Ακόμα κι αν σμιλεύεις τις μέρες σου πάνω σε βράχο, συνέχιζε να το κάνεις. Ακόμα κι αν μέσα στην παραζάλη έχασες τη σμίλη σου, χρησιμοποίησε εν ανάγκη και τα νύχια σου. Συνέχισε. Αν δε χάσεις το σφυγμό του πόθου σου, αν δε χάσεις την ηδονή ν' ανοίγεις αυλακιές στα όνειρα που τίποτα δε σου υποσχέθηκαν, τότε....' Ακου με που σου λέω. Κάποια νύχτα, εκεί που δεν το περιμένεις, θα 'ρθει ο Θεός νυχοπατώντας να πιει νερό από τη μικρή λακκούβα του βράχου σου.
Aλκυόνη Παπαδάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου