Αναρτήσεις μνήμης....

Πριν λίγο....

Η κοινωνική δικτύωση συνετέλεσε....

Η σκέψη να ταξιδέψει και πάλι εκεί κάτω.... 

Δίπλα απ το όμορφο ποτάμι της πρωτεύουσας του Μεγάλου Δουκάτου....

Εκείνο το μεσημέρι το οδοιπορικό ξεχώριζε...

Σαν τη νιότη  εν τω μέσω του γήρατος....

Είχα περπατήσει αρκετά....

Είχα αναδειχθεί νικητής απέναντι σε μια ανεπάρκεια....

Ξαφνικά μια πόρτα που καλούσε να εισέλθω....

Οι εκπλήξεις εκείνης της μέρας διαδέχονταν η μία την άλλη...

Θυμήθηκα τον Charles....

Tον άτυχο Charles.

Η διάθεσή μου για προσευχή  ήταν συμβατή με τον τόπο.....

Είχα παρασύρει τη συμμαθήτρια σε σκέψεις θαλασσινές....

Ο νους μου  ανίχνευε....

Μιαν αλλόκοτη ομορφιά...

Λες και τα χρόνια που είχαν περάσει ήταν δίχτυα....

Εκείνο το μεσημέρι στο Μεγάλο Δουκάτο οι σκέψεις μου ήταν δροσοσταλίδες!!!!