση κι αν ταχθώ, σε όποιο μετερίζι κι αν πάω , εκεί θα συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου. Οπως η συνείδησή μου και οι νόμοι της πολίτείας ορίζουν...
Αυτή τη στιγμή θέλω να εκφράσω και από εδώ τις πολλές ευχαριστίες μου στους συναδέλφους μου των χρόνων που πέρασαν μα ιδιαίτερα της τελευταίας σχολ. χρονιάς. Εκφραζω βεβαιότητα όταν ισχυρίζομαι πως δίχως τη δική τους συμπαράσταση και συμπαράταξη ευθύνης δεν θα προχωρούσα στο έργο μου. Πήρα πολλά από αυτούς. Ακόμη και από κάποια αρνητική κριτική τους. Είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη, δεν είμαι άψυχη βέργα χάλυβα....Να ευχαριστήσω τις άλλες συνεργάτισσες στο σχολείο μας. Τις κυρίες που καθάριζαν τους χώρους τους, τις σχολικές φύλακες, τη κυρία του κυλικείου μας, τους ανθρώπους του Δήμου Μαραθώνα. Τους φίλους και συναδέλφους της παράταξης μου για τις κουβέντες, το προβληματισμό και τη στήριξή τους στο πρόσωπό μου και στο έργο μου.
Θέλω ακόμη να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων που συνεργαστήκαμε εποικοδομητικά και με βοήθησαν όσο μπορούσαν. Ευχομαι τα καλύτερα για τα παιδιά τους μα και για εκείνους.
Τέλος να ευχαριστήσω τους δικούς μου ανθρώπους που σε ώρες σχόλης και ξεκούρασης με άκουγαν και με ενεθάρρυναν να πορευτώ ανάμεσα στις συμπληγάδες της ζωής...Η συμβουλή τους ήταν πάντα πολύτιμη για μένα...Και εξακολουθεί να είναι, φυσικά.
Καλό καλοκαίρι σε όλες και όλους λοιπόν...Να είστε καλά και απέναντι στις δυσκολίες της ζωής να χαμογελάτε. Και χρειάζεται πολύ χαμόγελο επειδή οι δυσκολίες είναι πολλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου