Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Συγκίνηση...

Κι αν εσύ συγκινήθηκες με την υπενθύμιση εκείνων των εναέριων...στιγμών, θυμάμαι την επιθυμία σου να συμβάλλεις στο να ηρεμήσει εκείνο το μικρό παιδί, απ τις εμπειρίες μιας πτήσης και  όχι μόνο...Θυμάμαι τα μαύρα εκφραστικά του μάτια καθώς και το, γεμάτο μπούκλες, μαλλί του και τις συμβουλές σου να καθήσει στο κάθισμα εν ώρα πτήσης...Καταγράφηκαν ΄κείνες οι στιγμές στο νου μου. Η μνήμη των Μαθηματικών, βλέπεις, είναι σε καλή κατάσταση, διαγενομένων των Σαββάτων ( των πτήσεων)......

1 σχόλιο:

  1. Ναι, γλυκούλι το μαυράκι με τα εκφραστικά του μάτια που έλεγαν ό,τι δεν μπορούσε να πει στα γαλλικά. Πραγματικά το αγάπησα και κρίμα που δεν ξέρω περισσότερα για αυτό ! Η μάνα του δε φαινόταν να πολυσκοτίζεται για αυτό το παιδί της και επί τρεις ώρες συμπεριφερόταν σαν να είχε μόνο ΕΝΑ. Κι έπειτα έφαγε και μία κατακούτελα στο τέλος !
    Πόσα μαυράκια κι άλλα παιδάκια περιμένουν λίγη στοργή και τρυφερότητα ! Γεμάτος ο κόσμος !

    ΑπάντησηΔιαγραφή