Χτες βράδυ στη Μήλο.

Χτες βράδυ στη Μήλο....

Ανέβαινα απ τον Αδάμαντα στη Πλάκα....

Κι εκεί , στη πρωτεύουσα του νησιού, με το βοριά να ραπίζει τα 

μάγουλα.....

Θέλησα να ανέβω στο Κάστρο....

Θέλησα από εκεί να δω τη Θαλασσίτρα μέσα στη νύχτα.....

Οι κόρες είχαν διασταλεί......

Λες και η ιστορία είχε δώσει τη δική της επιτακτική εντολή......

Μα αυτή η εντολή ήταν κι εντολή της ψυχής μου.....

Άκουγα διάφορους ψιθύρους σαν περπατούσα στο μονοπάτι του 

νησιού.....

Ίσως ήταν οι ψυχές του Χάνς και του "Δράκου".......

Του "Δράκου" με τη παιδική αθωότητα......

Και καθώς η ματιά μου προσπαθούσε να διακρίνει τη κορυφή  της 

Αντίμηλου......

Θυμήθηκα τα λόγια του Χάνς...... για ένα λουλούδι του Κάστρου..... ένα 

λουλούδι που πρόσφερε στην αγαπημένη του Χέλγκα......

"Ο ζεστός ήλιος έκλεισε μέσα σε αυτό το λουλούδι όλα όσα βαθιά μέσα μου εύχομαι για σένα".

Τελικά αυτός ο Χανς, ο....φίλος που συναντηθήκαμε και πάλι 

στη...σιωπηλή πλαγιά της Πεντέλης ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!!

Χάνς για σένα, για το Δράκο και για το Νονό άναψα από ένα κερί για τη 

ψυχή καθενός σας   στη Κορφιάτισσα.  

Και θέλω να σας ξανάβρω στα μονοπάτια της Πλάκας ή και στους 

μπαξέδες να περνάτε......

Οι φωτό είναι απ τη Κορφιάτισσα.