Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018

Μέρες Η΄........

Δε μπόρεσα να αντισταθώ στο χτεσινό δίλημμα.....
Οι "τελευταίες"  Μέρες  βρίσκονταν προκλητικές μπροστά μου.
Αν και όλες οι Μέρες είναι προκλητικές για μένα. Ιδίως εκείνες οι Μέρες Γ΄.
Πόσες καταθέσεις ενός ποιοτικού πνεύματος μας έκανε ο ποιητής των Ασπαλάθων........
Έτσι χτες δε μπόρεσα να αντισταθώ στο πειρασμό να μη το αγοράσω....
Το βιβλίο ημερολογίου του που πρόσφατα κυκλοφόρησε......
Περιττό να πω ότι  άρχισα να φυλλομετρώ το βιβλίο....
Διάβασα.....


Ξέρεις τους δρόμους, τους έμαθες.
Οι σύντροφοι σε είχαν τρελάνει
με χάρτες, θλιβόμετρα, πετροκαλαμήθρες
τηλεσκόπια, μανόμετρα, σεξάντες
τηλεσκόπια που έφερναν κοντά σου πράγματα
που ήταν καλύτερα να μέναν μακριά.
Ξέρεις τους δρόμους πουθενά δε βγαίνουν, είναι ίδιοι.
Όμως εκείνη η μέρα, πως άρχισε
και πως μπορεί να μην έχει σβήσει ακόμη
με μια φωτιά σ΄ένα φαράγγι, σαν τριαντάφυλλο
και μια θάλασσα ανάερη σαν ωκεανός........


Και κάπου ανάμεσα στο πλήθος των ζωντανών καταγραφών του μια φωτογραφία από γνωστό δρόμο. Από τη Rue John Kennedy, λίγο πάνω απ τη γειτονιά των πολυτελών ξενοδοχείων της λιβανέζικης πρωτεύουσας. Εκεί που θάθελα να έχω ζήσει κάποιες στιγμές παρέα με εκείνους του γίγαντες του πνεύματος, τον ίδιο το ποιητή, τον επιμελητή των έργων του Αλέξανδρο Ξύδη και τον Δ. Αντωνίου. Η φωτογραφία φυσικά έδειχνε το σαλόνι του σπιτιού που έμενε, ένα πανέμορφο κλασσικό με ψηλούς φοίνικες στο κήπο. Ήθελα δεν ήθελα, ταξίδεψα πάλι στη γη των Φοινίκων.  Αυτά τα ταξίδια αυξάνουν το νόστο μου για τη γη των κέδρων. Αξιώσε με Κύριε, προσεύχομαι , ένα από αυτά τα ταξίδια  να είναι μια μέρα πραγματικότητα.  Σε πολλούς δρόμους θέλω διακαώς να περπατήσω, με πρώτο εκείνο που ο φάρος, η Μανάρα όπως τη λέγαμε,  φώτιζε τα όνειρα της νιότης μου. Αλλά ένας από τους άλλους  δρόμους θα είναι ο δρόμος που έμενε ο Γιώργος Σεφέρης, η Rue John Kennedy.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου