Γράφοντας...

Εύλογο το 'ρώτημα 'κείνο...

Απάντησα...Γράφοντας..τα δάχτυλά μου χαϊδεύουν τ΄ απρόσιτα...

Και η γνώση; ρώτησες...

Αχ η γνώση...η γνώση που δάσκαλοι σοφοί μ΄έμαθαν ν' αναζητώ,

από οπτασία γίνεται πεπτουσία....σ΄απάντησα.

Συνέχισα...Δίχως ευκλείδειες διαιρέσεις αντικρύζω τ΄αληθινό φως...

Στο νου μου επωάζει μια πανσπερμία χρωμάτων...

Μια φωνή υπερκόσμια άκουσα....

"Η ευτυχία της άνωθεν δωρεάς για σένα"....

Ήταν απλές μικρές στιγμές...

Κι ένιωθα πως ήταν δωρεά μιας μετάληψης δίχως σταύρωση...

αλλ' απ τους χυμούς των κερασιών π΄ ανθίζουν στο καταχείμωνο!!!